ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1270

โฉวสือชีเป็นห่วง จึงรีบขึ้นหลังม้าไปหาสมุนไพร

เมื่อตื่นขึ้นมา ลั่วชิงยวนอยู่บนรถม้าที่กำลังมุ่งหน้าเข้าวังหลวง

บนรถม้ามีเพียงนางผู้เดียว

หน้าอกยังคงเจ็บปวด นางพยายามพยุงตัวเองขึ้นนั่ง

แล้วเปิดม่านถามสารถี “ใครสั่ง?”

“แม่ทัพเฉินชีขอรับ”

เดิมทีลั่วชิงยวนอยากให้สารถีหยุดรถม้า แต่มินานก็เข้าวังหลวงแล้วจึงมิทัน

นางนั่งสมาธิปรับลมหายใจอยู่ครู่หนึ่ง ความเจ็บปวดจึงบรรเทาลงบ้าง

นางมิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่สลบไป

เหตุใดเฉินชีจึงส่งนางเข้าวัง

ที่อยู่ของสำนักนักบวชก็อยู่ในวัง เพียงแต่ที่ตั้งค่อนข้างห่างไกลและพื้นที่กว้างขวาง ปกติแล้วคนในวังจะมิไปที่นั่น

หลังจากที่สารถีส่งนางเข้าวังแล้ว นางก็ลงจากรถม้าแล้วเดินต่อไปอีกไกล

ร่างกายและจิตใจอ่อนล้า อยากจะพักผ่อนให้เพียงพอ

เมื่อผลักประตูเข้าไป แล้วเห็นภาพตรงหน้าก็ตกใจ

ประตูห้องเปิดกว้าง

ข้าวของเครื่องใช้ของนางถูกโยนออกมากองระเกะระกะเต็มลานไปหมด

หลังจากที่เลือกเรือนนี้ในวันนั้น นางก็ออกจากวังและมิได้มาหลายวัน และกลับกลายเป็นเช่นนี้

ทันใดนั้น ก็มีจิตสังหารพุ่งมาจากด้านหลัง

ลั่วชิงยวนรีบหันกลับไป เห็นตาข่ายขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาคลุมตัวนางไว้

ยังมิทันได้ดิ้นรน เชือกก็รัดแน่น ปากตาข่ายถูกมัดจนตึงก่อนที่จะถูกลากออกจากลาน

ลั่วชิงยวนถูกตาข่ายคลุมร่าง แล้วลากออกจากลานอย่างรวดเร็ว

ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”

“อ่อนแอเช่นนี้เลยรึ? กล้าอยู่ห้องของนักบวชหญิงคนก่อน คิดว่าตัวเองเก่งกาจแค่ไหนเชียว”

ลั่วชิงยวนนอนอยู่บนพื้น ลุกขึ้นมิได้เพราะถูกตาข่ายพันร่างไว้ เห็นเพียงผู้คนมากมายล้อมนางไว้ ทั้งบุรุษสตรี ซึ่งล้วนเป็นคนของสำนักนักบวช