ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1272

แม้แต่นักทำนายก็มิสามารถทำนายเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ได้

เมื่อจู่ ๆ ก็ถูกลั่วชิงยวนท้าทาย จั๋วฉ่างตงจึงทำอะไรมิถูกไปชั่วขณะ แรงกดดันหายไปหมด

“เจ้ารอได้เลย!” จั๋วฉ่างตงจ้องมองนางอย่างดุดัน แล้วหันหลังเดินจากไป

คนอื่น ๆ ก็เดินออกไปด้วย

ทุกคนต่างรู้สึกสับสน

“ช่างแปลกประหลาด เหตุใดนางจึงรู้ทุกอย่าง? บนใต้หล้านี้คงไม่มีผู้ใดเก่งกาจปานนั้นกระมัง? มิต้องทำนายก็รู้แล้วน่ะหรือ?”

“ใครจะรู้ ดูท่าทางอ่อนแอของนาง มิรู้ว่าสามวันหลังจะเป็นเช่นไร รอดูเรื่องสนุกกันดีกว่า”

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว ลั่วชิงยวนก็พยายามพยุงตัวเองเดินเข้าไปในเรือน

เมื่อเข้าไปในเรือน ลั่วชิงยวนก็ทนมิไหว พลันทรุดตัวลงกับพื้น

นางเป็นฝ่ายท้าทาย กำหนดวันประลองคืออีกสามวัน นางจึงมีเวลาพักสามวัน

หากให้ประลองตอนนี้ ร่างกายของนางคงทนมิไหว

เมื่อนางพักผ่อนได้สักพักแล้ว ก็พยายามลุกขึ้นไปปิดประตู

ทันใดนั้นมีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าประตู ขวางนางไว้

เมื่อเห็นผู้มาเยือน ลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย

อวี๋โหรวถือขวดยามายื่นให้นาง

อวี๋โหรวเตี้ยกว่านาง ตัวเล็ก หน้าตาน่ารักอ่อนโยน

“รับไปเถิด ข้าจะมิทำร้ายเจ้า”

“ข้ารู้” ลั่วชิงยวนรับขวดยา

อวี๋โหรวตกใจเล็กน้อย มองนางด้วยความประหลาดใจ

ลั่วชิงยวนพูดด้วยรอยยิ้ม “เข้ามานั่งก่อนสิ”

เชิญอวี๋โหรวเข้ามาแล้วนางจึงปิดประตู

ในห้อง ถึงแม้ว่าของมากมายจะตกอยู่บนพื้น แต่โดยรวมแล้วห้องนี้ยังคงเหมือนเดิม

อวี๋โหรวเดินไปพลางเก็บของจากพื้นขึ้นมาเรื่อย ๆ และมานั่งลงหน้าโต๊ะเตี้ย

“เจ้าบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ ยังจะประลองกับจั๋วฉ่างตงในอีกสามวันอีกหรือ เจ้าบ้าไปแล้วหรือไร?” อวี๋โหรวถามด้วยความประหลาดใจ

ลั่วชิงยวนยกยิ้ม “การประลองครั้งนี้หลีกเลี่ยงมิได้”