ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 351

บทที่351 ตัดสินหย่าร้าง

โจวต้าหมันรู้สึกเหนื่อยล้า ร้องไห้โฮอย่างโกรธเคือง

อันหลิงหยุนเหลือบมองไปยังโจวต้าหมัน รู้สึกจากใจจริงว่านางไม่เหมาะที่จะอยู่ร่วมกันกับจางเฉิน ดังสำนวนที่ว่า แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน ถึงแม้จะช่วยนางได้ในตอนนี้ แต่หลังจากนี้จางเฉินคงทิ้งนางอยู่ดี

จางเฉินเหงื่อกาฬแตกพลั่ก อนุภรรยาก็คลานตัวสั่นไปคุกเข่าอยู่ข้างๆ แอบอยู่ข้างจางเฉินไม่ยอมห่าง

อันหลิงหยุนมองคฤหาสน์ของจางเฉินสักครู่ ถามขึ้นว่า “ข้าถามเจ้า โจวต้าหมันเป็นภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของเจ้าใช่หรือไม่ ”

จางเฉินไม่กล้าปิดบังความจริง “ก่อนหน้านี้ใช่ แต่ข้าได้หย่านางไปแล้ว”

“ข้าถามอะไรก็ตอบให้ตรงคำถาม เรื่องอื่นไม่ต้องมากความ ข้าเองก็มีเรื่องให้สะสางมากมาย ไม่อยากเสียเวลากับเจ้า”

จางเฉินตัวสั่น รีบตอบกลับว่า “ข้าน้อยผิดไปแล้ว”

อันหลิงหยุนถามต่อไปว่า “คนที่แซ่โจวคนนี้ใช่คนที่ดูแลย่าเจ้าจนลมหายใจสุดท้ายใช่หรือไม่”

“ใช่”จางเฉินมิกล้าพูดปด อันหลิงหยุนถามอะไรเขาก็ตอบ

อันหลิงหยุนยังคงถามคำถามเพื่อตรวจสอบอีกหลายเรื่อง ข้างหนึ่งอาหยู่ก็จดบันทึกเรื่องราวไว้ทั้งหมด

ปากคำหนึ่งหน้ากระดาษมีตัวอักษรมากมายหลายพันตัว อันหลิงหยุนสอบถามเสร็จแล้วก็มอบปากคำให้การกับจางเฉิน จางเฉินลงชื่อประทับ

อันหลิงหยุนเก็บคำให้การแล้วเอ่ยว่า “ข้ามีคำสั่งเรื่องการตรวจสอบความผิดในคฤหาสน์ วันนี้ข้าได้ตรวจสอบชัดเจนแล้วว่าเจ้าได้ละทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของเจ้าจริง คนที่ได้ผู้อื่นแล้วก็ทิ้ง ตั้งแต่วันนี้ให้ทำการสอบสวนถอดถอนตำแหน่ง อาหยู่ไปเรียกลี่ปู้ซ่างซู ข้าต้องการพบเขา ”

“พ่ะย่ะค่ะ”

อาหยู่รีบไปทันที อันหลิงหยุนหันไปมองโจวต้าหมัน “คนแซ่โจว ในเมื่อเจ้าถูกหย่า เรื่องนี้ข้าก็ทำให้เจ้ากลับมาดีกันไม่ได้แล้ว เรื่องมาถึงตอนนี้ ก็ไม่สามารถรื้อฟื้นได้อีก แต่เรื่องที่เจ้ามีความจงรักภักดี กตัญญูต่อบุพการีของตระกูลสามี ดูแลสามีให้ได้ดิบได้ดี นับว่าเป็นคนที่มีทั้งความซื่อสัตย์และกตัญญู ข้าจะอธิบายให้ฮ่องเต้เข้าใจ ส่วนฮ่องเต้จะปูนบำเหน็จอย่างไรนั้น ก็สุดแท้แต่ฮ่องเต้จะเห็นสมควร”

โจวต้าหมันมองอันหลิงหยุนนิ่งอึ้ง“พระชายา ไม่ให้ข้าได้กลับไปคืนดีหรือ ”

อันหลิงหยุนหันไปมอง “คนแซ่โจว ข้าจะบอกเจ้าให้ว่า จางเฉินคนนี้ไม่มีความเมตตาและความชอบธรรม เขาไม่ได้ชอบเจ้าที่แต่งกับเจ้าเพราะต้องการหลอกใช้เจ้ามาดูแลเขา ทำให้เขารู้สึกมีความปลอดภัยในชีวิต วันนี้เป็นลี่ปู้ซื่อหลัง วันหน้าอนาคตย่อมสดใสแน่นอน เขาคิดจะหย่ากับเจ้า ไปแต่งงานใหม่กับญาติห่างๆของลี่ปู้ซ่างซู เช่นนี้วันหน้าก็จะขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นได้โดยไม่เปลืองแรง แม้ว่าหน้าตาของเขาจะไม่เลว แต่ความประพฤติมีปัญหา หากเจ้ายังอยู่ติดตามเขา แม้ว่าวันนี้เขาจะก้มหน้ายอมรับผิดและใช้ชีวิตปกติสุขกับเจ้าอีกไม่กี่วัน เขาก็ยังคงเกลียดแค้นเจ้าอยู่ในใจ ยังไงซะก็คงต้องทำร้ายเจ้าเป็นแน่ ข้าเห็นว่าเจ้าเป็นคนซื่อตรง ไม่สู้ปล่อยวางแต่เนิ่นๆ หาคนที่เขารู้จักทะนุถนอมเจ้าแต่งงานด้วยซะ ตอนนี้เจ้าก็อายุยี่สิบกว่าแล้ว หาคนดีๆสักคนให้กำเนิดลูกชายลูกสาว หากเจ้ายังอยู่กับเขาที่มีจิตใจเลวทรามเช่นนี้ ไม่มีอนาคตที่ดีแน่นอน ”

โจวต้าหมันรู้สึกตกตะลึง นางมองอันหลิงหยุนแล้วนิ่งอึ้งไป ผ่านไปนานกว่าจะร้องไห้ออกมา

อันหลิงหยุนรู้สึกทำตัวไม่ถูก ณ จุดนี้ เกิดเป็นผู้หญิงนั้นช่างยากเย็นจริงๆ

อาหยู่กลับมาแล้ว ด้านหลังมีคนสวมชุดราชสำนักสีดำเดินตามมา เป็นชายวัยกลางคนที่มีกระเรียนเทพปักอยู่บนอกเสื้อ ชายผู้นั้นวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ รีบคุกเข่าลงคำนับ “ข้าน้อยเฉินเกินถวายบังคมพระชายา”

“เฉินเกิน หญิงผู้นี้เจ้ารู้จักหรือไม่”อันหลิงหยุนเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่อยากมากความ

เฉินเกินมองไปที่อนุภรรยาคนนั้น แล้วรีบตอบกลับไปว่า“ รู้จัก นางเป็นญาติห่างๆของข้าเอง ก่อนหน้านี้เพิ่งจะเข้ามาในจวนของข้า ข้าเห็นว่านางเป็นงานเชื่อฟังดี จึงให้อยู่ในจวน ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ลี่ปู้ซื่อหลังจางเฉินมาเป็นแขกที่บ้านข้า เขาต้องการนับญาติกับข้า รับนางเป็นอนุภรรยา ข้าน้อยก็ถามความสมัครใจของนาง นางก็ตกลง นางผู้นี้ก็เป็นแค่ญาติห่างๆของข้าเท่านั้น ไม่ได้สำคัญอะไร นอกจากไปเป็นอนุภรรยาของผู้อื่น เลยได้ส่งนางมาที่นี่ก่อนเวลา ”

ลี่ปู้ซ่างซูอายุห้าสิบสองปี สำหรับในซ่างซูเสิ่นแล้วเขานับว่ายังหนุ่ม แต่ตำแหน่งซ่างซูที่ได้มานั้นก็ไม่ง่ายดาย

ครั้งนี้ไม่คิดว่าจะประสบภัยเพราะเรื่องนี้ ใจเขารู้สึกเกลียดชังจางเฉินและอนุภรรยาของเขามาก