ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 929

“หงเฉิน มือของท่านเขียนหนังสือได้แล้วมิใช่หรือ? เหตุใดถึงไร้เรี่ยวแรงเพียงนี้? แม้แต่จะกำหมัดท่านยังทำมิได้เลย”

ไทเฮากล่าวอย่างเสียใจ

แต่ภายใต้แสงจันทร์ แสงสีเงินวาบบนข้อมือของจักรพรรดิสูงสุด และเห็นได้ชัดว่ามีเข็มปักอยู่ที่มือนั้น!

ฟู่จิงหลี่ก็เห็นเช่นกัน เขาตกใจมาก “พระนาง…”

ลั่วชิงยวนปิดปากของเขาทันที และทำท่าทางให้เขาเงียบ

ตอนนี้ฟู่เฉินหวนถูกขังอยู่ในคุก องค์จักรพรรดิมิอาจปราบปรามไทเฮาเหยียนได้เลย หากไทเฮาเหยียนรู้ว่าพวกเขากำลังดักฟังอยู่ มิว่าอย่างไรนางก็จะฆ่าพวกเขาแน่

ไทเฮาถอนหายใจ “หม่อมฉันรู้ว่าตอนนี้ในใจท่านมิได้คิดถึงหม่อมฉันเลย”

“แต่เป็นบุตรชายท่าน อ๋องผู้สำเร็จราชการ ฟู่เฉินหวนคนนั้น”

“ตอนนั้นท่านมอบตำแหน่งอ๋องผู้สำเร็จราชการให้เขา โดยมิสนคำค้านของหม่อมฉัน เพียงเพื่อจะฝึกฝนเขาให้มาต่อต้านตระกูลเหยียนของเรา”

“ท่านคาดหวังในตัวเขาอย่างมาก หากมิใช่เพราะแม่ของเขาเป็นชายาปีศาจแห่งแคว้นหลี บัลลังก์นี้คงตกมิถึงมือของลูกชายหม่อมฉัน”

“เมื่อเขามิอาจเป็นจักรพรรดิได้ ท่านทำให้เขาเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการเพื่อกระจายอำนาจ ท่านคำนวณได้กว้างไกลนัก”

“น่าเสียดาย ที่สุดท้ายเขาก็ยังพ่ายแพ้”

“เขาถูกขังในคุกแล้ว และจะถูกทรมานในนั้น ถูกเฉือนเป็นพัน ๆ ครั้งและถูกตีตราเป็นทาส หากอาการป่วยของท่านรักษามิหาย หม่อมฉันจะไว้ชีวิตเขา และเนรเทศเขาไปยังชายแดน”

“หากอาการป่วยของท่านหายดีละก็ หม่อมฉันจะหั่นเขาเป็นชิ้น ๆ แล้วให้ท่านดื่มเลือดของเขา”

ไทเฮาทรงยิ้มเบา ๆ แต่คำพูดอันอ่อนโยนของนางกลับเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท

จากมุมนี้ มิสามารถเห็นสีหน้าของจักรพรรดิสูงสุดได้ แต่ก็สามารถเห็นมือของเขาที่สั่นอยู่ตลอดเวลาได้

อารมณ์ของเขาคงจะรุนแรง และเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่เขาก็มิสามารถทำอะไรได้เลย

“ท่านเจ็บปวดเพราะเขาใช่หรือไม่?”

“เช่นนั้นท่านควรซ่อนสิ่งนี้ไว้ อย่าให้ลั่วชิงยวนค้นพบมัน หากนางพบมันละก็ ลูกชายสุดที่รักของท่านจะมิรอดแน่”

ไทเฮาทรงหยิบขวดยามาวางไว้ใต้หมอนของจักรพรรดิสูงสุด

หากลั่วชิงยวนเดามิผิด มันน่าจะเป็นพิษ บางทีอาจเป็นพิษของปีกพญามัจจุราช เพื่อทำให้อาการป่วยของจักรพรรดิสูงสุดรุนแรงขึ้น

เพียงแค่ต้องการให้มือของเขาหายช้า และมิสามารถเขียนหนังสือได้ก็เท่านั้น

แต่ในความเป็นจริง มือของจักรพรรดิก็มิสามารถเขียนได้อยู่แล้ว

“ไทเฮาใจกล้ามาก กล้าทำร้ายเสด็จพ่อมาตลอด! ตอนนี้จะทำอย่างไรดี? เสด็จพี่สามก็ติดคุกไปแล้ว หากพระนางทำอะไรเสด็จพ่ออีก...”

หลังจากที่ฟู่จิ่งหลีได้เห็นมันด้วยตาของเขาเองเท่านั้น เขาจึงสัมผัสได้ความโหดร้ายของไทเฮาอย่างแท้จริง

ลั่วชิงยวนคิดและตอบว่า “องค์จักรพรรดิสูงสุดควรจะทรงปลอดภัยดีในช่วงนี้”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ จักรพรรดิสูงสุดก็รู้สึกตื่นเต้น พยายามจะเคลื่อนไหวอย่างเต็มกำลัง

ลั่วชิงยวนเข้าใจสิ่งที่เขากำลังหมายความ

“องค์จักรพรรดิสูงสุดกังวลเกี่ยวกับฟู่เฉินหวนเช่นนั้นหรือเพคะ?”

จักรพรรดิสูงสุดพยักหน้า

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย ดูเคร่งขรึม และพูดอย่างช้า ๆ...