ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 36

บทที่ 36 การเยี่ยมเยียนของเสินหยุนเอ๋อ

รถม้าสองคันนี้แยกออกเดินทางจากจวนแม่ทัพ รถม้าของอันหลิงหยุนกลับไปที่จวนแม่ทัพ รถม้าของของจวนอ๋องเสียนไปที่จวนอ๋องเสียนต่อ

ถางเหอมองกลับไปที่รถม้าที่เข้าสู่จวนแม่ทัพ ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่เหมาะสม

"ท่านอ๋อง ตอนนี้ท่านไม่สบาย ท่านต้องการพระชายาเสียนมาดูแลท่าน แล้วทำไมไม่ ... "

"ไม่ต้องการ ข้าเห็นนางก็รู้สึกยุ่งยากใจ ถ้าไม่ใช่นางหาเรื่องมาข้า ข้าก็ขี้เกียจที่จะคิดเล็กคิดน้อยนาง"

ถางเหอเขาไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกว่ากงชิงวี่อารมณ์ไม่ดีก็ไม่พูดอะไรอีก

อันหลิงหยุนกลับไปใช้ชีวิตอย่างสบายหลายวันที่จวนแม่ทัพ ยาที่ฮ่องเต้ชิงหยู่ยังเหลืออยู่สามารถใช้ได้ครึ่งเดือน อันหลิงหยุนอยากจะเตรียมส่วนผสมยาไว้บ้าง ดีที่สุดคือเปิดร้านขายยา ไม่อย่างนั้นจะไม่มีอะไรทำทั้งวัน จะเป็นง่อยได้

แต่ยังไม่ทันจะไปทำเรื่องนี้ อันหลิงหยุนก็ได้รับการบัญชาของฮ่องเต้ชิงหยู่ว่าให้นางกลับไปที่ จวนอ๋องเสียน

แม่ทัพอันรู้เรื่องนี้แล้วไม่พอใจมาก ต้องเข้าไปในวังเพื่อตามหาฮ่องเต้ให้ได้

อันหลิงหยุนไม่มีทางเลือกนอกจากทำใจให้เย็น ต้องพูดเกลี้ยกล่อม ปลอบประโลมอยู่นาน ถึงจะทำให้แม่ทัพใจเย็น นางก็ไม่เต็มใจที่จะไป แต่ในเมื่อฮ่องเต้ให้นางไปอยู่กับกงชิงวี่ มันต้องมีจุดประสงค์อะไรเป็นแน่ นางไม่อยากไป แต่เรื่องนี้นางไม่สามารถเลือกได้

หลังจากจัดเก็บเสื้อผ้าแล้ว อันหลิงหยุนนำยาสมุนไพรติดตัวไปด้วยบ้าง และเตรียมตัวไปที่จวนอ๋องเสียนทันที แต่ตอนนางเพิ่งออกไป ก็เห็นอาหยู่รออยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นอันหลิงหยุน อาหยู่ก็ก้าวไปข้างหน้าพูดว่า "ท่านพระชายา หม่อมฉันได้รับคำสั่งให้มารับท่านกลับไปที่จวน"

"ออกเดินทาง"

ไม่มีอะไรจะพูด ขึ้นรถม้าและไปที่จวนอ๋องเสียน

ลงจากรถแล้ว อาหยู่ให้คนมายกยาสมุนไพรลงมาด้วย ถึงจะจะพบว่าของ ของอันหลิงหยุนนั้นมีเยอะมากมาย มีกล่องใหญ่สองกล่องซึ่งทั้งหมดเป็นยาสมุนไพร

อันหลิงหยุนเอาเสื้อผ้าไม่กี่ตัวมาและไปที่ห้องข้างๆห้องของกงชิงวี่

หลังจากจัดระเบียบเรียบร้อยแล้ว นางก็เริ่มนับยาสมุนไพรในกล่องยา

เมื่อเห็นของเหล่านี้ อันหลิงหยุนก็รู้สึกกังวล ไม่พูดถึงอย่างอื่น มันลำบากมากที่จะมาศึกษาปรุงยาในทุก ๆ วัน แต่ถ้าอยู่ในชาติที่แล้วมันจะเป็นเรื่องง่ายมาก

“ท่านพระชายา”

พ่อบ้านเดินเข้ามาจากด้านนอก และอันหลิงหยุนไปหาพ่อบ้านและทักทายว่า "พ่อบ้าน"

“ท่านอ๋องอยู่ในห้อง เชิญท่านพระชายาไปดูท่านด้วยขอรับ"

อันหลิงหยุนก็รู้ว่าเมื่อพ่อบ้านมาในเวลานี้ ที่จริงแล้วเขามาหานางเพื่อให้ไปดูอาการของกงชิงวี่

"ไปเถอะ"

นางตามพ่อบ้านไป มีกลิ่นยาอยู่ข้างใน เดินเข้าไปด้านใน อันหลิงหยุนไปดูกงชิงวี่ ตอนนี้เขาสามารถนั่งได้แล้ว ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

อันหลิงหยุนเดินไปข้างหน้าและมองดูสักพัก กงชิงวี่พูดด้วยความรำคาญว่า "ไม่ต้องมาจับมือจับขาของข้านะ"

อันหลิงหยุนเก็บมือกลับมาและตรัสว่า "ท่านอ๋องไม่เป็นอะไรแล้ว ข้าจะออกไปก่อน"

พูดจบอันหลิงหยุนก็จะจากไป กงชิงวี่ไม่พอใจและตรัสว่า "ทำไม ข้าพูดไม่ได้เชียวรึ?"

อันหลิงหยุนนั่งลงที่ข้างๆและตรัสว่า "ท่านอ๋อง เชิญตรัสเพคะ ข้าฟังอยู่"

ต้องเผชิญกับสามีที่อารมณ์ไม่ดีอย่างนี้ สมองของร่างเดิมคงมีน้ำเข้าไป ไม่เช่นนั้นทำไมนางถึงให้ตายก็จะแต่งงานกับเขาละ

พ่อบ้านเห็นสถานการณ์จะแย่ และก้าวไปข้างหน้าแล้วถามอันหลิงหยุนว่า "ท่านพระชายา อาการท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง"

อันหลิงหยุนลุกขึ้น "ดีขึ้นแล้ว"

พูดจบนางก็ออกไปเลย พ่อบ้านก็แปลกใจ ในอดีตท่านพระชายาต้องหาโอกาสอยู่กับท่านอ๋อง แต่งตัวสวยๆเพื่อมารอท่านอ๋องทุกวันๆ แต่ตอนนี้ไม่ชอบอยู่กับท่านอ๋องและก็แต่งตัวธรรมดา