ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 706

บทที่ 706 แม่ทัพอันไม่มีความสุข

“ทำไมเจ้ายังไม่ไปอีก ?” อันหลิงหยุนเห็นฮั๋วฉิงก็รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา

“ท่านไม่ไป แล้วข้าจะไปได้อย่างไร ?” ฮั๋วฉิงประคองอันหลิงหยุนขึ้นมา

ทั้งสองสบตากัน แล้วฮั๋วฉิงก็หันหน้าไปมองอ๋องชินจง : “นางชนะแล้ว ปล่อยพวกเราไปซะ”

“ฮั๋วฉิง ?” อ๋องชินจงเดินเข้าไปหา

“ท่านคือกงชิงเซวียนเหอ ?” ฮั๋วฉิงจำกงชิงเซวียนเหอได้

เมื่อก่อนกงชิงเซวียนเหอเคยไปมาหาสู่กับนาง ตอนที่ฮั๋วฉิงยังเด็กๆ

กงชิงเววียนเหอพูดว่า : “ฮั๋วฉิงเจ้าโตแล้ว สวยมากจริงๆ !”

“ปล่อยพวกเราไปซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าท่านซะ”

ฮั๋วฉิงจ่อดาบไปที่กงชิงเซวียนเหอ คนของกงชิงเซวียนเหอเข้ามาล้อมเอาไว้ ฮั๋วฉิงหันมองคนเหล่านั้น แล้วหันมองกงชิงเซวียนเหอ

“ฮั๋วฉิง พวกเจ้าไปได้แค่เดียวเท่านั้น ไม่เจ้าก็นาง เจ้าจงเลือกซะ”

“ข้าจะอยู่เอง” ฮั๋วฉิงตัดสินใจอย่างเฉียบขาดในทันที

อันหลิงหยุนนำยาออกมาสองสามเม็ดใส่เข้าไปในปากเพื่อห้ามเลือดก่อน แล้วยืนตรงหันมองกงชิงเซวียนเหอ : “ความแค้นระหว่างท่านกับข้า ไม่เกี่ยวข้องกับฮั๋วฉิง ปล่อยนางไปซะ”

“อันหลิงหยุน ข้ารู้ว่าเจ้ารู้จักใช้พิษ แต่สำหรับข้า พิษไม่อาจทำอะไรได้” กงชิงเซวียนเหอเดินเข้าไปหาพวกนาง ฮั๋วฉิงจะเดินเข้าไปหากงชิงเซวียนเหอ แต่อันหลิงหยุนดึงตัวฮั๋วฉิงมาหลบด้านหลัง แล้วผลักฮั๋วฉิงให้ห่างออกไป

“เจ้าไปก่อน บนตัวเจ้ามีพิษ ใครก็เข้าใกล้เจ้าไม่ได้”

ฮั๋วฉิงไม่ยอมไป แต่เมื่อมีคนเข้ามาใกล้ฮั๋วฉิง เมื่อสัมผัสโดนก็ล้มลงไป

กงชิงเซวียนเหอพูดว่า : “เอาธนูมา”

อะยู่รีบนำธนูมาให้ อันหลิงหยุนพูดด้วยความโมโหว่า : “กงชิงเซวียนเหอ ถ้าหากเจ้ากล้าทำร้ายฮั๋วฉิง ข้าจะให้ชวนเอ๋อเกลียดเจ้าไปตลอดชีวิต”

กงชิงเซวียนเหอหยุดนิ่งไปครู่ใหญ่ : “แล้วยังไง อย่างน้อยเกลียดก็ยังดีกว่าไม่รู้สึกอะไรเลย”

อะยู่ยิงธนูออกไป อันหลิงหยุนรีบวิ่งเข้าไปหาฮั๋วฉิงทันที ฮั๋วฉิงเห็นลูกธนูพุ่งมา จึงตะโกนบอกนาง : “อย่าเข้ามา รีบหลบเร็ว !”

อันหลิงหยุนเกรงว่าจะไม่ทันการ จึงกระโดดเข้าไป แล้วดึงฮั๋วฉิงลงไปที่พื้น

ดอกแรกของอะยู่พลาดเป้า จึงยิงดอกที่สองทันที

“ฟิ้ว !”

ธนูดอกที่สองยังไม่ทันยิงออกไป ก็มีคนมาจับเอาไว้

มีคนกระโดดออกมาจากด้านข้าง หมุนตัวลงไปยังพื้น

กงชิงวี่หันมองอันหลิงหยุนและฮั๋วฉิง อันหลิงหยุนยิ้มออกมา : “ท่านอ๋อง”

“เจ้ายังมีหน้ามาเรียกท่านอ๋องอีก !” กงชิงวี่กัดฟันด้วยความโมโหอย่างมาก แต่ยิ่งเป็นห่วงยิ่งกว่า !

กงชิงวี่หันกลับไปมองกงชิงเซวียนเหอ : “คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะกล้ามา ?”

กงชิงเซวียนเหอยิ้ม : “ทำไม เจ้ามาแล้วคิดว่าจะทำอะไรข้าได้ ?”

“เจ้าแตะต้องข้าไม่เป็นไร แตะต้องประเทศต้าเหลียงไม่เป็นไร แต่อย่างเดียวที่เจ้าไม่ควรแตะต้องคือผู้หญิงของข้า” เมื่อกงชิงวี่พูดจบ คนที่ยืนอยู่รอบๆก็ค่อยๆล้มลง กงชิงเววียนเหอหันมอง ล้วนตายด้วยลูกธนู

คนกลุ่มหนึ่งเข้ามาล้อมเอาไว้อย่างรวดเร็ว มีดและดาบล้วนชี้มาที่เขาและอะยู่

อะยู่เข้าไปบังกงชิงเซวียนเหอเอาไว้ : “เจ้านาย ท่านรีบไปก่อน”

กงชิงเซวียนเหอหันมองรอบๆ : “เจ้าขึ้นไปเร็ว”

อะมู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เตรียมที่จะขึ้นม้า แต่สุดท้ายกลับโดนทุบจนร่วงลงไป

กงชิงเซวียนเหอหันตัวขึ้นม้า แตะที่ท้องม้าให้วิ่งหนีไป

กงชงวี่ยิงธนู ลูกธนูที่เกือบจะฆ่าอันหลิงหยุนเมื่อครู่อยู่ในมือของกงชิงวี่ จึงจะใช้ลูกธนูดอกนั้นเพื่อฆ่ากงชิงเซวียนเหอ

กงชิงเซวียนเหอหล่นลงมาจากหลังม้า มีคนพุ่งเข้าไปหาในทันที เมื่อเข้าไปถึงก็ถอดหน้ากากของเขาออก

อาหยู่หันมองกงชิงวี่ กงชิงวี่ส่งเสียงไม่พอใจ : “ข้าจะต้องจับเขาให้ได้ในสักวัน”

บนภูเขา มีคนสวมหน้ากากพาคนหันหลังจากไป

“เจ้านาย แล้วจะเอายังไงกับอะยู่ดี ?”

“ถ้าหากนางมีชีวิตอยู่ต่อได้ จะต้องกลับมาหาพวกเราอย่างแน่นอน”