ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1274

นางลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลบ ทว่าหาได้มีทางหลบได้ไม่ เงาดำหลายร่างจับร่างจองนางเหวี่ยงไปมา

ร่างของนางราวกับใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไปมา ชนกำแพง ชนประตู ชนต้นไม้จนเลือดไหลออกมา

ดูน่าเวทนายิ่งนัก

มีคนหลายคนยืนดูความเคลื่อนไหวในเรือนจากในที่มืดระยะไกล แล้วต่างหัวเราะอย่างพึงพอใจ

“คิดว่าจะเก่งแค่ไหนกันเชียว กล้ามาท้าทายจั๋วฉ่างตงที่หอรักษ์ดารา สุดท้ายก็ได้แค่นี้”

“ความจริงนางก็มิได้เก่งหรอก มิรู้ว่าปราบสิบวายร้ายได้อย่างไร”

“ส่งไปอีกสองตัว! ทรมานอีกสักรอบ อีกสองวันข้างหน้าเมื่อไปหอรักษ์ดารา นางอาจจะยอมแพ้ไป!”

พูดจบ พวกเขาก็เปิดกล่องที่ผนึกด้วยยันต์แปดทิศ และกระดาษยันต์หนึ่งแผ่นก็เริ่มควบคุมสิ่งของในกล่องให้บินออกมา

ทันใดนั้นก็มีเท้าข้างหนึ่งยื่นออกมาเตะกล่องคว่ำ

สิ่งที่พุ่งออกมาทันทีนั้นส่งเสียงคำรามอันน่าสยดสยอง ทำให้หลายคนตกใจพลันรีบถอยหลังหลบกันไป

“เจ้าเป็นบ้าไปแล้วรึไร!” หลายคนรีบลุกขึ้นตะโกนใส่อวี๋โหรวที่เตะกล่องคว่ำ

พวกเขาลุกขึ้นยืน ทุกคนตัวสูงกว่าอวี๋โหรว

ยิ่งทำให้อวี๋โหรวดูตัวเล็กดูน่ารังแก

แต่อวี๋โหรวกลับมองพวกเขาด้วยแววตาเย็นชา “พอได้แล้ว!”

“หากทำให้นางตาย ข้าจะดูว่าเฉินชีจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร!”

พูดจบ อวี๋โหรวก็หันหลังเดินออกไป

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะโกรธ แต่เมื่อนึกถึงเฉินชีก็พลันรู้สึกขนลุกไปทั้งแผ่นหลัง

มีคนหนึ่งพูดว่า “ช่างเถอะ อย่างไรแล้วก็แค่ให้เรามาทดสอบวรยุทธ์ของนาง นางตอบโต้มิได้ด้วยซ้ำ หากทรมานนางจนตาย แล้วจะทำอย่างไรเล่า?”

พวกเขาจึงรีบเก็บของในเรือนออกไป

พลันรีบออกจากสถานที่นั้น

ลั่วชิงยวนพิงกำแพงในเรือนอย่างอ่อนแรง นางเช็ดเลือดที่มุมปาก

นางมองไปยังทิศทางที่เงาดำพวกนั้นหนีไปพร้อมกับสายตาที่เย็นชา

......

ยามค่ำคืนอันมืดมิด

ในป่าลึก ร่างในชุดดำกุมหน้าอกวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

มีเสียงฝีเท้าไล่ตามมากมาย

ใบหน้าของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยคราบเลือด ทั้งร่างเปียกโชกเลือด เขาวิ่งไปข้างหน้าด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่เหมือนกับว่า มิว่าเขาจะวิ่งอย่างไรก็มิอาจสลัดหนีเหล่าทหารที่ไล่ตามมาได้

เฉินชีมิใช่คนที่หลอกง่ายเลย การต่อสู้จบไปนานแล้ว แต่ยังคงส่งคนมาค้นหาในป่า