บทที่ 822 ใครจะรู้ว่าขี้เหร่มากหรือไม่
แต่เจ้าบ้านตระกูลป๋ายเก่งมาก ไม่ช้านางก็ปลุกปั้นมนุษย์ทองคำออกมาแล้วสิบกว่าคน แมลงพุ่งเข้ามาไม่หยุด ซูอู๋ซินต้านทานไม่นาน
อันหลิงหยุนหยิบเข็มเงินออกมา เตรียมพร้อมที่จะยิงเจ้าบ้านตระกูลป๋าย
เพื่อลูกชายแล้ว นางไม่มีทางเลือก
แม้ว่าจะเป็นหญิงมีครรภ์ นางก็จำเป็นต้องฆ่า
พละกำลังที่อันหลิงหยุนใช้เยอะมาก และเมื่อนางยิงเข็มเงินออกไปก็จู่โจมเข้าไป เจ้าบ้านป๋ายนึกไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าอันหลิงหยุนจะจู่โจมนาง นางมองไป แมลงควบคุมเข็มเงินของอันหลิงหยุนเอาไว้ แล้วก็ควบคุมขาทั้งสองข้างของอันหลิงหยุนเอาไว้
อันหลิงหยุนไม่มีทางเลือก ถึงได้หยิบปืนออกมา
“เจ้าไม่ให้ลูกชายข้ารอด ข้าก็จะให้ลูกสาวเจ้าตาย!”
ตอนที่อันหลิงหยุนพูดนางก็เหนี่ยวไก กระสุนถูกยิงออกไป แมลงต้องการจะขวางเอาไว้ แต่กลับขวางเอาไว้ไม่อยู่
“ท่านแม่!”
เสียงของเจ้าห้า อันหลิงหยุนและคนอื่นๆมองไป จู่ๆรังไหมบนพื้นก็บินไปทางกระสุน ทุกคนตื่นตระหนก รังไหมแตกออกแล้ว
อันหลิงหยุนตะลึงไปครู่หนึ่ง: “เจ้าห้า เจ้าห้า”
เจ้าบ้านป๋ายก็ตกใจไม่น้อย ถึงแม้จะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่หากถูกยิงเข้าจริงๆ ไม่แน่ว่านางกับลูกสาวอาจจะต้องเสียชีวิตทั้งคู่
รังไหมแตกออก แต่มันกลับค่อยๆตกลงลงไปบนพื้น เจ้าห้ายืนอยู่บนพื้น
เด็กอายุหนึ่งขวบกว่าๆ ตกลงมาบนพื้นอย่างมั่นคงราวกับผู้ใหญ่
มองเห็นอันหลิงหยุนเจ้าห้าก็กล่าวว่า: “ท่านแม่ อย่าฆ่านาง!”
อันหลิงหยุนหายใจอยู่นาน รีบเดินไปอุ้มเจ้าห้าเอาไว้ในอ้อมอกทันที
“เจ้าห้า แม่ตกใจแทบแย่!” อันหลิงหยุนร้องไห้จนน้ำตานองหน้า เจ้าห้าผลักอันหลิงหยุนออก ยกมือเล็กขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้อันหลิงหยุน เจ้าห้าหันกลับไปมองดูในเรือนด้วยแววตาลึกล้ำ
แมลงทั้งหมดที่อยู่ในเลือนหายไปหมดแล้ว วิ่งหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอยในชั่วพริบตา
กงชิงวี่นึกขำ ก็ยังเป็นลูกชายเขาที่เก่ง!
คนเป็นพ่อ เวลาแบบนี้ภาคภูมิใจอย่างมาก
สีหน้าของเจ้าบ้านป๋ายเปลี่ยนไป จู่ๆก็กอดท้องเอาไว้: “เจ็บ!”
เจ้าหันกลับไป ชายชุดสีกรมท่ารีบพยุงหญิงสาวเอาไว้ทันที: “ทำเช่นไรดี?”
“เราไปกันเถอะ!”
เมื่อไม่ได้ราชาหนอนพิษกู่น้ำแข็ง เจ้าบ้านป๋ายหันหลังจะกลับไป เจ้าห้ารีบกล่าวทันที: “ห้ามไปนะ!”
เจ้าบ้านป๋ายหันกลับมามองทางเจ้าห้า อดทนต่อความเจ็บปวดและความโกรธจ้องมองเขา: “เจ้ายังต้องการอะไรอีก?”
เจ้าห้าถาม: “หากว่านางเกิดออกมา ท่านจะยินยอมให้นางแต่งงานกับข้าหรือไม่?”
“......”
ทุกคนที่อยู่ในห้องตกตะลึง อันหลิงหยุนทำหน้าดูหมิ่น เด็กตัวเล็กขนาดนี้ พูดพล่ามออกมาแบบนี้ อยากโดนตีใช่ไหม!
เจ้าบ้านป๋ายนึกขำ: “เจ้าจะแต่งงานกับลูกสาวข้า?”
“ใช่”
เจ้าห้ายืนยัน
ชายชุดสีกรมท่าถาม: “เจ้าสามารถช่วยลูกสาวข้าได้?”
“ข้าทำไม่ได้ ราชาหนอนพิษกู่น้ำแข็งเข้าสู่ร่างกายข้าแล้ว เขาจะไม่ออกมาในช่วงเวลาสั้นๆนี้ แต่ท่านแม่ข้าทำได้” เจ้าห้าหันกลับไปมองอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนรู้สึกตลอดว่า กลอุบายของเจ้าห้าล้ำลึกมาก แม้แต่การมาเกิดเป็นลูกชายนางก็ยังเป็นกลอุบาย จุดประสงค์ก็เพื่อรอวันนี้
แต่สายตาของเจ้าห้าที่มองดูนาง นางก็ทนปฏิเสธไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นการช่วยคนเป็นหน้าที่ของนาง
“เจ้าประคองภรรยาเจ้านอนลง ท่านอ๋อง พวกท่านออกไป ข้าจะทำคลอดให้นาง”
อันหลิงหยุนสั่งการ กงชิงวี่พาคนออกไปทันที ซูอู๋ซินประคองแม่ทัพอันออกไปทันที ไม่นานในห้องก็ว่างออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน
เรื่องนี้สนุกมาก ดีมากจริงๆ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณผู้แปล ขอบคุณสปอนเซอร์ ขอบคุณ Admin ที่ลงให้อ่านจนจบ ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านเรื่องเจ้าห้าต่อ...
หยุนหยุนคือแบบ เห้อออออ...
เต้คือหงเมียหนักมาก ผิดขนาดไหนก็เข้าข้าง...
ฮองเฮาก็ไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย คนที่ท้องจริงๆก็มีแค่เซียวผินผู้น่างสารเท่านั้น...
ฮองเฮาเลวทรามเพียงใดทุกคนรู้หมด เต้ก็รู้ดีในใจ แต่ก็บังคับให้ทุกคนต้องตายเพื่อเมียรักตัวเอง ช่างเป็นผัวเมียที่เลวทรามสมกันจริงๆ สงสารหยุนหยุน ทำไมต้องชีวิตมาพัวพันกับคนชั่วพวกนี้ด้วยนะ...
ทุกคนรู้มดว่าฮองเฮาพยายามฆ่าหลิงหยุนาตลอด แต่ทุกคนก็ต้องการให้หลิงหยุนช่วยฮองเฮาและบ้านฮองเฮา ฮ่องเต้ก็นิสัยแย่นะ รักเมียหลงเมียจนปิดหูปิดตาทุกทาง ใจขณะดียวกันก็บังคับห้หิงหยุนสละชีวิตเพื่อตัวเองกับเมียัตวเอง บ้าบอ...
อักลิงหยุนคือใช้เงินมือเติบมากอยู่นะ ขึ้นเงินเดือนให้คนั้งจนตั้งเยอะในคราวเดียว อีกทั้งสร้างหนี้สินพันรอบตัวอีก อย่างไรก็ตามรักษาใครก็ไม่เคยได้เงิน คนในราชวงศ์ขี้เหนียวมาก...
กระยาหารังคืออะไรคะ...