ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 335

บทที่ 335 จิตใจที่คิดร้ายของเสินหยุนเอ๋อ

บาดแผลของเสินหยุนเจ๋จำเป็นต้องเย็บ และแผลเริ่มอักเสบแล้ว

อันหลิงหยุนรู้สึกว่ากงชิงวี่ได้สร้างปัญหาใหญ่ให้นาง ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ ยังต้องวิ่งไปมาทุกวัน มึนแล้วเช่นกัน!

เย็บบาดแผลเสร็จแล้ว แล้วลดการอักเสบให้เสินหยุนเจ๋ ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว อันหลิงหยุนเหนื่อยจนเหงื่อท่วมตัว

อันหลิงหยุนนั่งลงเช็ดเหงื่อบนใบหน้า จะว่าไปแล้วร่างกายของร่างเดิมก็แย่จริงๆ

“พระชายาเสียน หยุนเจ๋เขาเป็นอย่างไรบ้าง?” เสินเฉิงเสี้ยงไม่วางใจ ถามอันหลิงหยุน

“ไม่สามารถรับประกันได้ เขาเป็นเช่นนี้ข้าก็มีวิธีไม่มากนัก ทำได้แค่รอให้เขาฟื้นขึ้นมา ตอนนี้บาดแผลของเขาเริ่มอักเสบ จะหายหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับความโชคดีของเขา ตอนนี้ข้าไม่มียามากพอที่จะสามารถให้เขาใช้ได้ เขาได้รับบาดเจ็บ และรักษาล่าช้าเป็นเวลานานขนาดนี้” อันหลิงหยุนลำบากใจเล็กน้อย ไม่อยากพูดมากกว่านี้ แต่นี่คือบาดแผลไม่ใช่ยาพิษ หากได้รับยาพิษก็สามารถบอกได้ แต่ได้รับบาดเจ็บเป็นเรื่องยากที่จะจัดการ

เสินเฉิงเสี้ยงฟังแล้วหน้าซีด มองอันหลิงหยุนเป็นเวลานานจึงพูดขึ้น คำแรกที่พูดขึ้นก็คือคำขอร้อง

“ข้าได้โปรดพระชายา ช่วยเสี่ยวเอ๋อด้วยเถิด” คนที่เสินเฉิงเสี้ยงรักมากที่สุดในชีวิตของเขาคือเสินหยุนเจ๋ แม้ว่าบางครั้งบุตรชายจะดื้อรั้น เหมือนไม่ใช่เขาให้กำเนิดมา แต่ในสายตาของเขา ในบุตรทั้งสี่ คนรักมากที่สุดก็คือเสินหยุนเจ๋

ดั่งเช่นวันนี้ ได้รับบาดเจ็บโดยไม่ทราบสาเหตุ ก็ส่งตัวกลับมา เขาไม่อยากเคียดแค้นผู้ใด เพราะตระกูลเสินทำมากเกินไปจริงๆ

ในเมื่อเป็นข้าราชบริพาร ก็ควรเชื่อฟังคำสั่งของฮ่องเต้ให้ดี หากไม่ได้ทำให้ฮ่องเต้ขุ่นเคือง จะเกิดเรื่องดั่งเช่นวันนี้ได้อย่างไร

เขาไม่กล้าที่จะถาม ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ตอนนี้คนในจวนยังไม่มีผู้ใดรู้ ไม่เพียงแค่บุตรชายได้รับบาดเจ็บ จริงๆ แล้วยังมีเรื่องที่บุตรสาวถูกส่งไปที่ตำหนักฉือหนิง

แต่สำหรับปัจจุบัน ในใจเสินเฉิงเสี้ยงหวังอย่างยิ่งให้เสินหยุนเจ๋ปลอดภัย ขอแค่ปลอดภัย ก็ยอมทุกอย่าง

อันหลิงหยุนพูดออกมาเช่นนี้ ใจของเสินเฉิงเสี้ยงแทบตาย เขาอย่าว่าแต่จะขอร้องเลย แม้แต่คุกเข่าให้อันหลิงหยุน ขอแค่เสินหยุนเจ๋ฟื้นขึ้นมา เขายอมทั้งนั้น

อันหลิงหยุนก็ลำบากใจเล็กน้อย เหลือบมองเสินหยุนเจ๋: “เฉินเสี้ยงไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ แม่ทัพน้อยมีบุญคุณต่อข้า ข้าเองก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยแม่ทัพน้อย แต่ความสามารถของข้ามีขีดจำกัดจริงๆ ต้องใช้เวลาและโชคในการรักษาอาการบาดเจ็บของเขา ข้าไม่มียาที่มีประสิทธิภาพสูงอยู่ในมือ จะสกัดจากวัสดุยาบางชนิด ต้องใช้เวลา”

อันหลิงหยุนทำอะไรไม่ถูก หากสามารถหาน้ำกลั่นออกมาได้คงจะดี ก็จะได้ผลตอบรับที่คุ้มค่า

แต่ตอนนี้ นางไม่มีความสามารถเลย

เสินเฉิงเสี้ยงจิตใจแหลกลาญ ไม่พูดอีกต่อไป อันหลิงหยุนเดินไปนั่งลง

นางจ้องไปที่เสินหยุนเจ๋ด้วยความเหม่อลอย ถ้าตายไปเช่นนี้น่าเสียดายจริงๆ

หากนางไม่เสียเวลาและมาเร็วกว่านี้ บางทีอาจปลอดภัย

แต่ตอนนี้เป็นเช่นนี้ นางก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

ไม่มียา บาดแผลเขาติดเชื้อ ตับได้รับบาดเจ็บด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะต้องตายแน่นอน

กงชิงวี่นะ เจ้าคิดอะไรอยู่ เจ้าไม่ใช่เด็กอายุสามขวบ หรือจะคิดว่านางสามารถรักษาหายได้อย่าง?

หรือว่า เจ้าอิจฉาตั้งแต่แรกแล้ว จึงจะทำเขาให้ถึงแก่ความตาย?

คิดว่าร่างเดิมก็มีความรู้สึกต่อเสินหยุนเจ๋ อันหลิงหยุนมีความกังวลจริงๆ ว่ากงชิงวี่จะอาศัยหน้าที่ในการล้างแค้นความแค้นส่วนตัว

นั่งไปสักพัก อันหลิงหยุนหาว

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นางเริ่มง่วงนอน ง่วงจนแทบทนไม่ไหว เปลือกตาเริ่มหย่อนขณะนั่งอยู่ และรู้สึกไม่นอนไม่ได้แล้ว

อันหลิงหยุนนวดขมับ จะลุกขึ้นยืน ร่างกายโซเซ กำลังจะล้มลง

เสินเฉิงเสี้ยงและเฉิงเสี้ยงฮูหยินตกใจไม่เบา

ตอนนี้จวนเฉินเสี้ยงตกอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานแล้ว เป็นเช่นนี้ต่อไปเกรงว่าจะต้องถูกยึดทรัพย์สินและฆ่าทั้งตระกูล

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน