ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 930

“ไทเฮาไม่มีหลักฐาน ต่งชูก็ตายไปแล้ว ไม่มีพยานอีกต่อไป ต่อให้พวกเขาปลอมแปลงหลักฐานก็ย่อมต้องใช้เวลา

“ท้ายที่สุดแล้ว อ๋องผู้สำเร็จราชการก็เป็นตำแหน่งสูงและสถานะมิธรรมดา หลักฐานที่พวกเขาปลอมแปลงจะต้องสมเหตุสมผลและไร้ช่องโหว่ เพื่อจะได้ตบตาเหล่าขุนนางทั้งหลายในราชสำนัก”

“เช่นนั้นถึงจะสามารถประหารฟู่เฉินหวนได้”

“ดังนั้น พวกเขาน่าจะต้องใช้เวลาในการสร้างหลักฐาน และฟู่เฉินหวนที่อยู่ในคุกตอนนี้น่าจะปลอดภัย”

“แต่คงจะหลีกเลี่ยงการทนทุกข์ทางกายมิได้ หม่อมฉันต้องขอให้จักรพรรดิมีราชโองการมิอนุญาตให้มีการทรมานในเรือนจำ”

หลังจากฟังการวิเคราะห์ของลั่วชิงยวน ฟู่จิ่งหลีก็สงบลง

เขาพยักหน้า “เรื่องคุก ข้าจะไปหาองค์จักรพรรดิเอง”

ลั่วชิงยวนคิดเรื่องนี้และพูดต่อ “ตราบใดที่เราหาหลักฐานและจุดอ่อนของพวกเขาเจอก่อนที่พวกเขาจะปลอมแปลงหลักฐานได้ เราก็สามารถบีบให้พวกเขาปล่อยตัวฟู่เฉินหวนออกมาได้”

ฟู่จิ่งหลีอดมิได้ที่จะถาม “แต่เสด็จพี่สามเข้าไปแล้ว และตอนนี้พวกเขายังสามารถควบคุมวังหลวงได้อย่างเบ็ดเสร็จ พวกเราจะยังหาหลักฐานและจุดอ่อนของพวกเขาได้หรือ?"

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิดและค่อย ๆ พูดขึ้นมาว่า “หม่อมฉันอยากไปพระตำหนักโช่วสี่ ท่านและฝ่าบาทหาทางล่อไทเฮาออกจากพระตำหนักโช่วสี่ทีสิ”

ฟู่จิ่งหลีพยักหน้าเห็นด้วย “ไม่มีปัญหา”

จากนั้นฟู่จิ่งหลีก็ไปหารือเรื่องนี้กับองค์จักรพรรดิ

ลั่วชิงยวนนั่งลงข้างเตียง

จักรพรรดิสูงสุดกังวลเล็กน้อยในตอนแรก แต่เมื่อเห็นลั่วชิงยวนสงบนิ่งและฉลาดเฉลียวเช่นนี้ เขาก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถาม “องค์จักรพรรดิสูงสุดเพคะ เป็นพระชายาหลีจริง ๆ หรือที่ทำให้เกิดกลียุคในวัง?”

สีหน้าของจักรพรรดิสูงสุดเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ลั่วชิงยวนกล้าถามเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ต่อหน้าเขา นับว่ากล้าหาญมากจริง ๆ

ลั่วชิงยวนอธิบายทันทีว่า “เป็นเพราะวันนี้เราจับคนที่ลอบปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิสูงสุดได้ นางมีนามว่าต่งชู เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนของไทเฮา แต่นางกลับบอกว่า นางกำลังล้างแค้นให้พระชายาหลีเพคะ”

“หากนางเป็นคนของพระชายาหลีจริง ๆ ไทเฮาจะปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่ และเก็บนางไว้ข้างกายมานานหลายปีได้อย่างไร?”

“เว้นแต่ว่า คนผู้นี้ศิโรราบต่อไทเฮาแล้วและมีประโยชน์ต่อพระนาง”

“เพราะฉะนั้นหม่อมฉันจึงเดาว่า กลียุคในวังอาจเกี่ยวข้องกับไทเฮาด้วยหรือไม่?”