บทที่ 33 ทุกอย่างไม่เกี่ยวกับนางเลย
ถางเหอรีบกลับไปรายงานอย่างรวดเร็ว เข้าไปที่ประตูและมองไปที่กงชิงวี่ที่นอนอยู่และพูดว่า"ท่านพระชายามีธุระด่วน กลับไปก่อนแล้ว"
“อย่างนั้นหรอ?”
ไม่ได้พูดอะไร แต่กงชิงวี่หวังว่าจะหายดีเร็วๆ ไม่อยากนอนอยู่อย่างนี้แล้ว
“ลงไปเถอะ”
ไม่อยากพูดอะไรมาก กงชิงวี่สั่งให้ถางเหอออกไป
ถางเหอออกมาจากตรงนั้นก็รีบไปหาอันหลิงหยุนทันที คิดว่ายังทันที่จะพบเจอกันในวังและถามเกี่ยวกับอาการของท่านอ๋อง แต่หลังจากสอบถาม ได้รับรู้ว่าท่านพระชายายังไม่ได้กลับไป แต่ถูกฮั๋วไท่เฟยรับเชิญไป
ถางเหอรีบกลับไปบอกกงชิงวี่ แต่กงชิงวี่ก็ไม่รู้สึกแปลกใจและพูดว่า "เมื่อนางสามารถเจอฮ่องเต้ได้ ถ้าอย่างนั้นฮั๋วไท่เฟยก็จะไม่สามารถทำอะไรกับนางได้เลย"
แม้จะพูดแบบนี้แต่ก็กงชิงวี่ก็ยังเป็นห่วงอันหลิงหยุนมากจนไม่สามารถพักผ่อนได้และเหงื่อแตกพลั่กๆด้วย
เขารู้ว่าฮั๋วไท่เฟยเป็นคนอย่างไร ถ้านางจะจัดการกับคนใดจริงๆ ไม่ตายก็ต้องทำให้ตายทั้งเป็นจนได้
และนิสัยของผู้หญิงคนนั้นคงจักไม่ยอมแพ้และนางจะพูดอะไรบางอย่างที่จะทำให้ฮั๋วไท่เฟยโกรธ เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ก็จะทำให้เจ็บระทมไปทั้งกายและใจ
อันหลิงหยุนถูกสกัดกั้นจากประตูวังและถูกคนพาไปยังวังฮั๋วหยางของฮั๋วไท่เฟย
อันหลิงหยุนอารมณ์เสียมากเมื่อนางเห็นว่าฮั๋วไท่เฟยไม่ได้ขอให้นางทำอะไร แต่เพียงให้คุกเข่าไว้ ไม่ให้ลุกขึ้นมา
นางก็เลยแกล้งทำเป็นไม่สบาย สลบลงไป
เมื่อฮั๋วไท่เฟยกำลังได้ใจอยู่นั้น แต่พอเห็นคนล้มลงกับพื้นก็อดที่จะตกใจไม่ได้
"เกิดอะไรขึ้น?"
แม้ว่านางจะเกลียดอันหลิงหยุน แต่นางก็ไม่เคยคิดว่าจะทำอะไรกับอันหลิงหยุน โดยแก่นแท้แล้ว อันหลิงหยุนก็เข้าออกจากพระตำหนักจรุงจิตของฮ่องเต้ในทุกวันนี้ แสดงว่าฮ่องเต้ก็ได้ปกป้องนางอยู่
ถ้ามีเกิดอะไรขึ้นในวังฮั๋วหยาง ฮั๋วไท่เฟยก็ไม่สามารถอธิบายได้
แต่นี่ยังอยู่ไม่นาน ก็สลบไปแล้ว
ขันทีเดินไปที่ด้านหน้าของอันหลิงหยุน ลองแตะไปที่จมูกเพื่อดูว่าอันหลิงหยุนยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่ ตะลึงงันอยู่ชั่วขณะ และตรัสว่า "ขอรายงานให้ทราบครับท่านหญิง ลมหายใจอ่อนๆ กลัวว่าจะ ... สลบไปแล้ว"
"พูดซี้ซั้ว เมื่อกี้ยังอยู่ดีๆอยู่เลย"
ฮั๋วไท่เฟยรู้สึกหวาดกลัวและโกรธเกรี้ยว นางชี้แล้วพูดว่า "ช่วยข้าพานางไปที่วังของอ๋องเสียน"
ขันทีก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แม้ว่านางจะสิ้นชีวิตก็จะมาสิ้นชีวิตในวังฮั๋วหยางไม่ได้ ณตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ฮ่องเต้ก็ไม่สามารถทำอะไรฮั๋วไท่เฟยได้
ขันทีรีบสั่งให้คนนำอันหลิงหยุนออกจากวังฮั๋วหยางและส่งไปที่วิหารบรรทมรอง
พอจอดเกี้ยวเสร็จแล้ว ขันทีก็ตรัสว่า "ฮั๋วไท่เฟยคุยกับพระชายาเสียนแล้วและพระชายาเสียนเหนื่อยแล้ว ส่งมาถึงที่นี่ ข้าน้อยก็ขอกลับไปก่อน"
ถางเหอไม่รู้อะไรเลย แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แต่เขาก็ยังยอมรับคำขอด้วยความเคารพและส่งคณะคนของวังฮั๋วหยาง มองไปที่ในเกี้ยว ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในเกี้ยว
ถางเหอพูดด้วยการเคารพว่า"ท่านพระชายาโปรดลงจากเกี้ยว"
อันหลิงหยุนอยากจะไป แต่มีหลายคนอยู่รอบตัวนาง นางไม่ทราบว่าคนของฮั๋วไท่เฟยกำลังจ้องมองที่นี่หรือไม่ ถ้ามันเป็นแบบนี้ต่อไป วิธีนี้จะใช้ไม่ดีในครั้งต่อไป
ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ในเกี้ยว ถางเหอก็เป็นห่วงอยู่พักหนึ่ง ฮั๋วไท่เฟยฆ่านางและส่งมาที่นี่หรือ
ถางเหอทำตามคำสั่งด้วยความหวาดกลัวและพูดว่า "ท่านพระชายา ท่านอ๋องไม่สบายและต้องการท่านพระชายาไปปรนนิบัติรับใช้ หม่อมฉันขออนุญาต"
พูดเสร็จถางเหอยกผ้าม่านและอดไม่ได้ที่จะตกใจว่าอันหลิงหยุนก็เอนกายลงข้างใน ราวกับว่านางหมดสติไปแล้ว
"เร็วๆ".
ถางเหอเรียกผู้คุ้มกันมาเพื่อขอความช่วยเหลือและขันทีก็รีบมาดู เมื่อเห็นอันหลิงหยุนสลบตัวลงในเกี้ยวแล้ว คนที่แอบตามมาสอดส่องก็รีบกลับไปรายงานทันที
อันหลิงหยุนถูกพยุงออกจากเกี้ยวโดยที่ได้รับการช่วยเหลือจากถางเหอ คิดว่าจะเป็นตัวถ่วงของอ๋องเสียน ก็เลยจะส่งกลับไป
กงชิงวี่ลุกขึ้นจากเตียงแล้วนั่งลง เขาได้ยินเสียงเอะอะโวยวายข้างนอก และเขายังเดาถูกได้ว่าอันหลิงหยุนคงเกิดอะไรขึ้นแน่นอน แต่รอตั้งนานก็ไม่เห็นได้เข้ามา หลังจากรอเป็นเวลานานความอดทนเขาหายไปแล้ว
“ถางเหอ”
“ท่านอ๋อง”
ถางเหอกลับไปอย่างรีบ
"มีเรื่องอันใด?"
“ท่านอ๋อง ท่านพระชายานอนหลับอยู่บนเกี้ยว” ถางเหอไม่กล้าพูดคำว่าสลบสองพยางค์นี้ กงชิงวี่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตราบเท่าที่เขาคิด
"สิ้นพระชนม์กระไร?" ถามอย่างนิ่งๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน
เรื่องนี้สนุกมาก ดีมากจริงๆ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณผู้แปล ขอบคุณสปอนเซอร์ ขอบคุณ Admin ที่ลงให้อ่านจนจบ ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านเรื่องเจ้าห้าต่อ...
หยุนหยุนคือแบบ เห้อออออ...
เต้คือหงเมียหนักมาก ผิดขนาดไหนก็เข้าข้าง...
ฮองเฮาก็ไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย คนที่ท้องจริงๆก็มีแค่เซียวผินผู้น่างสารเท่านั้น...
ฮองเฮาเลวทรามเพียงใดทุกคนรู้หมด เต้ก็รู้ดีในใจ แต่ก็บังคับให้ทุกคนต้องตายเพื่อเมียรักตัวเอง ช่างเป็นผัวเมียที่เลวทรามสมกันจริงๆ สงสารหยุนหยุน ทำไมต้องชีวิตมาพัวพันกับคนชั่วพวกนี้ด้วยนะ...
ทุกคนรู้มดว่าฮองเฮาพยายามฆ่าหลิงหยุนาตลอด แต่ทุกคนก็ต้องการให้หลิงหยุนช่วยฮองเฮาและบ้านฮองเฮา ฮ่องเต้ก็นิสัยแย่นะ รักเมียหลงเมียจนปิดหูปิดตาทุกทาง ใจขณะดียวกันก็บังคับห้หิงหยุนสละชีวิตเพื่อตัวเองกับเมียัตวเอง บ้าบอ...
อักลิงหยุนคือใช้เงินมือเติบมากอยู่นะ ขึ้นเงินเดือนให้คนั้งจนตั้งเยอะในคราวเดียว อีกทั้งสร้างหนี้สินพันรอบตัวอีก อย่างไรก็ตามรักษาใครก็ไม่เคยได้เงิน คนในราชวงศ์ขี้เหนียวมาก...
กระยาหารังคืออะไรคะ...