ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 81

ครู่ต่อมา องครักษ์ก็พุ่งเข้าหาฟู่เฉินหวน

ฟู่เฉินหวนประมือกับองครักษ์อยู่หลายกระบวนท่า องครักษ์ผู้นั้นมิอาจต่อกรกับเขาได้ ชายผู้นั้นล้มลงไปกับพื้น และกระอักเลือดออกมา ทว่าเขาก็ยังหยัดกายขึ้นได้ในทันที และวิ่งเข้าใส่ฟู่เฉินหวนอีกครั้งราวกับว่าเขามิรู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด

จากนั้นฟู่เฉินหวนก็ดึงดาบซึ่งคราแน่นไปด้วยไอสังหารออกมา

ลั่วชิงยวนคุกเข่าลงบนพื้น หันหน้าเข้าหาดวงจันทร์ที่ทอประกาย และวาดยันต์ด้วยปลายนิ้วที่มีโลหิตสีเข้มเปียกชุ่มอยู่ เมื่อนางหันกลับมาเห็นว่าฟู่เฉินหวนกำลังชักดาบ นางก็ตะโกนออกไปอย่างรวดเร็ว "อย่าฆ่าเขา!"

นางคว้ายันต์มาไว้ในมือ แล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อองครักษ์ที่กำลังคลุ้มคลั่งรีบวิ่งเข้ามาหาฟู่เฉินหวนทั้งที่ใบหน้าถูกย้อมไปด้วยโลหิต ทันใดนั้นลั่วชิงยวนก็เข้าไปยืนขวางที่ด้านหน้าของฟู่เฉินหวน และใช้ยันต์ในมือกดลงไปบนหน้าผากขององครักษ์ผู้นั้น นางใช้ปลายนิ้วเปื้อนเลือดของตัวเองสกัดจุดองครักษ์ให้ร่างกายของเขาแข็งค้างชั่วคราว ก่อนที่ลั่วชิงยวนก็ใช้โอกาสนี้เตะกวาดขาอีกฝ่ายจนทำให้เขาต้งคุกเข่าลงกับพื้น

ในเสี้ยววินาทีต่อมา นางจึงวาดอักขระเวทย์ลงบนหน้าผากและฝ่ามือขององครักษ์

องครักษ์ผู้นั้นดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดและกรีดร้องออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน เพียงครู่เดียว ทั้งหน้าผากและฝ่ามือของเขาก็มีควันพวยพุ่งออกมา จากนั้นเพียงอึดใจเดียวเขาก็สงบลง

ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความงุนงง

ซูโหยวและคนอื่น ๆ อีกหลายคนเข้าไปปกป้องฟู่เฉินหวนเพื่อป้องกันมิให้องครักษ์เข้าโจมตีเขาได้อีกครั้ง

แต่เมื่อองครักษ์ผู้นั้นหยัดกายขึ้นจากพื้นในครั้งนี้ เขาก็กลับมาเป็นปกติ เขาสัมผัสหยาดเลือดที่เปรอะอยู่บนหน้า และดูคล้ายจะสับสนอยู่ไม่น้อย “นี่มัน... เกิดอะไรขึ้น?”

องครักษ์จึงเอ่ยปากขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า "หายแล้วรึ?"

ซูโหยวเองก็ตกอยู่ในความสับสนไม่ต่างกัน เขามองดูลั่วชิงยวนด้วยความไม่เชื่อ

คิ้วของฟู่เฉินหวนยิ่งขมวดมุ่นขึ้นอีก หากเขามิได้เห็นสิ่งเหล่านี้ด้วยตาของตัวเอง เขาคงยากที่จะเชื่อในการกระทำอันแปลกประหลาดที่ลั่วชิงยวนกำลังกระทำอยู่