ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 838

บทที่ 838 วางลงแล้ว

หยุนโล๋ชวนตั้งตัวตรง มองไปยังคนตรงหน้า เกือบเหมือนกับจุนฉูฉูอย่างกับเป็นคนคนเดียวกัน

หยุนโล๋ชวนมองไปยังอ๋องตวนที่อยู่ข้างกาย อ๋องตวนในเวลานี้ดูตื้อๆใจลอย ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

หยุนโล๋ชวนอารมณ์สับสนวุ่นวาย แต่นางก็สะกดนิ่งเอาไว้ได้

มองจุนฉูฉูอย่างเพ่งพินิจพิจารณา หยุนโล๋ชวนถาม “เจ้าเป็นใคร?”

“ข้าคือจุนชิงชิง เป็นพี่สาวของฉูฉู” จุนชิงชิงโน้มตัวลงแสดงความเคารพเล็กน้อย หันไปทางหยุนโล๋ชวนแล้วก็หันไปทางอ๋องตวน

หยุนโล๋ชวนมองสังเกตไปรอบๆ “ไม่เคยได้ยินว่าจุนฉูฉูยังมีพี่สาวอีกคน”

“ข้าก็เพิ่งจะรู้เรื่องนี้เมื่อไม่นานมานี้ ข้าถูกส่งออกไปตั้งแต่ยังเล็ก ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่นานท่านลุงได้ไปรับข้ากลับมาบ้าน

ข้าแค่อยากจะมาเจออ๋องตวน”

“เจอข้าเพื่ออะไร?” อ๋องตวนเอาหยุนโล๋ชวนมากอดไว้ อ๋องตวนก้าวเท้าไปข้างหน้าอยากจะกลับจวนอ๋องตวน

จุนชิงชิงเยื้องกรายไปข้างๆ “อ๋องตวน สามารถพูดคุยกับข้าไม่กี่คำเป็นการส่วนตัวได้หรือไม่?”

อ๋องตวนหยุดลง

จ้องขึ้นไปที่จุนฉูฉู “ข้าไม่มีอะไรจะพูด และไม่อยากคุยกับเจ้า ตระกูลจุนที่จริงแล้วมีลูกสาวกี่คน ก็เป็นเรื่องของตระกูลจุน ฉูฉูตายไปแล้ว ข้าจะไม่ทำการตัดสินอะไรทั้งนั้น แม่นางกลับเถอะ”

อ๋องตวนพูดจบก็พาหยุนโล๋ชวนเข้าประตูไป

หยุนโล๋ชวนเมื่อเข้าประตูไปก็หันกลับไปมองจุนชิงชิง ลองดูใกล้ๆสักพักก็พูดว่า “ช่างเหมือนจริงๆ แต่ในท้ายที่สุดไม่ใช่นาง

จุนฉูฉู ที่หยิ่งผยอง หยิ่งแบบไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ เจ้ายังห่างไกลนัก!”

อ๋องตวนสะดุ้งเล็กน้อย กลับไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรแล้ว

จุนชิงชิงยิ้มอย่างเฉยเมย “ฉูฉูโตมาในตระกูลจุน การอบรมสั่งสอนไม่เหมือนกับข้า ไม่เหมือนอย่างแน่นอน แต่ที่แม่นางพูด ก็ออกจะทำร้ายคนอื่นไปสักหน่อย

“ข้าตรวจถามกับตัวเอง ไม่เหมือนฉูฉูจริงๆ แต่ก็ถูกแม่นางดูแคลนเช่นนี้”

“ข้าคือพระชายาอ๋องตวน เจ้าไม่ควรเรียกแม่นางเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรูปร่างเช่นนี้ของข้า เจ้าตาบอดหรืออย่างไร มองไม่เห็นหรือ?”

หยุนโล๋ชวนพูดอย่างผ่อนคลาย ก้าวออกมาจากประตู

จุนชิงชิงกลับเตรียมใจไว้แล้ว “พระชายาอ๋องตวนพูดอย่างนี้ช่างไม่น่าฟัง ยังไม่ต้องการให้คนตอบกลับหรือ สมกับที่เป็นผู้หญิงที่มาจากตระกูลที่ดี การพูดจาช่างแตกต่าง”

“เจ้าอาจพูดได้ว่าข้านั้นหยาบคาย แต่ไม่ว่าข้าจะหยาบคายเพียงใด ก็เป็นพระชายา ไม่ว่าเจ้าจะรู้สึกสง่างามเพียงใด ก็เป็นเพียงคนไร้ค่าก็เท่านั้นเอง”

ผู้หญิงที่มีจริยธรรม เจ้ามาจวนอ๋องตวนของข้า ใช้ใบหน้าของนางสนมในอดีตมาหลอกลวงอ๋องตวน แต่งเรื่องขึ้นมา วันนี้ข้าต้องให้เจ้าได้รู้ ว่าอะไรคือกฎหมาย”

“เจ้าคิดจะทำอะไร?” จุนชิงชิงถอยหลัง

“ไม่กี่วันก่อน เสินหยุนเอ๋อหายตัวไป ข้า ทำไมถึงต้องหานางให้พบ ไม่คิดเลยว่าจะส่งมาให้ถึงหน้าประตูแล้ว”

อ๋องตวนตกตะลึง “เสินหยุนเอ๋อ?”

จุนชิงชิงหน้าซีดเผือด ถอยหลังเตรียมหนี

หยุนโล๋ชวนปาลูกดอก จุนชิงชิงล้มลงไปบนพื้น หยุนโล๋ชวนพูดว่า “มังกรก็คือมังกร นกก็คือนก แมลงก็คือแมลง ไก่ฟ้าก็คือไก่ฟ้า

เจ้าก็ถือว่าเป็นแบบจุนฉูฉู แต่ก็กระดูกคนละเบอร์กับนาง

กระดูกของ จุนฉูฉู เจ้าไม่มีทางได้เข้าถึง!”

เสินหยุนเอ๋อกัดฟัน “แล้วจะยังไงละ เจ้าไม่ใช่ว่าจะไม่พ่ายแพ้ต่อนาง ในใจของอ๋องตวนไม่มีเจ้า มีแต่จุนฉูฉู ประเทศต้าเหลียงใครๆก็รู้กัน ในใจของอ๋องตวนมีแต่จุนฉูฉู”

เสินหยุนเอ๋อตะโกนเสียงดัง หยุนโล๋ชวนหัวเราะ “แต่ในที่สุดนางก็ตายแล้ว เสินหยุนเอ๋อ ถ้าวันนี้เจ้าไม่มา ในที่สุดในใจของข้าก็ยังคงมีช่องโหว่ แต่วันนี้เจ้ามาแล้ว ข้ากลับรู้สึกว่า ปมในใจได้คลี่คลายลงแล้ว

ถูกต้อง ภายในใจของอ๋องตวนให้ความสนใจจุนฉูฉูมาก แต่ในที่สุดนางก็ตายแล้ว

และพวกเรายังมีชีวิตอยู่ มีความคิดถึงอยู่เสมอ ในใจยังมีที่ที่ไม่สามารถรองรับคนอื่นได้

แต่นั่นถึงจะสามารถพูดได้อย่างชัดเจน ว่าเป็นคนคนหนึ่ง

แต่เจ้าละ?