ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 834

บทที่ 834 องค์หญิงใหญ่ตกใจแทบแย่

อันหลิงหยุนไปยังห้องของแม่ทัพอันและเคาะประตู “พ่อ ท่านอยู่ในห้องหรือเปล่า?”

แม่ทัพอันลืมตาขึ้น หยุนจิ่นลุกขึ้นจากเตียงทันที ทั้งสองคนยุ่งอยู่ครู่หนึ่ง อันหลิงหยุนก็ผลักประตูและเดินเข้าไป

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจัดเสื้อผ้า อันหลิงหยุนจึงถอยออกมา

หยุนจิ่นเป็นกังวล จึงรีบตามออกไป “เจ้านาย”

“ข้ากับท่านอ๋องเข้าไปถึงห้อง อีกสักพักก็จะไปกินข้าวแล้ว”

อันหลิงหยุนจะพูดอะไรได้

เมื่อปิดประตูทั้งสองคนก็ออกไปก่อนแล้ว หยุนจิ่นจึงรีบกลับไปดูแม่ทัพอัน

“ทำอย่างไรดี”

อันหลิงหยุนแต่งตัวเรียบร้อย “ไปกินข้าวกันก่อน”

หยุนจิ่นตามออกไปด้านนอก อันหลิงหยุนได้มารออยู่ก่อนแล้ว

เมื่อแม่ทัพอันเข้ามานั่ง และแล้วทั้งสี่คนก็มาถึงพร้อมหน้า

แม่ทัพอันกล่าวขึ้น “หยุนจิ่น เจ้านั่งลงเถอะ ข้าอยากจะบอกอะไรบางอย่าง”

หยุนจิ่นเหลือบมองอันหลิงหยุน “เจ้านาย แม่ทัพได้รับบาดเจ็บแล้ว พวกเรา…”

“ข้าเตรียมการจะแต่งงานกับหยุนจิ่น”

แม่ทัพอันไม่รีรอให้หยุนจิ่นพูดจบ จึงได้พูดขัดจังหวะขึ้น อันหลิงหยนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร ได้แต่เหลือบไปมองแม่ทัพอัน จากนั้นจึงหันไปพูดกับหยุนจิ่น “หยุนจิ่น เจ้านั่งลงเถอะ ยินดีด้วย!”

หยุนจิ่นตกตะลึง แต่ก็นั่งลง

แม่ทัพอันกล่าวว่า “เดิมทีด้วยอายุของข้าก็ไม่ค่อยจะสะดวกที่จะแต่งงาน แต่ถ้าข้าไม่แต่งงานก็คงจะทำผิดต่อหยุนจิ่น ดังนั้นข้าจึงคิดจะให้หยุนจิ่นออกจากวัง และแต่งงานเข้าจวนแม่ทัพ”

อันหลิงหยุนพูดอะไรไม่ออก คิดมากไปหมดแล้วจริงๆ

“พ่อ จะแต่งงานน่ะได้ แต่ท่านจะให้หยุนจิ่นออกจากวัง เรื่องนี่เกรงว่าอาจไม่ถูกต้อง เรื่องนี่มันต้องมีเหตุผลหาดไม่สมเหตุสมผลมันไม่เป็นผลดี! ถึงอย่างไรในวังก็คือในวัง ไม่ใช่……”

“ไม่เป็นไร ไทเฮายังอยู่ ให้ไทเฮารับหยุนจิ่นเข้าเป็นน้องสะใภ้ก็เป็นอันได้แล้ว”

แม่ทัพอันได้คิดเอาไว้นานแล้ว เขาชำเลืองมองหยุนจิ่น “ข้าไปพูดกับไทเฮา เรื่องนี้ก็สำเร็จแล้ว ไม่ต้องกังวลอะไรไป”

“แม่ทัพ เรื่องระหว่างข้ากับท่าน เหตุใดจึงต้อง……”

“เจ้าแต่งงานกับข้า การแต่งงานดังนี้ ข้าก็จะได้ไม่รู้สึกผิดต่อเจ้า” แม่ทัพอันคีบอาหารชิ้นหนึ่งวางลงในถ้วยของหยุนจิ่น “กินข้าวเถอะ ช่วงนี้สุขภาพเจ้าไม่ค่อยดี กินข้าวเสร็จแล้วก็ค่อยให้หลิงหยุนลองตรวจให้เจ้า ต่อไปอาจต้องยุ่งกันอีกสักพัก ยังมีเรื่องที่ต้องทำ”

“อืม”

ระหว่างหยุนจิ่นรับประทานอาหาร อันหลิงหยุนก็หันไปมองแม่ทัพอัน จากนั้นก็มองไปยังหยุนจิ่น

ทั้งสองคนดูเหมือนจะรักกันมากขึ้น

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ อันหลิหยุนก็ไปตรวจดูอาการป่วยให้กับหยุนจิ่น เมื่อได้รับการเอาใจใส่จากแม่ทัพอัน หยุนจิ่นจึงยินดีจะทำการรักษา

อารการป่วยไม่ได้ร้ายแรงมากนัก แต่เพราะกลัวความยืดเยื้อหยุนจิ่นจึงปฏิเสธการรักษา

“คนเมื่อคืนนี้คงจะเป็นนักฆ่า พวกเขาคงจะมาเพื่อจัดการกับหลิงหยุน แต่นึกไม่ออกจริงๆ ว่าใครจะคิดร้ายกับหลิงหยุน?”

แม่ทัพอันพูดขึ้นขณะที่อันหลิงหยุนกำลังทำการตรวจโรค

กงชิงวี่พูดขึ้น “ได้สืบดูเรียบร้อยแล้ว อันที่จริงเป็นพวกกลุ่มนักฆ่า กำลังทำการสอบสวน”

“สองวันมานี้ เจ้ายังต้องระวังให้มาก จะต้องปกป้องหลิงหยุน จวนอ๋องเสียนยังต้องได้รับการเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด”

“อืม”

หลังจากแม่ทัพอันพูดอธิบายจึงหันไปมองทางหยุนจิ่น อันหลิงหยุนก็ได้ทำการเขียนใบสั่งยาแล้ว

หยุนจิ่นลุกขึ้นยืน แม่ทัพอันก็ลุกขึ้นเช่นกัน