ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 660

บทที่ 660 ฮั๋วฉิงจะต้องได้พระราชทานสมรส

“พระชายา เจ้าดูสิ!”

หงเถาชี้ไปที่กงชิงวี่และฮั๋วฉิง อันหลิงหยุนเหลือบไปมอง นางไม่มีการตอบสนองใดๆ

ลุ่ยหลิ่วถาม “พระชายา ได้ยินมาว่าฮั๋วฉิงไม่ค่อยได้กลับมาเมืองหลวง ในอดีตรบจนชนะอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่กลับมาเมืองหลวง ได้ยินคนพูดกันว่าพี่ชายของนางถึงแม้จะกล้าหาญ แต่เขาก็ไม่ฉลาดเท่านาง นางเชี่ยวชาญกองทัพเป็นอย่างมาก เหนือกว่าพี่ชายมานานแล้ว

ฮ่องเต้จะมอบรางวัลให้อยู่หลายครั้ง แต่นางล้วนแต่ปฏิเสธ

กลับมาครั้งนี้ ก็ยังคงติดตามองค์ชาย ทำให้คนเป็นกังวล”

แต่พวกเขาเข้ากันได้ดีดั่งกิ่งทองใบหยก เจ้าไม่คิดว่าเหมาะสมกันหรือ” อันหลิงหยุนกล่าวอย่างไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย แต่เศร้ามาก

หากฮั๋วฉิงมุ่งเป้าไปยังอันเสี่ยวฮวนจริงๆ จะมีข้อดีอย่างไร

“พระชายา เหตุใดเจ้าจึงพูดเช่นนี้ ท่านอ๋องต้องการจะสมรสกับพระชายารอง พวกเราในตำหนักจะอาศัยอย่างสงบสุขได้อย่างไร นอกจากฮั๋วฉิงจะเชี่ยวชาญทุกเรื่องแล้ว นางยังเป็นแม่ทัพน้อยอีกด้วยไม่ใช่หรือ” หงเถาเริ่มกังวลใจ

อันหลิงหยุนหันกลับไปนั่ง เรียกให้เถ้าแก่นำอาหารว่างเข้ามา และดื่มชา

มีเรื่องใหญ่โต หวังว่าครั้งนี้อย่าได้จับอันเสี่ยวฮวนออกมาได้เลย

ตั้งแต่นี้ไป นางจะต้องพยายามหลีกเลี่ยงให้ได้

บนถนนเต็มไปด้วยความคึกคัก แต่ฮั๋วฉิงกลับรู้สึกเป็นกังวล หรือว่าหนึ่งเดือนมานี้ อันเสี่ยวฮวนจะออกจากเมืองหลวงไปแล้ว

ทำไมถึงไม่เห็นออกมาดูความครึกครื้นสนุกสนาน หรือเขาจะมีนิสัยเป็นคนเงียบๆ ไม่ชอบความครึกครื้น

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบความครึกครื้น แต่วันนี้มีเรื่องที่น่ายินดีแบบนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะไม่รู้เรื่อง

“อ๋องเสียน ทำไมถึงไม่เห็นอันเสี่ยวฮวน” ฮั๋วฉิงอดไม่ได้ที่จะถาม เมื่อมองหาแล้วก็ยังไม่เจอ

กงชิงวี่พูดอย่างเมินเฉย “ข้าไม่รู้เรื่องของอันเสี่ยวฮวน เรื่องนี้ต้องไปถามพระชายาเสียน”

“อะไรหรือ” เมื่อคิดถึงพระชายาเสียน ฮั๋วฉิงก็รู้สึกว่าน่าจะต้องไปเยี่ยมสักหน่อย ก่อนหน้านี้ด้วยความยิ่งยโสจึงได้ล่วงเกินพระชายาเสียน และยังเสนอว่าให้แต่งงานกับอ๋องเสียน แต่ถึงอย่างไรก็ต้องมีการอธิบาย

“ใช่!” กงชิงวี่ หันมาทันที และยิ่งมีท่าทีเย็นชามากขึ้น

เขากลับมาผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ออกมาให้เห็น ดูแล้วช่างไร้มโนธรรม

อ๋องตวนก็อยู่ท่ามกลางฝูงชนเช่นกัน วันนี้หยุนโล๋ชวน พร้อมที่จะออกมานานแล้ว แต่อ๋องตวนก็ยังไม่สบายใจ จึงได้ส่งจดหมายเข้าวังไปตั้งแต่เช้า ร่างกายรู้สึกอึดอัดจึงไม่สามารถต้อนรับการนำชัยชนะกลับมาของกองทัพได้

กงชิงวี่ใจคอแห้งเหี่ยว ไม่เคยพบเจอคนแบบนี้ เพื่อพระชายาแล้วจะเรื่องอะไรก็สามารถทำได้ทั้งสิ้น เรื่องการต้อนรับแม่ทัพก็สามารถหลบเลี่ยงได้ตามต้องการ

กงชิงวี่จึงได้จัดเตรียมขุนนางบุ๋นและบู๊จำนวนร้อยคนให้ไปคอยต้อนรับที่ประตูวัง

หยุนโล๋ชวนมองเห็นฮั๋วฉิงก็อดจะชื่นชมไม่ได้ “ช่างเป็นแม่ทัพที่หน้าตางดงามจริงๆ”

“นางก็เป็นผู้หญิงนะ” อ๋องตวนพูดเตือนสติอย่างเศร้า หยุนโล๋ชวนเพียงแค่เหลือบมองเขา และไม่พูดอะไรมากอีก

นางไม่ได้มาเยี่ยมอ๋องตวน แต่มาเยี่ยมฮั๋วฉิง

“ท่านอ๋อง พวกเจ้าสองพี่น้อง สองสามวันก่อนเข้าวังไปยังได้ฟังเสด็จแม่พูดถึงเรื่องนี้ เสด็จแม่บอกว่าเดิมทีคิดจะให้ฮั๋วฉิงมาเป็นพระชายาของเจ้า แต่ฮั๋วฉิงไม่ยินยอม” หยุนโล๋ชวนจงใจพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพื่อจะเตือนสติอ๋องตวน เขาก็มีช่วงเวลาที่ไม่ถูกยอมรับ

อ๋องตวนจะไม่เข้าใจได้อย่างไร เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจ เขาไม่ได้ถูกคนไม่ยอมรับมาแค่สองสามครั้ง หรือว่านางจะยอมรับแล้ว

อ๋องตวนไม่พูดอะไร หยุนโล๋ชวนรู้สึกเบื่อหน่าย จึงไม่พูดอะไรอีก

กองทัพมาถึงประตูวัง กงชิงวี่ก็ลงจากม้าก่อน และนำตัวแม่ทัพฮั๋วและพรรคพวกคุกเข่าลง “ถวายพระพรฮ่องเต้”

ฮ่องเต้ชิงหยู่ก้มลงประคองกงชิงวี่ จากนั้นก็ประคองให้แม้ทัพไม่กี่คนนั้นลุกขึ้นทีละคน

ทักทายกันเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าวัง

แม้ว่ากงชิงวี่จะเป็นผู้นำทัพ แต่ผู้ที่เป็นจอมพลไม่ใช่เขา ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่สามารถรั้งเขาให้อยู่ด้านบนได้

ในทางตรงกันข้ามแม่ทัพฮั๋วและอ๋องจู้นหย่ง ก็ถูกฮ่องเต้ชิงหยู่ประคองอยู่

อ๋องจู้นหย่งติดตามอยู่ด้านหลังแม่ทัพฮั๋ว สำหรับแม่ทัพฮั๋ว เขามีเรื่องจะขอร้องฮ่องเต้ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาปัดกันไปมา

เมื่อมาถึงตำหนักซวนเหอ ฮ่องเต้ชิงหยู่เริ่มที่จะพูดคุยเรื่องผลตอบแทน โดยธรรมชาติแล้วก็ยังไม่ลืมที่แม่ทัพฮั๋วเพิ่งจะพูดถึงเรื่องที่ฮั๋วฉิงไม่ได้มีอายุน้อย ๆแล้ว

ฮ่องเต้ชิงหยู่ต้องการที่จะจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นก็เกรงว่าจะส่งผลกระทบมาถึงเขา

เมื่อฮ่องเต้ชิงหยู่กล่าวถึงเรื่องการแต่งงานของฮั๋วฉิงขึ้นมา จึงถามขึ้นว่า “ถ้าข้าจำไม่ผิด ปีนี้แม่ทัพน้อยฮั๋ว ก็น่าจะมีอายุสิบหกปีแล้วใช่ไหม”

“กราบทูลฮ่องเต้ ปีก่อนมีอายุสิบหกปี ตอนนี้สิบเจ็ดปีแล้ว” ฮั๋วฉิงพูดเรื่องนี้อย่างใจกว้าง ไม่มีความรู้สึกเสียหน้าเลยแม้แต่น้อย