ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 898

บทที่ 898 เพื่อลูกสาว

กงชิงวี่จากอันหลิงหยุนมาแล้วไปเตรียมตัว หยุนจิ่นรับผิดชอบเรื่องเสบียงอาหาร และมีแม่ทัพอันคุ้มกันการขนส่ง

ผ่านไปครึ่งเดือน กองทัพใหญ่ก็ได้พบกันตรงชายแดน

ฮั๋วฉิงเคลื่อนย้ายไปอยู่กองหน้า

เมื่อฮั๋วฉิงเห็นกงชิงวี่ใบหน้าเย็นชา ทำตาเหลือกด้วยความโกรธ “ในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้?”

แม่ทัพใหญ่ฮั๋วไม่รู้จะพูดอะไรดี ตอนแรกคิดว่าถ้าฮั๋วฉิงสามารถแต่งงานกับกงชิงวี่ แม้ว่าจะเป็นเพียงพระชายารอง ก็เป็นเรื่องไม่เลว แต่ทุกวันนี้เหลือแต่ความว่างเปล่า หาเรื่องวุ่นวายจะเอาแต่อันเสี่ยวฮวน

แม่ทัพฮั๋วเครียดมาก คิดจะหาใครสักคนให้นางได้แต่งงาน แต่วันเวลาผ่านไป และยังไม่มีใครมาสู่ขอแต่งงาน

ยังมีใจมาทะเลาะกับผู้นำแม่ทัพ!

ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดแล้วจะมีใครมาขอแต่งงาน

กงชิงวี่พูดอย่างเย็นชา “หรือว่า เจ้าต้องการให้ข้ามอบหลิงหยุนให้พวกเขา?”

“หืม เจ้ากล้าหรือ!” ฮั๋วฉิงเดินไปข้างหน้ากงชิงวี่ และพูดอย่างหดหู่ “มีความมั่นใจหรือ?”

ฮั๋วฉิงกังวลเช่นกัน เพราะฝ่ายตรงข้ามคือหนานอี้ ได้รับข่าวว่าประเทศเฟิ่งได้ย้ายกองกำลังมาเช่นกัน

“ไม่มั่นใจ”

ฮั๋วฉิงกัดริมฝีปาก “นางเป็นมกุฎราชกุมารีของหนานอี้จริงหรือ?”

“อืม”

“ในเมื่อเป็นมกุฎราชกุมารี คนพวกนั้นก็ยังคงหยิ่งผยอง หมายความว่ายังไง แล้วอ๋องเซ่เจิ้งไปทำอะไร? ไม่ใช่พ่อแท้ๆเหรอ?”

ฮั๋วฉิงไม่เข้าใจ พ่อแบบไหน ไม่มียังจะดีกว่า

กงชิงวี่เพิกเฉยต่อฮั๋วฉิง เดินไปที่หน้าโต๊ะแผนที่ทราย เรียกแม่ทัพคนอื่นๆ และวิเคราะห์สงครามให้พวกเขาฟัง

ทุกคนถอนหายใจ และรู้ดีว่า ผู้คนในหนานอี้เชี่ยวชาญการใช้หนอนพิษกู่ ดังนั้นสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับพวกเขาในครั้งนี้คือหนอนเหล่านั้น หากพวกเขาไม่มีหนอนเหล่านั้นก็จะดี แต่หนอนเหล่านั้น ทำให้พวกเขากังวลมาก

ฮั๋วฉิงถามว่า “จะตายได้หรือไม่?”

กงชิงวี่พยักหน้า และพูดว่า “ได้ยินมาว่าเมื่อสิบปีก่อน แม่ทัพอันพาคนไปที่หนานอี้ และเคยเผชิญครั้งหนึ่ง บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก ครั้งนั้นเป็นความพ่ายแพ้ที่น่าเศร้าที่สุดของแม่ทัพอัน”

ฮั๋วฉิงกัดริมฝีปากและกำหมัดแน่น “ถ้างั้นควรทำอย่างไรดี?”

“ขณะนี้ข้ายังไม่มีวิธี” กงชิงวี่ยังไม่อยากพูด

แต่ในคืนนั้นแม่ทัพหนานอี้ก็มาเรียกท้าทายให้ออกรบ และก็ด่าทั้งคืน

กงชิงวี่ยืนอยู่บนกำแพงและเฝ้าดูทั้งวัน จากนั้นหันกลับไปที่กระโจมทหาร

ฮั๋วฉิงก็จนปัญญา ตามกงชิงวี่เข้าไป เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือ

แต่กงชิงวี่ก็ไม่ยอมพูด

ในตอนกลางคืน รองแม่ทัพลูกน้องของฮั๋วฉิงเพื่อต้องการทำผลงาน ได้ออกไป ได้พาทหารออกไปมากกว่า 100 คนและเสียชีวิตเพราะหนอนพิษกู่ ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดปะปนกันจนมองไม่ชัดเจน และส่งกลิ่นเหม็นมาก เมื่อฮั๋วฉิงเห็นภาพนี้ ก็อยากออกไป แต่แม่ทัพใหญ่ฮั๋วได้ห้ามไว้ นางเลยไม่ได้ไป

กงชิงวี่ให้คนขังฮั๋วฉิงไว้ นางเป็นคนหุนหันพลันแล่น ก่อนที่กงชิงวี่จะคิดหามาตรการตอบโต้ได้จะไม่ยอมให้นางออกไป

ใครจะรู้ว่าฮั๋วฉิงหนีออกไป และไปที่ค่ายของศัตรูในเวลากลางคืน

เมื่อฮั๋วฉิงไปถึงก็ถูกค้นพบทันที กงชิงวี่รีบไปช่วยนางไว้ แต่นางหมดสติไปแล้ว

กลับมาที่ค่ายทหาร กงชิงวี่วางฮั๋วฉิงลง หมอทหารมาตรวจ และหมอทหารก็หมดสติไปด้วย จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องฮั๋วฉิงและหมอทหาร กงชิงวี่จำใจต้องขังพวกเขาสองคนไว้ในบ้าน แต่มันก็ไม่ใช่วิธีที่ดี

แม่ทัพหนานอี้ก็มาเรียกท้าท้ายการรบอีกครั้ง พูดด้วยคำหยาบคาย ทำให้เหล่าแม่ทัพโกรธแค้นจนกำหมัดแน่น

กงชิงวี่กำลังยืนอยู่บนกำแพงอย่างกังวล ราชาอีกายืนบนไหล่ของเขา กงชิงวี่มองไป ที่ขาของราชาอีกามีกระดาษโน้ตถูกมัดไว้ เมื่อเขาแกะมาดู กงชิงวี่ก็รีบเรียกประชุมทันที ออกจากเมืองทันที เพื่อไปนอกเมือง

รถม้าหลายคันรีบเข้าเมืองอย่างรวดเร็ว กงชิงวี่เดินไปเปิดผ้าม่านรถม้า ซึ่งทั้งหมดเป็นวัสดุยา คนที่คุมรถม้ามาเป็นอู๋โก๋และหมอกุ่ย

เมื่อเห็นกงชิงวี่หมอกุ๋ยรีบทักทาย“คารวะท่านอ๋อง”