บทที่ 823 เมียเจ้าห้า
“นานเท่าไหร่แล้ว?” เจ้าห้าหันกลับไปมองกงชิงวี่ กงชิงวี่ตกใจเมื่อถูกถาม
“ใกล้แล้ว วางใจเถอะ แม่เจ้าเก่งมาก!”
เจ้าห้าหันกลับไปเดินต่อ มองที่ประตูแล้วเดินไปเดินมา
เสียงของฮูหยินรองดังออกมาข้างในประตู: “คลอดแล้ว!”
เจ้าห้ารีบผลักประตูต้องการจะเข้าไป ถูกกงชิงวี่ดึงขึ้นมาอุ้มเอาไว้ คนเป็นพ่อทนเห็นขาสั้นๆนั้นขยับเขยื้อนอยู่บนพื้นไม่ได้ มันดูตลกมาก
นี่คือคนอื่นคลอดลูก ไม่ใช่เจ้าห้าคลอดลูก
“รีบร้อนทำไม?”
อันหลิงหยุนยุ่งอยู่กับการห้ามเลือด จัดการ เจ้าบ้านป๋ายใช้แรงทั้งหมดที่มีแล้ว นางมองไปที่อันหลิงหยุนแล้วก็มองไปที่เด็กทารกที่ถูกอุ้ม เด็กหญิงนอนนิ่งไม่ขยับ และไม่ร้องไห้
ฮูหยินรองอุ้มเอาไว้กล่าวว่า: “เป็นจอมขี้เกียจตัวน้อยคนหนึ่ง ไม่ร้อง หยิกหนึ่งที!”
เด็กน้อยมองฮูหยินรอง ดวงตาสวยราวกับอัญมณี นางมองดูฮูหยินรองไม่พอใจ หลับตาลงไม่สนใจ
ฮูหยินรองหมดคำพูด ได้แต่หยิกแรงๆหนึ่งที กล่าวว่า: “ไม่ว่าเจ้าจะเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากที่ใด หากเจ้าไม่ร้องไห้ ยังจะหยิกอีก!”
ตั้งแต่ฮูหยินรองได้พบกันอันหลิงหยุน ก็ได้รู้จักกับโลกนี้ใบนี้ขึ้นมาใหม่ ต่อมาได้พบเจ้าห้า ก็ยิ่งรู้จักเข้าไปอีก เด็กคนนี้พิเศษมาก ตอนนี้ก็มีคนพิเศษมาอีกหนึ่งคน เหมือนกันกับเจ้าห้าแทบจะทุกอย่าง
เด็กหญิงตัวน้อยลืมตามองฮูหยินรอง เห็นว่าฮูหยินรองต้องการจะหยิกหน้านาง ไม่รอให้สัมผัส ก็ร้องว้ากออกมา
เจ้าบ้านป๋ายผ่อนลมหายใจยาว
ชายหนุ่มมาอุ้มลูกสาวไป ลูกสาวไม่มองเขาเลย สูดอากาศหายใจ ก็นอนหลับไปในอ้อมแขนเขา
ชายหนุ่มรักและเอ็นดูมากมาย อันหลิงหยุนแน่ใจว่าเจ้าบ้านป๋ายไม่เป็นไรแล้ว ถึงเรียกคนเข้ามาเก็บกวาด
ลุ่ยหลิวกับหงเถามือเท้าว่องไว อันหลิงหยุนนั่งลงไปข้างหนึ่งแล้วขอให้ฮูหยินรองช่วยล้างตัวให้เด็กทารกหญิง
ฮูหยินรองผลักมือของชายหนุ่มออก: “พอได้แล้ว ใครจะแย่งไปหรือ?”
ชายหนุ่มยุ่งอยู่กับการไปดูลูกสาว แล้วก็ยังเป็นห่วงภรรยา กุมมือภรรยาเอาไว้ แล้วก็มองไปที่ลูกสาวสาวอีก
ฮูหยินรองล้างเสร็จ เช็ดสะอาดและห่อตัวให้เรียบร้อย วางเอาไว้ด้านหนึ่งให้เจ้าบ้านป๋าย ชายหนุ่มเช็ดเหงื่อ มองดูลูกสาวกับภรรยา
อันหลิงหยุนและคนอื่นเก็บของเสร็จ ลุกขึ้นยืนขึ้นมาแล้วไปเปิดประตู เจ้าห้ารีบบิดตัวทันที ลงมาจากตัวกงชิงวี่ เดินไปถึงหน้าเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความรวดเร็ว
อันหลิงหยุนไม่เคยเห็นเจ้าห้าเดินเร็วขนาดนี้มาก่อน ยังไม่ใช่วิ่งด้วยซ้ำ
เจ้าห้าเดินด้วยท่าทางทรงอำนาจของจักรพรรดิ!
มาถึงหน้าเด็กหญิงตัวน้อย เจ้าห้าก็คุกเข่าลง เขามองดูเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความชอบใจอย่างมาก ยิ้มออกอย่างมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เด็กหญิงตัวน้อยไม่ลืมตาขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ ก็พลิกตัวไปทางด้านเจ้าบ้านป๋ายโดยตรง ท่าทางแบบไม่แยแส
กงชิงวี่ยืนอยู่หน้าประตูไม่กล้าเข้ามา แต่ฮูหยินรองกับอันหลิงหยุนกลับเห็นอย่างชัดเจน
โดยเพราะชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง ยิ่งตกตะลึงเข้าใหญ่!
เจ้าห้าไม่โกรธ ก้มหน้าไปจูบใบหน้าเล็กของเด็กหญิงตัวน้อย
ชายหนุ่มโกรธขึ้นมาทันที ลึกขึ้นมาก็จะตบเจ้าห้ากระเด็น เจ้าห้าผละออก ตัดสินใจแล้ว เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม: “นับแต่วันนี้ นางเป็นภรรยาข้า ดังนั้นท่านห้ามมาก้าวก่ายเรา เพราะท่านแม่ข้าช่วยชีวิตภรรยาและลูกท่านเอาไว้ และเราก็คุยกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ข้ารับปากท่าน ชาตินี้จะมีนางเป็นภรรยาแค่คนเดียวเท่านั้น!”
ชายหนุ่มตกตะลึง เด็กตัวเล็กขนาดนี้
กำลังเตรียมจะปฏิเสธ เด็กหญิงตัวเล็กพลิกตัวกลับมานอนราบ ลืมตาขึ้นมามองเจ้าห้า ยื่นมือเล็กออกมาด้วยความโกรธ ตบไปทางเจ้าห้า เจ้าห้าสายตาและมือว่องไว จับมือเล็กของเด็กหญิงตัวเล็กเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน
เรื่องนี้สนุกมาก ดีมากจริงๆ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณผู้แปล ขอบคุณสปอนเซอร์ ขอบคุณ Admin ที่ลงให้อ่านจนจบ ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านเรื่องเจ้าห้าต่อ...
หยุนหยุนคือแบบ เห้อออออ...
เต้คือหงเมียหนักมาก ผิดขนาดไหนก็เข้าข้าง...
ฮองเฮาก็ไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย คนที่ท้องจริงๆก็มีแค่เซียวผินผู้น่างสารเท่านั้น...
ฮองเฮาเลวทรามเพียงใดทุกคนรู้หมด เต้ก็รู้ดีในใจ แต่ก็บังคับให้ทุกคนต้องตายเพื่อเมียรักตัวเอง ช่างเป็นผัวเมียที่เลวทรามสมกันจริงๆ สงสารหยุนหยุน ทำไมต้องชีวิตมาพัวพันกับคนชั่วพวกนี้ด้วยนะ...
ทุกคนรู้มดว่าฮองเฮาพยายามฆ่าหลิงหยุนาตลอด แต่ทุกคนก็ต้องการให้หลิงหยุนช่วยฮองเฮาและบ้านฮองเฮา ฮ่องเต้ก็นิสัยแย่นะ รักเมียหลงเมียจนปิดหูปิดตาทุกทาง ใจขณะดียวกันก็บังคับห้หิงหยุนสละชีวิตเพื่อตัวเองกับเมียัตวเอง บ้าบอ...
อักลิงหยุนคือใช้เงินมือเติบมากอยู่นะ ขึ้นเงินเดือนให้คนั้งจนตั้งเยอะในคราวเดียว อีกทั้งสร้างหนี้สินพันรอบตัวอีก อย่างไรก็ตามรักษาใครก็ไม่เคยได้เงิน คนในราชวงศ์ขี้เหนียวมาก...
กระยาหารังคืออะไรคะ...