ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 814

บทที่ 814 ผู้หญิงไม่มีที่พึ่ง

อาหยู่มองไปที่จุนเซียว “ท่านอ๋อง ใช้ไม้เรียวตีกุ้ยเฟย ต้องมอบให้แม่นมในวัง”

“เรียกแม่นมมา ตูไห่เจ้าให้คนมาลงโทษ”

ตูไห่จ้องมอง แล้วเดินไปเรียกคนมา

จุนเซียวเซียวจ้องมองกงชิงวี่ “ถ้าข้าจะถูกไม้เรียวตี ก็ต้องเป็นฮ่องเต้ที่ตี อ๋องเสียนจะทำได้ยังไง?”

จุนเซียวเซียวไม่รู้จะพูดยังไง

กงชิงวี่ทำหน้าเฉื่อยชา “ข้าพากุ้ยเฟยออกมา ก็เพื่อจะตีกุ้ยเฟย จะไม่ให้โอกาสฮ่องเต้ปกป้องเจ้า

ใบหน้าของจุนเซียวเซียวเปลี่ยนเป็นขาวซีด มีใครบางคนเดินออกมาแล้ว แล้วกดจุนเซียวเซียวลงกับพื้นโดยตรง มีคนสองคนมาข้างหลัง และเหวี่ยงแส้ลงไปตีทันที

จุนเซียวเซียวเจ็บจนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ฮ่องเต้ ฮ่องเต้… …หม่อมฉันถูกใส่ร้าย!”

กงชิงวี่เอามือไขว้ไว้ด้านหลัง ไร้ความรู้สึก

“ตูไห่ สั่งคนมาทำความสะอาด พื้นที่นี้ต้องได้รับการทำความสะอาด และห้องโถงใหญ่ของเสด็จแม่จะต้องได้รับการทำความสะอาด ในขณะที่ท้องฟ้ายังไม่สว่าง ทำห้องให้อบอุ่น” กงชิงวี่มองไปที่วังขนาดใหญ่ ในค่ำคืนนี้วังนี้ช่างกว้างขวางว่างเปล่า

“ท่านอ๋อง ตีครบแล้ว”ตูไห่รายงาน

กงชิงวี่กล่าวว่า “พยุงเข้าไปเลย”

แม่นมเดินมาพยุงจุนเซียวเซียวเข้าไป หลังจากเข้าประตูจุนเซียวเซียวก็ล้มลงกับพื้น ในเวลานี้คนที่นั่งอยู่ในวิหารบรรทมรองเป็นผู้อาวุโสของราชวงศ์สามชนชั้น คนที่มียศตำแหน่งสูงมาก ตั้งแต่จุนเซียวเซียวเกิดมา เขาไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทาง มักจะเย่อหยิ่ง ทำตัวสูงส่งตอนนี้ถูกทุบตีอย่างรุนแรง ร่างกายของนางเต็มไปด้วยเลือดและน่าเกลียด ผมเผ้ากระเซิงและก็ถูกโยนลงไปที่พื้น จุนเซียวเซียวกำมือไว้แน่น หนี้บัญชีแค้นนี้จะต้องเอาคืน

อันหลิงหยุนไม่คาดคิดว่ากงชิงวี่จะทำมากเกินไป ทำให้จุนเซียวเซียวน่าสมเพชขนาดนี้

ฮ่องเต้ชิงหยูก็ดูตกตะลึง ในชีวิตประจำวันจุนเซียวเป็นคนลักษณะอย่างไร

ตอนนี้ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

“อ๋องเสียนนี่!”

“ฮ่องเต้ หม่อมฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป!”จุนเซียยวเซียวร้องไห้

กงชิงวี่เข้ามาจากด้านนอก และกล่าวว่า “ฮ่องเต้ ข้าได้สอบปากคำเรียบร้อยแล้วถึงตายก็ไม่ยอมเปิดเผย ดังนั้นจึงถูกประหารชีวิตเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างต่อไป เซียวกุ้ยเฟยหละหลวม ดังนั้นเขาจึงควรได้รับโทษอย่างหนัก เห็นแก่ที่ยังมีองค์หญิงต้องเลี้ยงดู โดนตีด้วยไม้เรียวหลายที!”

“นี่เหรอตีหลายที ถ้าเจ้ามั่นใจว่าเป็นกุ้ยเฟย เจ้าก็ฆ่าสิ?” ฮ่องเต้ชิงหยู่มองไปที่กงชิงวี่ด้วยความโกรธ

กงชิงวี่ไม่มีอะไรจะพูด

ฮ่องเต้ชิงหยู่เรียกคนมาช่วยพยุงจุนเซียวเซียว และมองไปที่ฝูงชน “ทุกคนแยกย้ายกันออกไปได้”

หลังจากพูดจบฮ่องเต้ชิงหยู่มองไปที่หวางฮองไทเฮา และหันตัวจากไป

“น้อมส่งฮ่องเต้” อันหลิงหยุนลุกขึ้น แต่ยังคงสุภาพ และคนอื่นๆก็ทำตามลุกขึ้นน้อมส่ง

เมื่อจากไปแล้ว กงชิงวี่มองไปที่หวางหวยเต๋อและภรรยาของเขา “เนื่องจากทุกวันนี้เข้าวังเป็นเรื่องลำบาก วันนี้ก็ขอให้อยู่คุยกับเสด็จแม่ก่อน”

“เพค่ะ”

ฮูหยินกั๋วจิ้วรีบตอบรับ ส่วนคนอื่นๆก็ลุกขึ้น อ๋องตวนเดินไปหากงชิงวี่ “ข้าก็รู้ดีต้องมีปัญหาแต่ยังไงนางก็เป็นกุ้ยเฟย และให้กำเนิดองค์หญิงให้ฮ่องเต้ ตอนนี้ในวังก็ไม่มีใคร คงไม่ค่อยดีที่จะปล่อยให้ฮ่องเต้อยู่คนเดียว?”

กงชิงวี่พูดอืมและกล่าวว่า “ครั้งต่อไปข้าจะระวังมากขึ้น”

“… …” อ๋องตวนสะดุ้ง ครั้งต่อไป?

หยุนโล๋ชวนลุกขึ้นอย่างรีบร้อน ตอนนี้ท้องของนางโตแล้ว ไม่กล้าวิ่ง และเดินอย่างใจเย็นมากขึ้น

“หลิงหยุน อ๋องเสียนเก่งกาจมาก!”

“ข้าไม่เก่งเหรอ?” อ๋องตวนรู้สึกเสียใจ เขาเพิ่งเข้าใจโลกแห่งความรัก ไม่เหมือนกงชิงวี่ ไม่เข้าใจสักอย่าง!

หยุนโล๋ชวนเหลือบมองไปที่อ๋องตวน “ข้าไม่ได้ว่าท่าน!”

“ข้าไม่ชอบฟัง!” ตอนนี้อ๋องตวนเต็มไปด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

อันหลิงหยุนเห็นว่าพวกเขาเข้ากันได้ดี และพูดแทรกไม่ได้เลย จึงเดินไปหาไทเฮาและไท่เฟย

“ไท่เฟยก็พักผ่อนเถอะ ดึกแล้ว”