ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 745

บทที่745ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่

พอเดินมาถึงราชวังแห่งหนานอี้ ฮ่องเต้หนานอี้ก็ได้สั่งการให้ทุกคนถอยออกไปแล้ว เหลือเพียงพวกเขาองค์ชายทั้งสาม ซึ่ง ซูมู่หรงก็ยืนอยู่ข้างกายของเขา

ฮ่องเต้หนานอี้สวมใส่ชุดมังกรสีเหลืองอร่าม ยืนอยู่หน้าท้องพระโรง ดวงตาเกรี้ยวกราด จ้องมองมายังซูอู๋ซินและอันหลิงหยุนที่กำลังเดินเข้าไป

ซูอู๋ซินหยุดเท้าลง แล้วทั้งท้องพระโรงก็เงียบสงัด เฟิงอู๋ฉิงเดินออกมาจากอีกทางโดยสวมชุดของอ๋องเซ่เจิ้ง ในมือของเขายังถือดาบสีเหลืองทองเอาไว้ด้วย

อันหลิงหยุนรู้สึกว่าสถานการณ์เช่นนี้ช่างน่าขบขันยิ่งนัก แม้จะฝันยังไม่คิดว่าจะสามารถมีวันนี้ได้

นางที่เป็นเพียงไม่สนิทมักคุ้น ปรากฏตัวมายังราชวังแห่งหนานอี้ แล้วยังต้องมาเผชิญหน้ากับคนที่ร้ายกาจทั้งสามของหนานอี้อีกต่างหาก

ฮ่องเต้หนานอี้แสดงสีหน้าเย็นชา ：“เจ้าออกมาแล้วหรือ？”

“พี่ใหญ่ประหลาดใจมากหรือ？”สีหน้าของซูอู๋ซินนิ่งเฉียบ จนเฟิงอู๋ฉิงที่เดินเข้ามาได้แต่เหม่อมองเขา

ซูมู่หรงมองไปยังอันหลิงหยุน สายตายิ่งปรากฏความไม่ยอมรับ

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องออกมา แต่เจ้าไม่ควรที่จะออกมา เจ้าเคยสัญญากับข้าแล้ว เพียงแค่ยอมปล่อยประเทศเฟิ่ง ปล่อยฮ่องเต้หญิงแห่งประเทศเฟิ่ง เจ้าก็จะไม่ออกมา ”

“แล้วเจ้าทำได้แล้วจริงหรือ ？เจ้าปล่อยประเทศเฟิ่งแล้วหรือ？เจ้ายอมปล่อยซูซูแล้วหรือ？”

“ข้าไม่ได้ปลดปล่อยงั้นหรือ？”

ทั้งสองประชันหน้ากัน อย่างไม่ยอมหยุดหย่อน

ซูอู๋ซินไม่อยากที่จะพูดมาก：“เรื่องที่ผ่นไปแล้วข้าจะไม่รื้อฟื้นอีก ตำแหน่งฮ่องเต้นี้ข้าก็ไม่ต้องการ เจ้าคิดจะทำสิ่งใดก็แล้วแต่ความคิดของเจ้า ”

“เจ้าจู่โจมเข้ามาจนถึงวังของข้า แล้วจะบอกว่าไม่ต้องการสิ่งใดทั้งสิ้น ผู้ใดจะเชื่อกัน ？”

“ข้าไม่อยากจะสะสางกับเจ้า ข้าเพียงต้องการไปพบซูซู หากซูซูไม่ได้เป็นอะไรข้าก็จะปล่อยมันไป แต่หากมีเรื่องกับซูซู พวกเราก็ไปพบกันในสนามรบ”

“เจ้าเพื่อนางแล้ว ถึงได้ไม่เป็นผู้เป็นคนเช่นนี้ แต่เจ้ารู้หรือไม่ว่านางมีชายหนุ่มมากเพียงใด นางมีสามตำหนัก หกลานและสนมอีกเจ็ดสิบสองคน เจ้ารู้หรือไม่ ？นางได้ลืมเจ้าไปนานแล้ว แม้แต่ลูกของเจ้ากับนาง ก็ยัง ……”

เมื่อพูดถึงเรื่องลูก ฮ่องเต้หนานอี้ก็หันไปมองอันหลิงหยุนแล้วคิดบางอย่างขึ้นมาได้ ：“นางคือบุตรสาวของเจ้า？”

“เจ้าดูไม่ออกหรอกหรือ？ใบหน้าของนางคล้ายกับซูซูถึงขนาดนั้น！”

ฮ่องเต้หนานอี้จ้องมองอันหลิงหยุน：“จริงด้วย เหมือนจริงๆ！”

อันหลิงหยุนรู้สึกไม่ค่อยชื่นชอบในตัวฮ่องเต้หนานอี้ ตั้งแต่ที่ฮ่องเต้ชิงหยู่คนนั้นปรากฏขึ้นมาในหัวของนาง นางก็ไม่เคยที่จะรู้สึกดีกับเหล่าฮ่องเต้เลย

ฮ่องเต้หนานอี้ยังคงจ้องมองอันหลิงหยุน：“เมื่อปีนั้นทั้งที่เจ้าและข้าต่างได้พบกับซูซู เดิมทีซูซูก็สามารถจะอยู่ร่วมกันกับข้า แต่เพราะเจ้า ……แย่งนางไปจากข้า”

“แล้วจะอย่างไร ？ซูซูรักข้า ไม่ได้รักเจ้า เจ้าจะทำสิ่งใดกับข้าได้？เจ้าจับข้าแต่กลับไม่กล้าที่จะสังหาร เจ้ากลัวราชาหนอนพิษกู่จะฆ่าเจ้า เจ้าเป็นคนละโมบโลภมาก จึงทำให้ซูซูไม่ชื่นชอบเจ้า ”

อันหลิงหยุหันไปมองซูอู๋ซิน เขากำลังอารมณ์เสียอย่างจริงจัง ซึ่งแบ่งชัดเจนเลยก็คือการที่พวกเขาทั้งสามได้พบกันครั้งนั้น เขาและฮ่องเต้หญิงเคยได้พบเจอกันมาก่อนแล้ว แต่เพียงกล่าวว่านั่นเป็นการพบกันครั้งแรกของทั้งสาม จากนั้นก็บอกว่าแก่งแย่งฮ่องเต้หญิง ฮ่องเต้หนานอี้ที่เศร้าโศกก็หลงเชื่อ หากไม่โกรธสิจะแปลก

ฮ่องเต้หนานอี้โกรธจนหน้าเขาไปหมด ：“ซูอู๋ซิน เจ้าต้องการจะทำเช่นนี้จริงหรือ？”

“ใช่แล้ว เจ้าจะทำสิ่งใด？ข้าไม่เพียงได้ความรักจากซูซู ข้าและซูซูยังมีลูกด้วยกัน ลูกสาวของข้านั้นยังฉลาดหลักแหลมด้วย แล้วเจ้าเล่า？เจ้ามีสิ่งใด？เจ้ามีสตรีเป็นกลุ่ม พวกนางจริงใจรักเจ้าหรือไม่？มีผู้ใดที่ไม่รักตำแหน่งอันคับฟ้าของเจ้าบ้าง แต่ก็ดี นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่สวรรค์ประทานให้ ”

อันหลิงหยุนยิ่งรับรู้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่าซูอู๋ซินกำลังโกรธเคือง！

ฮ่องเต้หนานอี้สูดลมหายใจ ：“ไม่ได้มีประสบการณ์เช่นเดียวกับเจ้า ข้าแยกพวกเจ้าจากกันได้สิบเจ็ดปีแล้ว นางได้หักหลังเจ้าแล้ว วังหลังของนางมีคนเต็มไปหมด ไม่ได้น้อยไปกว่าข้าเลย เจ้ายังจะกลับไปได้อีกหรือ？”

“จะกลับไปหรือไม่นั้น เป็นเรื่องของข้าซูอู๋ซิน แต่เจ้า……จากวันนี้ไปจะมีมีดเล่มหนึ่งพาดอยู่บนคอของเจ้าพร้อมที่จะตัดหัวเจ้าได้ตลอดเวลา ”

ซูอู๋ซินหันไปหาเฟิงอู๋ฉิง：“อู๋ฉิง。”

“พี่รอง”

“จงรับคำสั่ง ซูอู๋ซินองค์ชายรองแห่งหนานอี้ ถูกบังคับและถูกคุมขังอยู่ในสุสานจักรพรรดินานถึงสิบเจ็ดปี วันนี้ได้กลับออกมาพบตะวัน มีบุตรสาวนามหลิงหยุน แต่งตั้งเป็นองค์หญิง ฮ่องเต้หนานอี้ในอีกหนึ่งร้อยปีจากนี้ องค์หญิงสืบทอดราชบัลลังก์ขึ้นครองเป็นจักรพรรดินี＂

อันหลิงหยุนตกตะลึงำลางหันไปหาซูอู๋ซิน：“ข้าไม่ชอบ”

“ซูอู๋ซินรับตำแหน่งอ๋องเซ่เจิ้ง ควบคุมวังเซ่เจิ้ง”

“รับทราบ”

ฮ่องเต้หนานอี้รู้สึกขัน：“ซูอู๋ซิน เจ้าอย่าได้โอหังบ้าคลั่งรังแกผู้อื่นเลย”

“ข้าโอหัง？ในตอนที่เจ้านำเอาชื่อจินจื่อเข้าสู่ตัวข้า ข้ายังไม่ได้พูดเลยว่าเจ้าโอหัง เจ้ามัวเมาลุ่มหลงอยู่กับตำหนักหลัง ข้าก็ไม่ได้กล่วว่าเจ้าโอหัง วันนี้เจ้ากลับบอกว่าข้าโอหัง เด็กคนนี้มีใบหน้าลักษณ์เช่นเดียวกับฉิงเอ๋อ เขาไม่ใช่บุตรชายของเจ้ากับฉิงเอ๋อหรอกหรือ ？ข้าต้องการทราบว่าในตอนนั้นฉิงเอ๋อเป็นคู่หมั้นของข้า แต่เหตุใดนางถึงได้ตั้งครรภ์ทั้งที่ไม่ได้สมรสกัน ？”