ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 821

บทที่ 821 หญิงตั้งครรภ์ก็ไม่ได้

ครึ่งชั่วยามต่อมา ซูอู่ซินถึงปล่อยมือออกไป เขาพลิกมือออก รูที่อยู่ในฝ่ามือเปิดออก เสี่ยวเฮยออกมาจากข้างใน บนตัวระยิบระยับแวววาว ยังมีหยดเลือดเล็กน้อย

เฟิ่งป่ายซูเอาผ้ามาทำแผลให้ซูอู๋ซิน ซูอู๋ซินดูจิตใจสงบนิ่งและผ่อนคลาย ถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วประคองแม่ทัพอันนอนลง ไข่มุกมังกรไฟออกมาจากฝ่ามือของแม่ทัพอัน กลมอ้วนและใหญ่ขึ้นมา

หลังจากที่ลุกขึ้นมาไข่มุกมังกรไฟก็ถูตัวของมัน หลังจากที่ลุกขึ้นมามันก็กระพือปีกบินไปทางหน้าอกของอันหลิงหยุน เสี่ยวจินค่อยๆคลานออกมาจากถึงเหอเปาอย่างช้าๆ มองไปทางไข่มุกมังกรไฟ เสี่ยวเฮยเริ่มโกรธ บินไปทางมังกรไฟ ไข่มุกมังกรไฟบิดตัว มุดเข้าไปในถุงเหอเปาของเฟิ่งป่ายซู

เฟิ่งป่ายซูมองดูเสี่ยวเฮย: “เจ้านายเจ้ายังต้องฟังข้า ทำไม เจ้าใช้ชีวิตจนเบื่อแล้วหรือ?”

ฮ่องเต้หญิงก็มีพลังอำนาจของฮ่องเต้หญิง เสี่ยวเฮยซือซือสองคำก็กลับเข้าไปในถุงเหอเปาของอันหลิงหยุน คาบเอาเสี่ยวจินกลับเข้าไปถุงเหอเปาด้วย

ไม่มีใครผ่อนคลายเท่าไหร่ ฮ่องเต้หญิงรีบไปดูแม่ทัพอันทันที หยิบเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้แม่ทัพอัน เวลานี้หยุนจิ่นกับเฟยยิงก็กลับมาจากการทำภารกิจแล้ว

“สติปัญญาเจ้าห้าแตกต่างจากคนอื่น ราชาหนอนตัวนี้ก็มีความพิเศษไม่เหมือนใคร มันน่าจะเป็นราชาหนอนพิษกู่น้ำแข็ง ข้าก็แค่เคยได้ยินมาบ้าง ว่ากันว่า ในรอบหนึ่งพันปีถึงจะมีราชาหนอนพิษกู่น้ำแข็งหนึ่งตัว เป็นวาสนาแต่ก็เป็นคราวเคราะห์เช่นกัน หากสามารถยึดและควบคุมเอาไว้ได้ ในอนาคตเจ้าห้าจะต้องมีความสำเร็จที่ไม่จำกัดอย่างแน่นอน แต่หากยึดและควบคุมเอาไว้ไม่ได้ เขาจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต

ไข่มุกมังกรไฟของซูซูมีมานานกว่าหนึ่งร้อยปีแล้ว เมื่อกี้เพิ่งดูดพิษไอเย็นในร่างกายของแม่ทัพอันออกไปมากกว่าครึ่ง ส่วนที่เหลือยังต้องใช้เวลาอีกหลายวันถึงสามารถดูดออกมาได้ เจ้าห้าต้องพึ่งตัวเองแล้ว”

ซูอู๋ซินมองรังไหมครู่หนึ่ง อธิบายให้กับอันหลิงหยุนและคนอื่นๆ

อันหลิงหยุนนั่งลงไป: “ข้าเชื่อเจ้าห้า”

“อืม”

ซูอู๋ซินมองไปทางกงชิงวี่: “สองสามวันนี้เจ้ากับข้าผลัดกันดูแล ข้าจะสอนวิธีการปกปักรักษาของฝ่าเหมิน(พระธรรมกาย)ให้เจ้าเล็กน้อย แต่ว่าในลานของเจ้าห้ามให้มีการเคลื่อนไหว มิเช่นนั้นจะทำให้ราชาหนอนตกใจ ถึงเวลานั้นมันจะยุ่งยากมาก!”

“ข้ารู้”

กงชิงวี่มองไปทางอันหลิงหยุน: “พาฮ่องเต้หญิงไปพักผ่อน ที่นี่มอบให้......”

“ไม่ต้องแล้ว ข้าจะอยู่ดูแลพี่อัน หยุนหยุน เจ้าก็อยู่ก่อน ที่นี่ไม่จำเป็นต้องใช้คนอื่นแล้ว”

“อืม”

อันหลิงหยุนก็รู้สึกว่าควรจะเป็นเช่นนี้ เลยหันกลับไปสั่งการ

ในลานสงบเงียบลงมา อันหลิงหยุนนั่งรอเจ้าห้าก้าวผ่านความยากลำบากอยู่ด้านหนึ่ง

กลางดึกแม่ทัพอันถึงตื่นขึ้นมา มองเห็นเฟิ่งป่ายซูลุกขึ้นมานั่ง ร่างกายยังรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ที่แม่ทัพอันเป็นห่วงที่สุดก็ยังเป็นเจ้าห้า

“เจ้าห้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ตอนนี้เขาไม่เป็นไร รังไหมกลายเป็นน้ำแข็งแล้ว จากนี้ไปคือจะก่อเกิดเป็นน้ำแข็งมากยิ่งขึ้น หากคาดเดาไม่ผิด พรุ่งนี้เช้าก็น่าจะรู้ผลแพ้ชนะแล้ว

เจ้าห้าเก่งมากแล้ว เขาสามารถควบคุมเวลา เขาสามารถสัมผัสถึงข้ากับซูซูได้ และสามารถเรียกราชาหนอนที่อยู่รอบๆได้ ก่อนที่เราจะมาข้ากับซูซูเห็นราชาหนอนอยู่ไม่น้อย และเมื่อไข่มุกมังกรปรากฏขึ้นก็ต้องมีหนอนน้ำแข็งปรากฏขึ้นแน่นอน ไข่มุกมังกรกลืนหนอนน้ำแข็งไปไม่น้อย มาถึงนอกเมืองหลวงก็อยากจะหนี ข้าก็รู้ได้เลยว่า ราชาหนอนน้ำแข็งเข้าสู่เจ้าของร่างแล้ว”

แม่ทัพอันก็ไม่ค่อยเข้าใจมากนัก แต่ก็กล่าวถาม: “ท่านรู้แต่แรกว่าราชาหนอนพิษน้ำแข็งจะมาจวนอ๋องเสียน?”

“ราชาหนอนจะหาเจ้าของร่าง แต่ไม่รู้ว่าจะหาใคร และไม่รู้ว่าเป็นหนอนอะไร ราชาหนอนพิษกู่จะแตกต่างกับหนอนพิษกู่ทั่วไป มีเพียงแต่ได้พบกับเจ้านายแล้วเท่านั้นถึงจะแสดงนิสัยที่แท้จริงออกมา

ข้ารู้แต่ว่านี่คือราชาหนอน ส่วนเรื่องที่ว่ามันเป็นราชาอะไรไม่อาจรู้ได้เลย

แต่เท่าที่ดูตอนนี้ มันไม่น่าจะใช่ราชาหนอนธรรมดา

ก่อนหน้านี้เขาเกิดในถุงเปาเหอของหยุนหยุน หยุนหยุนสามารถยึดและควบคุมเสี่ยวจินกับเสี่ยวเฮยได้ ไม่ใช่คนธรรมดา นั่นเป็นการแสดงว่าร่างกายของนางเหมาะสมแก่การพักอาศัยของราชาหนอนอย่างมาก

แต่เจ้าตัวนี้ไม่ได้เลือกหยุนหยุน เห็นได้ว่ามันพิถีพิถันอย่างมาก ต้องหาที่มันชอบให้เจอ

เจ้าห้ากลายเป็นเจ้าของร่าง มันจะถึงแสดงออกถึงคุณสมบัติในตัวของมันออกมา”

อันหลิงหยุนนั่งลงไป: “เช่นนั้นก็รอจนถึงเช้าแล้วกัน”

“อืม”

ไม่มีใครกินข้าว ต่างก็รออยู่อย่างนั้น