ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 844

บทที่ 844 เช่นกันเพคะ

จุนเซียวเซียวผลักผู้ชายคนนั้นออก แล้วตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง : “ฆาตกร จับฆาตกร !”

ชายชุดดำหันมองนาง แล้วพาดกระบี่ลงบนคอของนาง : “หุบปากเดี๋ยวนี้ !”

จุนเซียวเซียวมองอีกฝ่าย แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

ชายชุดดำมองนางเพียงครู่เดียว ตั้งแต่ที่นางผลักเขาออกแล้วตะโกนว่าฆาตกร เขาก็สามารถเข้าใจความคิดของนางได้อย่างชัดเจน ดังนั้นเขาจึงพาดกระบี่ลงบนคอของนาง เพื่อที่จะแสดงละครฉากนี้ร่วมกับนางด้วย

เขาก้มลงมองเด็กเพียงแค่หนึ่งครั้ง จากนั้นก็กวาดสายตาไปรอบๆ แล้วหันมองไปทางกงชิงวี่ที่เดินออกมาจากด้านหลังของกลุ่มคน

กงชิงวี่โยนป้ายห้อยเอวแผ่นหนึ่งลงบนพื้น : “เจ้าเป็นคนของกองทัพวี่หลิน !”

ชายชุดดำเห็นว่าความจริงถูกเปิดเผย จึงได้ถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของชายหนุ่มคนหนึ่ง

ชายชุดดำหัวเราะออกมาเบาๆ : “หากท่านไม่ปล่อยข้าไป ข้าจะฆ่าเด็กนี่ซะ !”

กงชิงวี่หันมองเด็กหนึ่งครั้งแต่ไม่ได้พูดอะไร

จุนเซียวเซียวรีบตะโกนออกมาอย่างตื่นตระหนก : “อย่านะ อย่าทำร้ายองค์หญิง ช่วยองค์หญิงด้วย......”

กงชิงวี่กำลังมองชายชุดดำอยู่ : “ข้าจะปล่อยเจ้าไปก็ได้ แต่เจ้าต้องวางเด็กลง และปล่อยเซียวกุ้ยเฟย ข้าจะทำเป็นว่าเจ้าไม่เคยมาที่นี่มาก่อน ขอเพียงแค่เจ้าวางใจ !”

ชายชุดดำมีแววตาที่ลึกซึ้ง เขามองออกว่ากงชิงวี่ไม่คิดที่จะปล่อยจุนเซียวเซียวไป เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทั้งหมด ก็เพียงแค่ต้องการล่อเขาให้ปรากฏตัวออกมาเท่านั้น หมายความว่าจุนเซียวเซียวเองก็ถูกเปิดเผยความจริงตั้งนานแล้ว วันนี้เพียงแค่ต้องการที่จะล่อเสือออกจากถ้ำเท่านั้น จากนั้นก็จะจัดการพร้อมกันทีเดียว !

“ท่านพูดให้มันชัดเจนหน่อย !” ชายชุดดำถามกงชิงวี่

กงชิงวี่พูดด้วยท่าทีเรียบเฉยว่า : “ฝ่าบาททรงสวรรคตเพราะเหตุใด เซียวไท่เฟยเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ข้าไม่จำเป็นต้องไต่สวน ทำเพียงแค่รอให้ถึงวันนี้ คนของอ๋องชินจงช่างเก่งกาจเสียจริง ด้านหนึ่งคอยรับใช้กงชิงเซวียนเหอ อีกด้านก็ไม่ยอมวางใจ คอยรับใช้อีกคนหนึ่ง เจ้าเป็นคนเช่นไรข้าเองก็พอจะเดาออกแล้ว เพียงแต่ว่า เจ้าเองก็ต้องสับสนกับความรู้สึก ทำให้เจ้ากลายเป็นคนทรยศ ถึงแม้วันนี้ข้าจะไม่ฆ่าพวกเจ้า เมื่อพวกเจ้าจากไปแล้ว คิดหรือว่าชินจงจะปล่อยพวกเจ้าไป ?”

เมื่อชายชุดดำฟังจบก็ยิ้มออกมาทันที เขาเหลือบมองตุ๊กตาตัวน้อยที่ส่งเสียงอ้อแอ้อยู่ในอ้อมอก จากนั้นจึงยกมือขึ้นมาคุ้มกัน : “ข้าตายได้ แต่ท่านจงปล่อยนางสองแม่ลูกไป เป็นข้าเองที่ต้องการจะทำเช่นนี้ เป็นข้าเองที่บังคับกุ้ยเฟย”

“ข้ารอประโยคนี้ของเจ้า ในฐานะที่เป็นผู้ชาย ข้ารู้สึกภูมิใจแทนเจ้าที่เจ้ากล้ารับผิดชอบเรื่องทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียว แต่ในฐานะที่เป็นอ๋องเซ่เจิ้ง ข้าไม่อาจทำเช่นนั้นได้ วันนี้จุดประสงค์ของข้าคือต้องการจับเจ้า เพื่อที่จะจัดการเรื่องไม่ดีทั้งหมดที่เกิดขึ้นในที่แห่งนี้ให้ขาวสะอาดเสียที”

กงชิงวี่ชูมือขึ้น คันธนูกว่าสองร้อยคันที่อยู่โดยรอบยกก็ขึ้นมาเตรียมพร้อมโดยพร้อมเพรียงกัน ชายผู้นั้นหันตัวไปกำบังจุนเซียวเซียวเอาไว้ เพื่อคุ้มกันจุนเซียวเซียวสองแม่ลูก

จุนเซียวเซียวมองคนที่อยู่ตรงหน้า : “หงเสี่ยว !”

“อย่าได้ทรงยึดติดอีกเลย !”

ชายผู้นั้นหลับตาลง ด้านหลังมีลูกธนูปักอยู่หลายสิบดอก

จุนเซียวเซียวหันมองที่หน้าอกของชายผู้นั้น เด็กน้อยไม่เป็นอะไร แต่นางไม่ได้ต้องการเด็ก

จุนเซียวเซียวจับร่างของชายผู้นั้นเอาไว้แน่น หลบอยู่ข้างในไม่กล้าออกไปไหน

กงชิงวี่โบกมือ มีคนสองสามคนมาดึงร่างของผู้ชายออกไป จุนเซียวเซียวถอยร่นไป ตัวเริ่มสั่น : “ลูก องค์หญิง องค์หญิง......”

กงชิงวี่อุ้มเด็กที่อยู่ในอ้อมอกของผู้ชายขึ้นมา แล้วหันไปมองผู้ชายที่ยังไม่ยอมปิดตาลง : “วางใจเถอะ ข้าจะไม่ฆ่าลูกสาวของเจ้า”

กงชิงวี่หันมองจุนเซียวเซียวด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ผู้หญิงคนนี้แอบอ้างเป็นเซียวกุ้ยเฟย ฆาตกรรมองค์หญิง และฆ่าเซียวกุ้ยเฟย ฆ่านางซะ !”

“กงชิงวี่เจ้าพูดอะไร ?” จุนซียวเซียวไม่ยอมแพ้ พุ่งตรงเข้าไปหากงชิงวี่ แต่ยังไม่ทันจะสัมผัสโดนตัวก็ถูกคนนำโซ่ตรวนมาล่ามเอาไว้ จุนเซียวเซียวรู้ดีว่าคงไม่มีชีวิตรอด จึงเริ่มต่อสู้ขัดขืน นางเองก็พอรู้ศิลปะป้องกันตัวอยู่บ้าง และฝีมือของนางก็ไม่ธรรมดา

เมื่อต่อสู่กันคนที่อยู่รอบข้างก็ไม่ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ของนางได้ กงชิงวี่อุ้มเด็กหญิงตัวน้อยไว้ในอ้อมอก แล้วเงยหน้าขึ้นมองจุนเซียวเซียว : “ในเมื่อเจ้าเองก็ไม่ได้มีความห่วงหาอาทรต่อเด็กคนนี้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีชีวิตต่อไปอีกแล้ว ข้าหมดความอดทนแล้ว ลงมือ”

จุนเซียวเซียวต่อสู้ดิ้นรนจนโซ่ตรวนขาด แต่ก็ช้าไปเพียงก้าวเดียว ลูกธนูพุ่งเข้ามาจากทั่วทุกทิศทาง จนจุนเซียวเซียวเองยากที่จะหลบหนีได้พ้น

นางมองลูกธนูที่ปักอยู่บนตัว ในปากเต็มไปด้วยเลือด

กงชิงวี่มองดูผู้ชายบนพื้นที่ตายไปแล้ว จากนั้นจึงหันหลังเดินจากไป

จุนเซียวเซียวล้มลงไปบนพื้น ตาทั้งสองข้างเบิกโพลง

เมื่อนางตายแล้ว กงชิงวี่ก็ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ให้ลากศพของจุนเซียวเซียวและชายผู้นั้นไปเผาพร้อมกัน

อันหลิงหยุนมองดูควันไฟที่ลอยออกมาจากวังจิ่งซิ่ว ก็รู้ทันทีว่าจุนเวียวเซียวตายแล้ว

แต่นางกำลังคิดว่าจุนเซียวเซียวมีเด็กอยู่ด้วยหนึ่งคน จึงไปรออยู่ที่ประตูวังเฉาเฟิ่ง