ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 116

ลั่วหรงเข้ามาฟังลั่วชิงยวนกระซิบ

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของลั่วหรงเป็นประกาย "เจ้าทำเช่นนั้นได้จริงหรือ?”

“เชื่อข้าเถิด” ลั่วชิงยวนยิ้มและพยักหน้าอย่างมั่นคง

ลั่วหรงคิดว่า ตนไม่ใช่คนประเภทเชื่อใจใครง่าย ๆ ยังไม่รวมว่านางเพิ่งกลับใจได้เมื่อคืน และไม่รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร

แต่เมื่อได้เห็นท่าทางมั่นใจของลั่วชิงยวน นางก็รู้สึกว่ามันน่าเชื่อถืออย่างอธิบายไม่ถูก

“เอาล่ะ ข้าขอโทษที่รบกวนเจ้า! หากมันได้ผลจริง ข้าจะขอบคุณเจ้ามาก!” ลั่วหรงยกแขนขึ้นและโค้งคำนับ

ลั่วชิงยวนช่วยพยุงนางไว้และพูดว่า "ท่านอา ข้าเต็มใจช่วย เพราะการช่วยท่าน ข้าก็เหมือนได้ช่วยตัวข้าเองด้วย"

ว่ากันตามตรง การให้ความช่วยเหลือแก่พวกเขาก็ถือเป็นประโยชน์ของตัวนางเองด้วย

สิ่งนี้ทำให้ลั่วหรงรู้สึกชอบลั่วชิงยวนขึ้นอีกเล็กน้อย

อาจกล่าวได้ว่า ลั่วชิงยวนไม่ได้ประสงค์ร้ายอะไร จุดประสงค์ของนางค่อนข้างชัดเจน แล้วไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ทั้งยังสามารถสัมผัสได้ถึงความจริงใจของนางอีกด้วย

ลั่วชิงยวนบอกกับพวกนางถึงสิ่งที่ต้องระวังเป็นพิเศษ และวิธีจัดการกับสิ่งที่เรียกว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้น

ก่อนที่นางจะเดินทางออกจากจวนมหาราชครูไป

เดิมทีลั่วหรงอยากส่งใครสักคนไปเป็นเพื่อนนางด้วย แต่ในจวนมหาราชครูแห่งนี้มีคนรับใช้ไม่มากนัก อีกทั้งตอนนี้พวกเขาเหล่านั้นต่างก็หัวหมุนอยู่กับงานมากมายที่มีอยู่ในจวน ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงปฏิเสธน้ำใจไป ​

……

ตำหนักอ๋อง

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันควรทำอย่างไรกับหน้าของหม่อมฉันดีเพคะ…” ลั่วเยวี่ยอิงยกมือปิดหน้าและร้องไห้อย่างขมขื่น

ฟู่เฉินหวนปวดหัว เสียงร้องไห้ร้องห่มของนางทำให้เขากังวลและหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล แต่เขาก็ยังต้องอดทนและปลอบโยนลั่วเยวี่ยอิงต่อไป

“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร ท่านหมอกู้จะรักษาเจ้าเอง”

เสียงร้องไห้ของลั่วเยวี่ยอิงยังไม่หยุดลง "แต่หมอกู้บอกเองว่า เขามั่นใจว่าจะรักษาให้หม่อมฉันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้เพียงห้าส่วนเท่านั้น... แล้วหากหน้าของหม่อมฉันไม่กลับมาเป็นดังเดิมเล่าเจ้าคะ..."

ซูโหย่วเพียงแค่ได้มองอยู่ห่าง ๆ ก็รู้สึกปวดหัวแล้ว เขาก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยขึ้นว่า "ท่านอ๋อง หมอกู้บอกเองไม่ใช่หรือว่าหากได้บัวหิมะเทียนซานมามันจะช่วยได้มากพ่ะย่ะค่ะ? ของกำนัลที่ตระกูลเหยียนมอบให้มหาราชครูลั่ว เมื่อปีก่อนมีบัวหิมะเทียนซานด้วย เหตุใดฝ่าบาทถึงไม่เสด็จไปที่จวนมหาราชครูเสียหน่อยเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและดูครุ่นคิด