ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 837

บทที่ 837 คนตายคืนชีพ

วันนี้ฮ่องเต้ชิงหยู่กำลังทบทวนฎีกา ก็มองใบหน้าอันสวยงามขององค์หญิงใหญ่เดินเข้าประตูมา ฮ่องเต้ชิงหยู่รู้สึกประหลาดใจ วางพู่ในกันลง ลุกขึ้นยืน

“ทำไมวันนี้องค์หญิงใหญ่ถึงมีเวลามาหาข้าได้?” ฮ่องเต้ชิงหยู่ได้เดินลงมาจากขั้นบันได

องค์หญิงใหญ่นำคำสั่งออกมา อ่านคำสั่งในทันที “พระราชกฤษฎีกาของไทเฮา แต่งตั้งหยุนจิ่นน้องสาวบุญธรรมขององค์หญิงใหญ่เป็นองค์หญิงขั้นหนึ่งระดับสูงแห่งเจียนกั๋วดูแลปกครององค์หญิง”

ฮ่องเต้ชิงหยู่งงงวยอยู่ครู่หนึ่ง เหลือบไปมองหยุนจิ่น “ข้าดีใจมาก!”

หยุนจิ่นย่อตัวแสดงความเคารพ “หยุนจิ่นถวายบังคมฝ่าบาท ขอฝ่าบาทอายุยืนหมื่นปี”

ฮ่องเต้ชิงหยู่มักรู้สึกคุ้นหูชื่อหยุนจิ่น

“ไม่จำเป็น มักจะพูดว่า ข้าคือผู้อาวุโสกว่าเจ้า

ฮ่องเต้ชิงหยู่เปิดประเด็นอย่างใจกว้าง หยุนจิ่นรีบพูดว่า “หยุนจิ่นมิกล้า”

“ผู้อาวุโสก็คือผู้อาวุโส มีอะไรไม่กล้า ฝ่าบาท ยังมีอีกหนึ่งคำสั่ง”

“งั้นหรือ?” ฮ่องเต้ชิงหยู่พูดอย่างไม่แยแส

“พระราชกฤษฎีกาของไทเฮา เพื่อประทานให้หยุนจิ่นสมรส”

“ท่านชายท่านไหน?” ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่คิดว่าเป็นปัญหาอะไร

“อันจือซาน”

พระพักตร์ของฮ่องเต้ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรเลย แข็งราวกับหิน

“ฝ่าบาท มาในวันนี้ก็เพื่อขอให้ฝ่าบาทประทานของขวัญแต่งงานให้แก่หยุนจิ่น” องค์หญิงใหญ่ใบหน้านิ่งสงบ

ฮ่องเต้ชิงหยู่เหมือนกับกินถูกแมลงวันที่ตายแล้ว จะขึ้นจะลงก็ไม่ได้

ผ่านไปนานฮ่องเต้ชิงหยู่จึงได้ถามหยุนจิ่น “องค์หญิงหยุนจิ่นยินยอม หรือองค์หญิงใหญ่ทำเพื่อเจ้า?”

“หยุนจิ่นยินยอมเอง” หยุนจิ่นตอบ

“อายุของแม่ทัพอันกับข้าพอๆกัน ในเมื่อมีชื่อเสียงจากภายนอก แต่เพื่อคน......”

แม่ทัพเพื่อประชาชนและประเทศชาติ เป็นผู้มีความสามารถในหมู่คน สามารถแต่งการเป็นภรรยาแม่ทัพ เป็นความสุขสามชั่วอายุคนของหยุนจิ่น หยุนจิ่นก็อยากให้ฝ่าบาทสงเคราะห์”

หยุนจิ่นไม่รอให้ฮ่องเต้ชิงหยู่พูดจบก็กล่าวว่า

ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่มีทางเลือก “แต่เขายังมีผู้หญิงอีกคน พระชายาอ๋องเสียนก็รออ๋องเสียนมาทั้งชีวิต เพื่อคนที่ยากที่จะเข้ากันได้ หลังจากที่เจ้าเข้าไปก็จะเป็นได้แค้ฮูหยินรองต่อไป”

“หยุนจิ่นไม่สนใจ อย่าพูดว่าอยากให้หยุนจิ่นแต่กับแม่ทัพเพื่อเป็นฮูหยินรอง แม่ทัพต้องยินยอมด้วย แม้ว่าหยุนจิ่นเป็นเด็กล้างเท้าให้เขา ก็ยินยอม

หยุนจิ่นพูดแบบนี้ ฮ่องเต้ชิงหยู่กลับอยากเห็นหน้าหยุนจิ่นมาก

“เงยหน้าขึ้นให้ข้าดูหน่อย”

หยุนจิ่นเงยหน้ามองไปทางฮ่องเต้ชิงหยู่ ฮ่องเต้มองหน้าหยุนจิ่น มองไปทางองค์หญิงใหญ่ “ท่านป้าทำแบบนี้ จือซานรู้หรือไม่?”

“เขารู้หรือไม่ ข้าก็ไม่สนแล้ว”

ฮ่องเต้ชิงหยู่เงียบไปช่วงเวลาหนึ่ง “ในเมื่อท่านป้าหมายความเช่นนี้ งั้นท่านป้าก็ตัดสินใจเถอะ ส่วนถ้าจือซานไม่ยินยอม ถ้าเขามาหาข้า ข้าทำได้แค่จัดการให้เขา”

“เขามาก่อนค่อยพูดละกัน ฝ่าบาทประทานรางวัลเถอะ”

ฮ่องเต้ชิงหยู่มองหยุ่นจิ่น แล้วก็เหลือบไปมององค์หญิงใหญ่อีกครั้ง “ข้ายกสินสอดให้เจ้า ส่วนจำนวน จะถูกวาดขึ้นตามการออกเรือนขององค์หญิง ท่านป้าคิดเห็นว่าอย่างไร?”

ฮ่องเต้ชิงหยู่แน่นอนว่ามีแผนของฮ่องเต้ชิงหยู่ ถ้าแม่ทัพอันปฏิเสธการแต่งงาน ก็ไม่ต้องแต่งแล้ว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราขอทูลลาก่อน ฝ่าบาทพักผ่อนเถอะ”

องค์หญิงใหญ่หันกลับไปส่งราชโองการมอบให้หยุนจิ่น พาหยุนจิ่นกลับไปแล้ว

ฮ่องเต้ชิงหยู่กลับหัวเราะ ต่อสู้มาตั้งหลายปี ยังไม่ตัดใจอีกหรือ?”

บ่ายวันนั้นองค์หญิงใหญ่ก็พาหยุนจิ่นออกจากวังไป จวนแม่ทัพและต้าจงเจิิ้งย่วนยุ่งวุ่นวายกับการจัดเตรียมงานแต่งของสองครอบครัว งานแต่งถูกกำหนดขึ้นอย่างเร่งรีบ อันหลิงหยุนก็จัดเตรียมบางอย่างในทันที เผื่อในกรณีมีเรื่องเกิดขึ้น

กงชิงวี่วางมือจากเรื่องที่ต้องทำ ตั้งใจเขียนบัตรเชิญงานแต่ง

คนที่เหลือก้เริ่มไม่ว่าง อาหยู่รับผิดชอบพาคนไปส่งบัตรเชิญ

องค์หญิงใหญ่ออกจากวังไห่กงกงรีบรายงานหวางฮองไทเฮาในทันที หวางฮองไทเฮาถาม “รับปากแล้วหรือ?”

“รับปากแล้ว”

งั้นฝ่าบาทรอความโชคร้ายเถอะ!”