ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 558

บทที่ 558 พระชายาตวนตั้งครรภ์

อ๋องตวนลมหายใจร้อนผ่าว มือทั้งคู่กอดหยุนโล๋ชวนเอาไว้ “อย่าเหลวไหล สองวันนี้ไม่ค่อยสบายไม่ใช่หรือ”

อ๋องตวนไม่มีอะไรจะพูด ถูกปั่นป่วนจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ทั้งหมดนี้หยุนโล๋ชวนได้จ้างให้คนที่มีความรู้เฉพาะด้านนี้มาสอนให้

เพื่อทำให้อ๋องตวนโปรดปราน นางได้ให้ตงเอ๋อไปเชิญนางโลมที่มีชื่อเสียงในถนนหอนางโลมมาสอนโดยเฉพาะ เพื่อให้อ๋องตวนหลงใหล ให้อ๋องตวนรำคาญนาง นางจะไปรู้ได้อย่างไรว่าอ๋องตวนเองก็ไม่เคยผ่านเรื่องเหล่านี้มาก่อน แทบจะเป็นการลุ่มหลงมัวเมาเพ้อฝัน

หยุนโล๋ชวนค้อนให้อ๋องตวน คิดจะวางขาลง ถูกอ๋องตวนกดไว้ อ๋องตวนหมุนตัวผลักหยุนโล๋ชวนติดกับเสาเตียง หลังติดเสาไม่สามารถหนีได้

อันหลิงหยุนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ใจเต้นตุบตับ

“ท่านอ๋อง……”หยุนโล๋ชวนแค่เปิดปาก ใจอ๋องตวนก็ร้าวรานแล้ว

อ๋องตวนก้มหน้าจ้องมองหยุนโล๋ชวน เขายังต้องการนาง

“ชวนเอ๋อ ข้าต้องการเจ้า”

“แต่ข้าเหนื่อยมากแล้วจริงๆ”

หยุนโล๋ชวนลำบากใจอยู่บ้าง ให้แกล้งต่อไปคงไม่ไหว ไร้ทางเลือกจริงๆ

เรื่องนั้นนาง……รู้สึกอายอยู่บ้าง

อ๋องตวนก้มหน้าลงไปจุมพิตหยุนโล๋ชวน มีเพียงช่วงเวลานี้ ที่เขาไม่คิดอะไร และจำอะไรไม่ได้

หยุนโล๋ชวนเข้าใกล้อย่างมีเป้าหมาย และไม่นึกถึงจุนฉูฉู ทั้งสองเข้ากันได้ดีมาก

อ๋องตวนจุมพิตติดต่อกันหลายครั้ง จับคางของหยุนโล๋ชวนไว้ เตรียมจะเปิดปากของหยุนโล๋ชวน เขากำลังคิด……

เพี๊ยะ

จิ้งจอกหางสั้นตบลงไปบนหลังมือของอ๋องตวน ตีจนอ๋องตวนปล่อยมือ

อ๋องตวนยืนขึ้นมองดู หยุนโล๋ชวนก็ลุกขึ้นแล้ว จิ้งจอกหางสั้นเข้าสู่อ้อมกอดของหยุนโล๋ชวนอย่างภาคภูมิใจ หยุนโล๋ชวนลูบจิ้งจอกหางสั้น “ข้าจะไปดู ท่านอ๋อง ท่านรอข้า กลับมาพวกเราไปอาบน้ำด้วยกัน ”

หยุนโล๋ชวนรู้ว่าอ๋องตวนชอบอาบน้ำ ทั้งยังชอบคลอเคลียเล่นน้ำเหมือนคู่เป็ดแมนดาริน นางก็จะสนองตอบตามต้องการ อ๋องตวนอึ้งไปสักพัก ใบหน้าแดงก่ำ คลุมเสื้อคลุมตัวยาว หยิบเสื้อคลุมอีกตัวตามออกไป ไปถึงข้างนอกก็คลุมให้กับหยุนโล๋ชวน ทั้งสองไปเปิดประตู อันหลิงหยุนอยู่บนรถม้า เห็นจิ้งจอกหางสั้นออกมา อันหลิงหยุนจึงเลิกผ้าม่านในรถขึ้น

ประตูเปิดออกหยุนโล๋ชวนก็เห็นอันหลิงหยุน ไม่กี่ก้าวก็ขึ้นรถม้าไป ทำเอาอ๋องตวนร้อนรนเหมือนจะถูกคนแย่งสะใภ้ไปอย่างไรอย่างนั้น รีบก้าวตามเข้าไป ปรากฏว่าถูกจิ้งจอกหางสั้นและอาหยู่ขวางไว้

อ๋องตวนเกือนถีบอาหยู่กระเด็น รถม้ามีเสียงของอันหลิงหยุนลอดออกมา “อ๋องตวน หากท่านขึ้นมา ข้าก็คงได้แต่ปฏิบัติอย่างมีมารยาท หากต้องสูญเสียสองชีวิตหนึ่งศพคงไม่ดีแน่”

“อะไรนะ”อ๋องตวนนิ่งอึ้ง ยืนนิ่งเหมือนไก่ไม้อยู่ข้างล่างรถม้า แม้แต่หยุนโล๋ชวนเองก็อึ้ง

อันหลิงหยุนเพียงแค่จับข้อมือของหยุนโล๋ชวนสักครู่เท่านั้น นางเองก็คิดไม่ถึงว่าจะตรวจพบเรื่องการตั้งครรภ์ของหยุนโล๋ชวน

อันหลิงหยุนเพื่อความแน่ใจ ยังทำการตรวจอย่างละเอียดอีกครั้ง ปรากฏว่าหยุนโล๋ชวนตั้งครรภ์แล้วจริงๆ

“เจ้าตั้งครรภ์แล้ว ”อันหลิงหยุนพูด หยุนโล๋ชวนสีหน้าอึ้งตะลึง เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว อารมณ์ช่างหลากหลายเหลือเกิน

นางจะหย่าแล้ว ทำไมจึงตั้งครรภ์จนได้

ก้มหน้ามอง ใจที่มึนงงจะปริแตกแล้ว รู้สึกลูกคนนี้ช่างน่าสงสาร พ่อเขาก็ไม่ชอบเขา

อันหลิงหยุนดึงหยุนโล๋ชวน “ข้ามาพบเจ้าเพราะมีเรื่อง”

หยุนโล๋ชวนไม่กล้าเมินเฉย ตั้งใจฟัง ฟังแล้วก็รู้สึกโมโหมาก ด่าว่า“พวกไร้ประโยชน์หัวมังกุท้ายมังกร ปกติราชสำนักเลี้ยงดูพวกเขา ศัตรูอยู่ตรงหน้า พวกเขากลับเป็นเตาหดหัว ปกติเห็นพวกเขาร้องตะโกนเหมือนจะจงรักภักดีกว่าใครๆ”

อ๋องตวนขมวดคิ้ว “ชวนเอ๋อ”

หากอ๋องตวนต้องการเห็นหยุนโล๋ชวน รู้สึกว่าดึกดื่นค่อนคืนอันหลิงหยุนมาหา แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่

อันหลิงหยุนพูดถึงสถานการณ์ หยุนโล๋ชวนรีบพยักหน้า“ข้าเข้าใจแล้ว ท่านไปที่อื่นก่อนเถอะ ข้าจะไปบอกอ๋องตวน จากนั้นจะไปตำหนักกั๋วกง ตำหนักกั๋วกงมอบให้ข้า ท่านจะได้ไม่เสียเวลา”

“อืม แต่ว่า ……เจ้าก็ต้องระวังตัว อย่าให้กระเทือนต่อครรภ์ของเจ้า ตอนนี้เจ้าง่ายต่อการกระทบกระเทือนครรภ์มาก”