ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 575

บทที่ 575 สำนักทิงเฟิงขาดเงิน

เฟิงอู๋ฉิงสองวันนี้ไม่ค่อยสบาย เขามีโรคกลัวความสกปรก บวกกับร่างกายอ่อนแอมีโรค ตั้งแต่เข้าไปอยู่ในคุกหลวง เขาก็หงุดหงิด และไออยู่ตลอด

เดิมทีเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอย่างหาตัวจับยากคนหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง นอกจากหน้าตาที่บวมเบ่งแล้ว ร่างกายก็สกปรกยิ่งนัก ช่างน่าสมเพชจริงๆ

ตอนที่อันหลิงหยุนผลักประตูคุกหลวงเข้าไป ก็มองเห็นเฟิงอู๋ฉิงที่กำลังไอ เข้าไปแล้วก็รีบส่งเจ้าห้าที่อยู่ในอ้อมอกให้กับอาหยู่ทันที หลังของอาหยู่ยังแบกเจ้าเสือน้อยเอาไว้ เจ้าเสือน้อยหมอบอยู่ในตะกร้า สามารถอุ้มเจ้าเสือน้อยออกมาได้เป็นครั้งคราว แต่เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีคนรู้สึกกลัว อันหลิงหยุนเอาเจ้าเสือน้อยใส่ไว้ในตะกร้าบนหลังของอาหยู่ เขาอยู่ข้างในก็ยังถือได้ว่าปลอดภัย

อาหยู่อุ้มเจ้าห้า ยืนสำรวจอยู่อีกฝั่ง เฟิงอู๋ฉิงเงยหน้าขึ้นมองอันหลิงหยุน ยิ้มอย่างเย็นชา “อู๋ฮัว”

“……”

อาหยู่มองไปทางอันหลิงหยุน ทำไมชื่อนี้ช่างแปลกยิ่งนัก พระชายายังมีชื่อเรียกเช่นนี้ด้วยหรือ

อันหลิงหยุนไม่สนใจ เดินไปตรงหน้าเฟิงอู๋ฉิงคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ ตรวจร่างกายให้เขา

มือและเท้าของเฟิงอู๋ฉิงถูกล่ามด้วยโซ่ อันหลิงหยุนแม้จะมีการเตรียมการป้องกันไว้แล้ว แต่ก็ไม่รู้สึกกลัว แววตาเย็นชาของเฟิงอู๋ฉิงมองไปยังอันหลิงหยุนแวบหนึ่ง กล่าวว่า “เปลี่ยนชุดที่ดูงดงามเช่นนี้ ก็นับว่าเจ้าดูดีขึ้นไม่เบา ก็ไม่ได้อัปลักษณ์ไม่น่าดูขนาดนั้นแล้ว”

“……ท่านผู้กล้าผู้พูดถูก ใต้หล้านี้ไม่มีหญิงสาวที่ขี้เหร่ เพียงแต่ยังไม่พบคนที่รู้จักชื่นชมเท่านั้นเอง หากมีสายตา ความสวยตามธรรมชาติไม่มีสิ่งใดเทียบได้ หากไม่มีสายตาแล้ว ความขี้เหร่ตามธรรมชาติก็ไม่อาจมองได้โดยตรง”

อันหลิงหยุนพูดจบก็มองประสานสายตากับเฟิงอู๋ฉิง แล้วจึงถอยไปอีกฝั่ง จากนั้นก็หยิบเอากล่องยาลงมาจากหลังของอาหยู่วางไว้ข้างๆ เปิดกล่องหยิบเอายาเม็ดต่างๆออกมา ส่งให้กับเฟิงอู๋ฉิง “เชิญท่านผู้กล้า”

เฟิงอู๋ฉิงรับยาไปมองอยู่สักครู่ ส่งเข้าปากไป อันหลิงหยุนเตรียมน้ำร้อนเอาไว้แล้ว เปิดแล้วรักษาอุณหภูมิเทน้ำให้เฟิงอู๋ฉิงหนึ่งถ้วย เฟิงอู๋ฉิงรู้สึกสนใจแก้วที่มีไอน้ำพวยพุ่งออกมาของอันหลิงหยุนขึ้นมาทันที

“นี่เป็นแก้วเก็บความร้อน สามารถรักษาความร้อนของน้ำในแก้วนี้ไว้ได้ประมาณสิบชั่วยาม”

เฟิงอู๋ฉิงวางถ้วยลงแล้วพูดว่า “จวนอ๋องเสียนที่แท้ก็เป็นสถานที่ดีจริงๆ ของเช่นนี้เกรงว่าที่อื่นคงไม่มี ”

“ใช่แล้วไม่มี หาได้ยากยิ่งนัก”

อันหลิงหยุนรอให้เฟิงอู๋ฉิงกินยาเสร็จแล้ว นั่งลงมองเฟิงอู๋ฉิง “ท่านผู้กล้า ที่ต้องการฆ่าข้าเราะได้รับการว่าจ้างให้ท่านมาใช่หรือไม่”

“ไม่ได้หรือ”เฟิงอู๋ฉิงกินยาแล้วรู้สึกลมหายใจโล่งสะดวกขึ้นมาทันที

อันหลิงหยุนหัวเราะ “ไม่มีอะไรไม่ได้ เพียงแต่รู้สึกว่า คนอย่างท่านผู้กล้านั้น ไม่ใช่คนขาดแคลนเงินทอง ท่านมีลักษณะไม่ธรรมดา หน้าตาก็ดูดี การพูดการจายิ่งไม่เหมือนคนทั่วไปในยุทธภพ ทำไมจึงมาฆ่าข้าเพื่อเงินไม่กี่ตำลึง ข้าเป็นถึงพระชายาของอ๋องเสียนแห่งประเทศต้าเหลียง หากเกิดอะไรขึ้นกับข้าจริง คิดว่าราชสำนักก็คงต้องสืบสวนเรื่องนี้แน่ ”

เฟิงอู๋ฉิงหัวเราะ “ข้าชอบฆ่าคน ชอบฆ่าคนแลกกับเงิน ไม่ได้หรือไร”

“……”

อันหลิงหยุนอึ้งไปสักพัก นั่งอยู่อีกฝั่งไม่ปริปากเป็นนาน เฟิงอู๋ฉิงกล่าวว่า “ฆ่าเจ้าแล้วยังไง ถ้าข้าคิดจะฆ่าฮ่องเต้ของประเทศต้าเหลียงของเจ้าแล้วใครจะสามารถขวางได้ ”

“ในเมื่อท่านผู้กล้าไม่ยินดีจะพูด เช่นนั้นข้าก็ขอตัวก่อน”

พูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูด อันหลิงหยุนลุกขึ้นจากไป

เฟิงอู๋ฉิงจึงพูดขึ้นว่า “พาข้าไปอยู่ที่จวนอ๋องเสียนของเจ้า ที่นี่สิ่งแวดล้อมไม่ดี ข้าอยู่ไม่ชิน ข้าสามารถตอบตกลงกับเจ้านอกเสียจากเรื่องที่จะฆ่าเจ้าแล้ว เรื่องอื่นข้าจะไม่ทำ”

“เจ้า……”อาหยู่โมโห นี่เป็นคำพูดที่คนถูกขังสมควรพูดหรือ

อันหลิงหยุนกลับรู้สึกชอบใจ “หากท่านผู้กล้าสามารถเขียนหนังสือรับรองได้ ก็ไร้ปัญหา และท่านผู้กล้าต้องเขียนไว้ด้วยว่า นอกจากจะไม่ทำร้ายคนของจวนอ๋องเสียนแล้ว ก็จะไม่ทำร้ายคนของประเทศต้าเหลียงด้วย ”

“ความหมายของอู๋ฮัวคือทำร้ายเจ้าได้คนเดียว ”สายตาเฟิงอู๋ฉิงยังคงเย็นชา

อันหลิงหยุนพยักหน้า “ถูกต้อง”

“ดี เดิมทีก็จะเอาแต่ชีวิตเจ้าเท่านั้น แต่ว่าเมื่อถึงเวลาที่ข้าจะทำร้ายเจ้าแล้ว เจ้าก็สามารถให้คนปกป้องเจ้าได้ เกรงว่าจะฆ่าได้อย่างไร้ความหมาย ”

“เช่นนั้นก็ไม่จำเป็น หากท่านผู้กล้าสามารถฆ่าข้าได้ตามใจ ก็แสดงว่าท่านอ๋องของข้านั้นไร้ความสามารถ เป็นจวนอ๋องเสียนที่ไร้ความสามารถ หากแม้แต่พระชายาก็ปกป้องไว้ไม่ได้ ย่อมไม่ต้องพูดเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว”อันหลิงหยุนยืนอยู่อีกฝั่ง เอ่ยอย่างเฉยเมย

เฟิงอู๋ฉิงหัวเราะ ใบหน้าบวมเบ่งยิ่งดูน่าเกลียด ทำเอาอาหยู่รู้สึกไม่ชอบอยู่บ้าง

เป็นแค่นักโทษคนหนึ่งยังมีข้อเรียกร้องมากมายเช่นนี้