ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 117

ทันใดนั้นก็มีเสียงอันสง่างามดังมาจากด้านหลัง

“เมื่อคืนนี้ พระชายาอยู่ที่จวนของหม่อมฉันจริง ๆ เพคะ!”

ลั่วชิงยวนหันหลังกลับไปมองและเห็นลั่วหรงเดินมาอย่างช้า ๆ โดยมีนางรับใช้อยู่เบื้องหลังนางหลายคน ในมือนางถือถุงผ้าเอาไว้

นางจึงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย

ฟู่เฉินหวนเองก็ประหลาดใจเช่นกันเมื่อเห็นผู้มาเยือน และสุภาพขึ้นกว่าเก่า "ฮูหยินลั่ว"

ฮูหยินลั่วหรงสาวเท้าเข้ามาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า นางเหลือบมองลั่วชิงยวนแล้วพูดว่า "ชิงยวนช่วยหม่อมฉันได้มากทีเดียว แถมหม่อมฉันยังไม่มีเวลาได้ขอบคุณเลยด้วยซ้ำ เพราะมาคิด ๆ ดูแล้ว หม่อมฉันรู้สึกว่า มันไม่เหมาะสม หม่อมฉันจึงตั้งใจนำโอสถมาให้นาง”

ลั่วหลางหลางย้ำเตือน ลั่วชิงยวนเคยป่วยหนักมาก่อน เพราะเหตุนี้นางถึงได้เป็นสตรีอ้วนหน้าตาอัปลักษณ์

จวนของนางมีเครื่องยาสมุนไพรมากที่สุด เพราะใครต่อใครต่างก็มอบของกำนัลมาให้ทุกปี จวนของนางไม่เคยรับของเหล่านั้นไว้เนื่องจากมันมีมูลค่ามากเกินไป เมื่อเวลาผ่านไปคนเหล่านั้นจึงเปลี่ยนมามอบเครื่องยาสมุนไพรแทน พวกเขาบอกว่าให้ใช้เพื่อรักษาโรคและบำรุงสุขภาพของมหาราชครู เช่นนั้นของขวัญเหล่านั้นจึงไม่ถูกปฏิเสธ

แม้ว่านางจะไม่รู้ว่า ลั่วชิงยวนจะได้ใช้ประโยชน์จากมันหรือไม่ แต่นางก็ต้องปฏิบัติตามมารยาท นั่นก็เพราะลั่วชิงยวนได้ช่วยชีวิตอวิ๋นสี่ไว้ในครั้งนี้!

ลั่วชิงยวนรู้สึกมีความสุขบนใบหน้าและรีบขอบคุณอีกฝ่าย "ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ฮูหยิน"

ลั่วหรงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจากการเปลี่ยนสรรพนามกะทันหันของนาง แต่ความตกใจนั้นก็อยู่เพียงชั่วครู่

ฟู่เฉินหวนยิ่งรู้สึกประทับใจขึ้นไปอีก คราวนี้ลั่วชิงยวนทำอะไรไป เหตุใดแม้กระทั่งฮูหยินลั่วก็ต้องมาขอบคุณด้วยตัวเอง

ในบรรดาผู้มีอำนาจในเมืองหลวง ฮูหยินลั่วเป็นคนที่รับมือได้ยากที่สุด ภายนอกต่างร่ำลือกันว่านางเข้ากับคนยาก

หากใครยั่วยุนาง นางจะจัดการเขาอย่างไร้เมตตาทีเดียว

ลั่วหรงหันไปมองฟู่เฉินหวน "เมื่อคืนนี้พระชายาอยู่ที่จวนของหม่อมฉัน และนางก็อยู่ที่นั่นจนถึงเช้า ดังนั้นท่านโปรดวางพระทัยเถิดเพคะ!"

ฟู่เฉินหวนพยักหน้าเล็กน้อย "ขอบคุณฮูหยินที่ช่วยดูแลพระชายาของข้า เข้ามาดื่มชากันสักแก้วดีไหม?"

"ไม่เป็นไรเพคะ ของกำนัลก็ส่งแล้ว เช่นนั้นหม่อมฉันจะไม่รบกวนพวกท่านแล้ว หม่อมฉันขอตัวก่อนเพคะ" หลังจากพูดอย่างนั้น ลั่วหรงก็หันหลังกลับและจากไป

นางรับใช้ยังมอบกล่องผ้าเหล่านั้นให้กับคนรับใช้ในตำหนักอีกด้วย

ซูโหยวเปิดกล่องผ้าออกแล้วมองดู ก่อนจะต้องตกใจ "ท่านอ๋อง นี่..."

ฟู่เฉินหวนเหลือบมองไปด้านข้างและรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน