ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 386

บทที่ 386 ภายใต้การตรวจสอบยืนยัน

อันหลิงหยุนรีบพยุงหญิงชราให้ลุกขึ้น คิดไม่ถึงว่าหญิงชรากลับร้องไห้ขึ้นมาแล้ว

"ข้าไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร ดูๆไปแล้วเหมือนว่าจะเป็นคนรวย ขอเอ่ยอย่างไม่ปิดบังเถอะนะครอบครัวของเรามาจากที่ที่ไกลมากๆ เรามาที่นี่เพื่อมาพบคนผู้หนึ่งชื่อว่าพระชายาเสียน แต่เราได้ยินมาว่านางเป็นชายาของอ๋องอะไรนี่ล่ะ โดยปกติแล้วเราไม่มีโอกาสได้พบกับนางหรอก ต่อให้จะได้พบ เราก็ต้องมีเงินมีทองหยองเครื่องประดับถึงจะพบได้”

“เราไม่มีทางเลือกอื่น จึงไปอาศัยอยู่หลังวัดไฉเสิน ที่ไม่มีคนอยู่ในเมืองหลวง ตอนกลางวันเราจะหางานอะไรทำเพื่อเก็บเงิน พอตกค่ำเราจะกลับไปอยู่ที่นั่น

เดิมทีเด็กคนนี้อายุได้แค่หกขวบ พ่อแม่ก็มาตายจากไปแล้ว หลายปีที่ผ่านมาเรานอนกลางดิน กินกลางทราย ไม่รู้ว่าเราไปมาแล้วกี่แห่ง หาหมอมาแล้วกี่คน กินยาไปไม่รู้กี่ตัว

เพื่อรักษาเด็กคนนี้ กระทั่งงูพิษ เราสองคนก็ยังเคยจับมาแล้ว แต่มันก็ยังไร้ผล

พวกเราแก่แล้ว ใกล้จะไม่ไหวแล้ว คิดว่าถ้าพวกเราตายไป เด็กคนนี้พอจะดูแลตัวเองได้ แค่นั้นก็พอแล้ว

ทางไกลแค่ไหนเราก็ไม่ท้อ จึงพากันมาที่นี่จนได้”

“ได้ยินคนพูดกันว่า ที่ประเทศต้าเหลียงมีผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อพระชายาเสียน มีสามเศียรหกกร เท้าเหยียบกงล้อเพลิง ขี่สัตว์ประหลาดมีเขา เชี่ยวชาญในการรักษาคนไม่สมประกอบ

พวกเราจึงพากันมาแล้ว แต่เรามาถึงตั้งสามเดือนแล้ว ก็ยังไม่ได้พบนาง พวกเราไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหนอีกด้วย ”

หญิงชราร้องไห้น้ำตาไหลเผาะๆ ไม่หยุด อันหลิงหยุนรู้สึกหดหู่ไปวูบหนึ่ง

เว่ยหลิงชวนหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

แม้แต่หวางหวยอันก็ยังแทบหลุดหัวเราะออกมาอยู่แล้ว

เสินหยุนเจ๋ถึงกับหัวเราะอย่างกำเริบเสิบสาน ไร้ความยำเกรงเลยทีเดียว

แม่ทัพอันรู้สึกกลัดกลุ้มเสียแล้ว ช่วยคนใกล้ตายนั่นยังว่าไปอย่าง ยังว่าอะไรมีสามเศียรหกกร ยังมีเท้าเหยียบกงล้อเพลิง ยังมีขี่สัตว์ประหลาดมีเขาเข้าไปอีก?

จะดีจะชั่วอย่างไร เขาก็ยังเป็นแม่ทัพฮู่กั๋วกง ผู้ยิ่งใหญ่เกริกก้องของประเทศต้าเหลียง ถูกผู้คนเล่าลือจนเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นผู้คนใต้หล้านี้ จะไม่คิดว่าเขาอันจือซาน ได้ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดออกมาหรอกหรือ ?

แม่ทัพอันโกรธไปทั่วทุกอณูรูขุมขน ส่งเสียง “หึ” อย่างเย็นชาออกมาเสียงหนึ่ง เสียงหัวเราะที่ดังอยู่รอบข้างก็พลันหยุดชะงักลงทันที

อันหลิงหยุนก็รู้สึกหดหู่ไม่แพ้กัน ที่ผ่านมา นางถูกเอาไปเล่าลือเช่นนี้นี่เอง

"ลุกขึ้นก่อนเถอะ อย่าคุกเข่าพูดเลย ข้ารู้จักผู้หญิงที่ชื่อพระชายาเสียนคนนั้น ถ้าข้ารักษาหลานชายของท่านไม่หาย ข้าจะแนะนำนางให้พวกท่านรู้จักเอง"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ ขอบคุณเจ้าค่ะ!"

หญิงชรากล่าวขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า

อันหลิงหยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึม: "ทุกท่านหัวเราะกันพอแล้ว มาคุยธุระสำคัญกันเถอะ"

กั๋วจิ้วน้อยชิงพูดขึ้นก่อนว่า“ เหตุผลที่พวกเขาได้ยินเสียงในคืนนั้นได้ น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่พวกเขามาจากประเทศอื่น ฟังจากสำเนียงพูดของพวกเขา บ้านเกิดของพวกเขาอยู่ประเทศอื่น

และเพื่อรักษาอาการป่วย พวกเขาจึงต้องกินของมากมายหลายอย่าง อาจมีอาหารบางอย่างในบรรดาอาหารเหล่านั้น ที่สามารถต้านทานเสียงของพิณได้ "

"บางทีก็อาจจะเป็นไปได้นะ" หลิงหยุนรู้สึกไม่เห็นด้วยอยู่บ้าง

อันที่จริง ยังมีความเป็นไปได้อีกอย่าง คือเกี่ยวข้องกับระบบในร่างกายของทั้งสามคนนี้

เวลาที่คนเราหลับสนิท หากมีคนถูกสะกดจิต จะเข้าสู่สภาวะลืมตัวตนได้อย่างง่ายดาย เช่นนั้นเสียงพิณเหล่านั้นอาจไม่ได้ใช้เพื่อการสังหารทั้งหมด

หากว่ากันตามที่ชายชราเล่ามา ตอนที่เพลงเริ่มต้น เหมือนน้ำไหลอย่างช้าๆ นั่นอาจใช้เพื่อให้มีผลต่อการนอนหลับ และทำให้คนที่นอนหลับ จมเข้าสู่สภาวะหลับสนิท เช่นนั้นเสียงพิณในเวลาต่อมา ก็จะทำให้คนเกิดสภาวะอารมณ์ร้อนรนกระวนกระวาย กระตุ้นปลุกเร้าให้อ๋องเจ็ดและคนอื่น ๆ รีบลุกไปแขวนคอตายเสียให้หมด

แต่ระบบร่างกายดั้งเดิมของทั้งสามคน ต้องมีความแตกต่างออกไป พวกเขามีความสามารถในการแยกแยะเป็นพิเศษ ถึงขั้นที่มีภูมิต้านทานต่อเสียงเหล่านั้น

ถึงแม้ว่าความเป็นไปได้จะไม่สูง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี

เท่านี้ก็สามารถอธิบายคำถามทั้งหมดได้แล้ว

เพียงแต่ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องได้รับการตรวจสอบยืนยัน

อันหลิงหยุนหันหลัง เดินตรงไปยังห้องเก็บศพ นางต้องตรวจสอบยืนยันเสียก่อนจึงจะรู้ได้

"อาหยู่ นำกล่องยามา" อาหยู่รีบตามอันหลิงหยุนไปที่ห้องเก็บศพทันที

มีคนอื่น ๆ เดินผ่านไปมาเช่นกัน

อันหลิงหยุนจัดแจงเสื้อผ้าของตนให้เรียบร้อย สวมผ้ากันเปื้อนที่เตรียมมาโดยเฉพาะ

"หากพวกเจ้ากลัวก็ออกไปเสียเถอะ นอกจากนั้น เรื่องนี้มันอาจทำคนขยะแขยงอยู่บ้าง หากมีอะไรขึ้นมาข้าไม่รับผิดชอบ"

อันหลิงหยุนเพียงเตือนด้วยความหวังดี ส่วนที่ว่าบรรดาเจ้าหน้าที่ จะออกไปหรือไม่นั้น ไม่ได้อยู่ในขอบเขตหน้าที่ของนางแล้ว

อันหลิงหยุนหยิบมีดผ่าตัด เดินไปยังร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง สั่งให้คนยกชายคนนั้นขึ้นไปบนชั้นไม้ เตรียมทำการลงมีดผ่าเปิดด้วยตัวเอง