ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 735

บทที่735แม่ลูกพบกัน

อันหลิงหยินแยกตัวออกไป เตรียมตัวจะไปนอน กงชิงวี่ท่าทางเย็นชา “เจ้ายังหลับลงได้อีก สามีของเจ้ามีคนมาชอบพอนะ”

อันหลิงหยุนอยู่ข้างหลังแลบลิ้นออกมา “นั้นเป็นความผิดของข้าหรือ ไม่ใช่เพราะท่านอ๋องรูปลักษณ์โดดเด่น เจ้าก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เห็น สายตาผู้หญิงที่อยู่ข้างนอก เวลามองข้าเป็นอย่างไร แต่ละคนลูกตาแทบจะถลนออกมาอยู่แล้ว”

“ยังกล้ามาพูดเหน็บแนม เจ้าตามข้ามา “กงชิงวี่ปากพูดเอาแต่ใจ แต่มือที่กลับอ่อนโยน ไปคว้าอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนถึงตามไป

แค่เอามือลูบ ตะเกียงในห้องก็สว่างขึ้น

กงชิงวี่มองไปที่อันหลิงหยุน อันหลินหยุบกลับมองไปที่เฟิงหลง ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

เฟิงหลงใส่สวมชุดสตรีของประเทศเฟิ่ง เสื้อผ้าที่ดูหลวม แต่แขนเสื้อคับ คล้ายๆกับชุดสตรีราชวงศ์ชิง เพียงแต่ดูเรียบง่ายกว่า

แต่เฟิงหลงสวยงามมาก โดยเฉพาะทรงผมของเธอก็สวยงามเช่นกันเพียงแต่โดนถ้วยชาเขวี้ยงใส่ หน้าผากบวมเป่ง ทำให้มีผลกับความงามของนาง

อันหลิงหยุนมองผู้หญิงที่พื้นด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย นางเข้ามาในห้องของเจ้านายกลางดึกแล้วแต่งตัวแบบนี้?

มองลงไปอีก ที่เท้าก็ไม่สวมร้องเท้า

อันหลิงหยุนได้ยินมาว่าผู้หญิงประเทศเฟิ่งมีข้อกำหนดว่า ถ้าอยู่กับสามีตอนกลางคืน สามารถไม่ต้องสวมรองเท้าได้

ผู้หญิงประเทศเฟิ่งที่มีสามีมากกว่าหนึ่งก็มี ตอนที่ดูแลสามี ถึงจะเป็นแบบนี้

“เจ้านาย เฟิงหลงลุกขึ้นมาคุกเข่า”

“ข้าแต่งงานแล้ว เจ้าไม่รู้หรือ?” สีหน้าโกรธของกงชิงวี่

“เฟิงเอ๋อรู้คะ”

“เจ้ายังรู้อะไรอีก?”

“เจ้านายไม่ชอบพระชายา”

“งั้นหรือ?” กงชิงวี่เหลือบไปมองอันหลิงหยุน “นางก็คือพระชายา ข้าสามารถบอกเจ้าไว้เลยว่า ชีวิตนี้นอกจากพระชายา ข้าจะไม่มีหญิงอื่นเป็นคนที่สอง”

เฟิงหลงเงยหน้าขึ้นทันที มองไปที่หน้าของอันหลิงหยุน โมโหจนหน้ากลายเป็นสีเขียว

เฟิงหลงลุกขึ้นมายืน อยากจะเข้าไปตบอันหลิงหยุน กงชิงหวี่จังหวะมือไปคว้ากาน้ำชาฟาดไปที่หน้าของเฟินหลง หน้าทั้งหน้าพังยับเยิน เฟินหลงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

มีสองคนเข้ามาในห้อง คุกเข่าลงทันทีซึ่งก็เป็นผู้หญิงทั้งคู่ และแต่ละคนก็สวยงามมาก

ครั้งนี้อันหลิงหยุนมองไปที่เท้าของทั้งสองคนก่อน ทั้งสองคนล้วนใส่รองเท้า

“ข้าน้อยถวายบังคมเจ้านาย”

กงชิงวี่มองไปที่ทั้งสองคน “นี่คือพระชายา เจ้านายคนใหม่ของพวกเจ้า”

ทั้งสองคนเงยหน้าขื้นไปมองอันหลิงหยุน ทั้งสองคนก็แสดงความกลัวออกมาผ่านแววตา

อันหลิงหยุนรู้สึกอายนิดหน่อย เหลือบไปมองที่กงชิงวี่

“ถวายบังคมเจ้านายคนใหม่”

ทั้งสองคนพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน

อันหลิงหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ลุกขึ้นเถอะ ข้าไม่ชอบให้คุกเข่า คราวหน้าเจอข้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่า”

“คะ”

ทั้งสองคนลุกขึ้นยืน ในห้องตอนนี้เฟิงหลงกำลังจ้องมองไปที่อันหลิงหยุนอย่างดุร้าย สั่นเทาไปทั้งตัว

อันหลิงหยุนถาม “ท่านอ๋องคิดว่าจะจัดการอย่างไร?”

“เรื่องนี้ให้เจ้าเป็นคนจัดการละกัน”

กงชิงวี่มีคำสั่ง อันหลิงหยุนก็จะจัดการด้วยตัวเอง

“เฟิงหลงไม่รู้จักธรรมเนียมประเพณี ลามก ดูหมิ่นเจ้านาย ไม่เหมาะที่จะอยู่ในประเทศเฟิ่งอีกต่อไป พวกเจ้าเอานางไป ข้าไม่อยากเห็นหน้านางอีก”

“คะ”

ทั้งสองคนที่อยู่บนพื้นลุกขึ้นมา ออกแรงถอดวิทยายุทธของเฟิงหลง และถอดป้ายประจำตัวออก

เฟิงหลงกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด ดึงความสนใจของเสี่ยวเอ้อให้มาดู

คนหนึ่งในนั้นเดินออกมาจากประตูมา ถือป้ายประจำตัวออกมา เสี่ยวเอ้อตกใจหันตัวเดินกลับไปทันที

ทั้งสองคนจัดการกับเฟิงหลงแล้ว ส่วนอีกคนเดินมาตรงหน้าของอันหลิงหยุน ยื่นกระดาษที่มีข้องความสั้นๆ อันหลิงหยุนหยิบขึ้นมาดู แล้วส่งให้กงชิงวี่