ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 580

บทที่ 580 หมอกุ่ยต้องการไหว้ครู

แม่ทัพอันมองอยู่สักพัก “ไปพักเถอะ”

แม่ทัพอันเดินกลับไปก่อน อีกสามคนต่างก็กลับไปที่เรือน สวีกงกงมองไปยังฝั่งตรงข้าม กลับไปที่เรือนก็ยืนอยู่ที่ประตูมองออกไปข้างนอก คนรับใช้ถามว่า “ท่านกงกง นี่ท่าน”

“ดูว่าพวกเขาทำอะไร ไม่มีอะไรไม่ดี”

ปรากฏว่าร้องไห้อยู่ครึ่งคืน ร้องจนตาแดงไปหมดแล้ว

“ที่นี่ใครไม่ใช่อู๋บ้าง อู๋ซาน อู๋หมิง ทำไมเจ้า……”เฟิงอู๋ฉิงอยากให้อู๋โก๋เลิกโวยวายอย่างเด็ดขาดสักที อู๋โก๋ยิ่งร้องหนักขึ้น

“จะเหมือนกันได้อย่างไร อู๋ซานชื่อดีมาก เขาปกป้องท่าน ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด อู๋หมิงชื่อเขาจะกลัวอะไร คนเป็นหมออย่างเขามีชื่อหรือไม่มีก็ไม่ทำร้ายคนอยู่แล้ว”

“มีแต่ข้า ไม่มีอะไรเลย ไม่มีบทสรุป ท่านคิดอย่างไรกันแน่”

อู๋โก๋โวยวายครั้งนี้ เดิมทีอาการป่วยของเฟิงอู๋ฉิงที่ดูจะนิ่งแล้วก็เลวร้ายลง ตอนเช้าตื่นขึ้นมาเขาก็เกือบจะไม่ไหวแล้ว หมอกุ่ยดูแล้วก็ตกใจ ไม่ได้เบาลงแต่กลับหนักกว่าเดิม

“รีบไปเชิญพระชายาเสียนมา”

อู๋ซานรีบออกไปเชิญอันหลิงหยุน เดินไปถึงลานโอวหลานก็ถูกลุ่ยหลิวขวางเอาไว้ อู๋ซานพูดชัดถึงสาเหตุที่มา ลุ่ยหลิ่วรีบไปรายงาน

อันหลิงหยุนตื่นขึ้นอย่างสลืมสลือ สวมเสื้อผ้าแล้วไปยังลานจุนจื่อ เข้าไปกงชิงวี่ก็นั่งลง เขาไขว้ขาข้างหนึ่งขึ้น ยกน้ำแกงโสมขึ้นดื่ม

อันหลิงหยุนไม่มีเวลามาสนใจกงชิงวี่ ช่วงนี้เขาช่างดูแลตัวเองเก่งนัก ตื่นเช้ามาข้าวไม่กินก็ดื่มน้ำแกงโสม

อันหลิงหยุนเริ่มทำการตรวจชีพจร ตรวจเสร็จแล้วนั่งลง เปิดกล่องยาฉีดยาให้เฟิงอู๋ฉิงก่อนหนึ่งเข็ม “ลุ่ยหลิว เจ้าไปเชิญหมอจวนโจวมา”

“เพคะ”ลุ่ยหลิวรีบไปเชิญหมอจวนโจว อันหลิงหยุนหยิบขวดยาออกมา ฉีดยาให้กับเฟิงอู๋ฉิงหนึ่งเข็ม

เฟิงอู๋ฉิงมองขวดยาขวดนั้น น้ำไหลเข้าไปอยู่ภายในร่างกายของเขา สายตาเต็มไปด้วยความแปลกใจ หญิงขี้เหร่คนนี้เป็นคาถาด้วยหรือ

อันหลิงหยุนลุกขึ้นพูดว่า“อย่าให้ถูกความเย็น อย่าโมโห และอย่าดื่มเหล้าดื่มน้ำชา ทั้งของดิบเย็นคาวเผ็ดก็ไม่ได้ อีกสักครู่หมอจวนโจวมา เขาจะอธิบายให้พวกท่านฟัง เจ้าคือหมอกุ่ยหรือ”

อันหลิงหยุนได้ฟังหยุนจิ่นพูดถึงเรื่องของสำนักทิงเฟิงแล้ว สามารถพูดได้ว่ารู้แจ้งดุจนิ้วบนฝ่ามือ หมอกุ่ยรีบเดินไปข้างหน้า “ใช่ข้าเอง”

“หมอจวนโจวมาแล้ว อย่าลืมขอคำชี้แนะจากเขา เขาจะบอกเจ้าเองว่าวัณโรคควรรักษาอย่างไร โรคนี้เป็นโรคที่สะสมมานานหลายปี รักษาให้หายไม่ยาก แต่เจ้าสำนักต้องให้ความร่วมมือ อีกทั้งต้องให้เขาระวังด้วย”

“พ่ะย่ะค่ะ ขอบคุณพระชายาเสียนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ”

“ไม่เป็นไร ข้ากับท่านเจ้าสำนักเป็นเพื่อนกัน และท่านเจ้าสำนักยังเป็นอาจารย์ของเจ้าห้า……ไม่ใช่สิ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปก็ไม่ใช่แล้ว”อันหลิงหยุนมองเฟิงอู๋ฉิงที่อยู่บนเตียง ดูสีหน้าเขาแปลกประหลาดอยู่บ้าง จงใจพูดว่า “เมื่อวานข้าได้ปรึกษากับท่านอ๋องแล้ว คงไม่รบกวนให้ท่านเจ้าสำนักมาเป็นอาจารย์ของลูกๆข้าแล้ว ท่านอ๋องมีความคิดอื่น”

ความรู้สึกที่ให้กับเฟิงอู๋ฉิงก็เหมือนกับที่ให้กับกงชิงวี่คือหาคนที่มีฝีมือสูงส่งกว่าได้แล้ว สีหน้าของเฟิงอู่ฉิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ทำไม่ ข้าไม่เหมาะหรือไร”

“ไม่ใช่ เพียงแต่รู้สึกว่า ลำบากเกินไป ฉะนั้นข้ากับท่านอ๋องจึงคิดจะหาคนอื่น”อันหลิงหยุนอธิบายเบาเบา

กงชิงวี่วางถ้วยชาในมือลงพูดขึ้นว่า “ข้าไม่กล้ารบกวนท่านเจ้าสำนัก ท่านเจ้าสำนักอย่าคิดมาก”

“คิดมากหรือ”เฟิงอู๋ฉิงมองใบหน้าที่ดูเหยียดหยามของกงชิงวี่ เขาสามารถคิดได้ว่าเพราะกงชิงวี่หาคนที่ร้ายกาจกว่าเขาได้แล้ว

“เจ้าสำนักเฟิง ในเมื่อท่านต้องการฆ่าภรรยาข้า แล้วยังรับลูกๆข้าเป็นศิษย์ เรื่องนี้มันช่างขัดกันไม่ใช่หรือ”

“……”

เฟิงอู๋ฉิงนิ่งขรึมไป ก็จริง

อู๋โก๋คิดถึงเรื่องที่ต้องไปหาอาหยู่ ก็ร้อนรน