ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 576

บทที่ 576 เรื่องแต่งงานของอู๋โก๋

หยุนจิ่นได้รับข่าวคราว รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง ช่างเป็นดั่งคำที่ว่าย่ำจนรองเท้าสึกไม่พบพานยามได้มากลับไม่เสียเวลาเลย ที่ได้มาล้วนไม่เสียกำลังเลย รีบไปจัดการเรื่องที่พัก อยู่ในสวนของลานจุนจื่อนั่นเอง

เรื่องนี้ทำเอาพ่อบ้านตกใจไม่น้อย รีบขัดขวางทันที

แต่ว่าหยุนจิ่นแต่ไหนแต่ไรก็เป็นผู้ตัดสินใจในลานจุนจื่อ อย่าว่าแต่พ่อบ้านเลย แม้จะเป็นกงชิงวี่และอันหลิงหยุนก็ไม่แน่ว่าจะคุมได้

พ่อบ้านขอร้องไม่สำเร็จ รีบไปรออันหลิงหยุนอยู่ที่หน้าประตูจวนอ๋องเสียน

ใครจะรู้ว่ายังไม่ทันได้รออันหลิงหุยน ก็ได้รอรับหมอกุ่ยและอีกสองคนที่มาก่อนแล้ว

พ่อบ้านตกใจจนเกือบจะหกล้มไป

สามคนเข้ามา ก็ตรงมายังพ่อบ้าน พ่อบ้านก็กลัว นำคนทั้งสามไปยังด้านนอกของลานจุนจื่อ รอให้หยุนจิ่นมาต้อนรับพวกเขา

หยุนจิ่นเห็นทั้งสามคนก็รีบเชิญเข้าไปด้านใน จัดการให้เข้าที่ก่อน แล้วไปรอรับอันหลิงหยุนที่หน้าประตู

อันหลิงหยุนลงจากรถม้า ส่วนเฟิงอู๋ฉิงลงมาจากรถม้าอีกคัน

ฉวยโอกาสนี้ หยุนจิ่นเดินไปพูดกับอันหลิงหยุนอยู่ไม่กี่คำ อันหลิงหยุนมองหยุนจิ่น “เจ้ามั่นใจหรือ”

“แน่นอน”

“เช่นนั้นก็ทำอย่างที่เจ้าว่าเถอะ”

อันหลิงหยุนมองไปอีกฝั่ง เฟิงอู๋ฉิงลงจากรถม้าก็เดินตรงมายังทิศของอันหลิงหยุน

เฟิงอู๋ฉิงเอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่ต้องพิธีรีตอง”

หยุนจิ่นยืนขึ้นพูดว่า “ข้าเคยไหว้วานให้คนช่วยพาเข้าพบท่านเจ้าสำนัก แต่ไม่เคยได้รับข่าวคราวเลย ไม่คิดว่าวันนี้จะได้พบเจอ นับว่าเป็นบุญวาสนาของข้าแล้ว”

“……”เฟิงอู๋ฉิงมองอันหลิงหยุนแวบหนึ่ง เหมือนไม่เข้าใจ

“จวนอ๋องเสียนให้กำเนิดซื่อจื่อห้าคน เป็นเรื่องที่พูดคุยกันอย่างมีความสุขไปทั่วทั้งประเทศต้าเหลียง แต่อาจารย์ของเจ้าห้านั้นยังไม่ได้รับการคัดเลือก ก่อนหน้านี้หยุนจิ่นได้ข่าวว่า ตอนนี้ในยุทธภพคนที่ยิ่งใหญ่ มีพรสวรรค์ไม่มีใครเทียบได้มีแต่เจ้าสำนักทิงเฟิงเฟิงอู๋ฉิงเท่านั้น เพราะเช่นนี้จึงได้สอบถามไปทั่ว เพื่อจะหาเจ้าสำนักเฟิง ไม่คิดว่าจะบังเอิญเช่นนี้ ที่สุดก็ถูกข้าพบเข้าแล้ว”อันหลิงหยุนพูดอย่างสง่าผ่าเผย

เฟิงอู๋ฉิงมองหยุนจิ่นแวบหนึ่ง แล้วมองไปยังอันหลิงหยุน “ไม่รู้จริงๆว่าตำแหน่งพระชายาของเจ้าได้มาอย่างไร แม้แต่สาวรับใช้ในจวนยังเทียบไม่ได้ ช่างรู้สึกไม่คุ้มค่าแทนอ๋องเสียนเสียจริง”

“……”หยุนจิ่นอึดอัดใจ

อันหลิงหยุนหัวเราะ พ่อบ้านปาดเหงื่อ

“เชิญเจ้าสำนักเฟิง”

อันหลิงหยุนเชิญเฟิงอู๋ฉิงเข้าไป หยุนจิ่นพยักหน้า จากนั้นก็ไปยังห้องอู๋ฉิง

เข้าไปที่ห้องอู๋ฉิง หยุนจิ่นรีบจัดการให้คนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเฟิงอู๋ฉิง ปิดประตูแล้วอันหลิงหยุนก็ไปดูลูกๆทั้งหลาย วางเจ้าห้าลงแล้วจากไป

หยุนจิ่นรอเฟิงอู๋ฉิงอยู่ที่หน้าประตู ที่ลานบ้านยังออกแบบให้เป็นที่ทำกิจกรรมของเฟิงอู๋ฉิงโดยเฉพาะ แม้จะเป็นนักโทษ แต่ก็ต้อนรับอย่างแขกผู้มีเกียรติ

อันหลิงหยุนไปรอกงชิงวี่ที่กลับจากการประชุมอยู่ที่หน้าประตูจวนอ๋องเสียน

กงชิงวี่กลับมาพร้อมกับราชครูจุน อันหลิงหยุนเดินเข้าไปคารวะ แล้วพากงชิงวี่ไป พ่อบ้านพาราชครูจุนไปยังลานจุนจื่อ และยังเอ่ยถึงเรื่องที่บ้านมีแขกมาเยือน ราชครูจุนไม่ถาม และไม่คิดอยากจะรู้

แต่ไหนแต่ไรจวนอ๋องเสียนก็ไม่ใช่ที่ที่จะรักษาจิตใจให้สงบได้ ต้องไตร่ถามทุกสิ่งทุกอย่าง ก็คงถามไม่ไหว

อันหลิงหยุนรู้สึกว่าในจวนไม่ใช่ที่ที่ควรพูดคุย พากงชิงวี่ขึ้นรถม้าอ้อมเมืองหลวงอยู่รอบหนึ่ง พูดเรื่องของเฟิงอู๋ฉิงให้กงชิงวี่ได้ฟังรอบหนึ่ง

กงชิงวี่พิงอยู่ที่รถม้ามองอันหลิงหยุน ยังคงหมุนแหวนนิ้วโป้งเล่นอย่างสบายใจ

“พูดเช่นนี้ แสดงว่าเฟิงอู๋ฉิงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการเป็นอาจารย์ของพวกเจ้าห้าหรือ ”คำพูดของกงชิงวี่เหมือนจะไม่ชอบใจอยู่เล็กน้อย อันหลิงหยุนฟังออก

อันหลิงหยุนหัวเราะ พูดว่า “ท่านอ๋องคิดว่า ท่านเองก็มีความสามารถ ไม่จำเป็นต้องให้คนนอกมาสอนวิทยายุทธพวกเจ้าห้ากระมัง”