ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 21

ชีหยวนหมดความอดทน “ไม่จำเป็น! ข้าว่าเหลียนเฉียวก็เก่งไม่น้อย ในเมื่อพวกเจ้าไม่ได้เต็มใจที่จะอยู่ปรนนิบัติข้า ข้าก็ไม่ได้สนใจ พวกเจ้าอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ!”

แม่นมจางอึ้งไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของนางแฝงไปด้วยความลำบากใจ “คุณหนูใหญ่ นางเพียงเป็นสาวใช้จอมสะเพร่า แม้แต่จะเกล้าผมก็ยังทำไม่เป็น คุณหนูจะยกยอนางเช่นนี้ได้อย่างไร?”

ในขณะนั้นเอง นางก็รู้ทันทีว่าชีหยวนต้องการมีคนเชื่อใจอยู่ข้างกาย จึงคิดที่จะดึงเหลียนเฉียวมาเป็นคนของตน

นางอดที่จะหัวเราะเยาะอยู่ในใจไม่ได้

ชีหยวนช่างน่าขันนัก นางคิดว่ากลเม็ดของตนนั้นเหนือชั้นนักหรือ?

ช่างน่าขันยิ่งนัก การที่นางยกยอเหลียนเฉียวเช่นนี้ มีแต่จะทำให้บ่าวคนอื่น ๆ ไม่พอใจเข้าไปใหญ่ และพวกเขายิ่งไม่มีทางจงรักภักดีต่อนาง

คนบ้านนอกยังไงก็เป็นคนบ้านนอกอยู่วันยันค่ำ แม้ภายนอกจะแลดูเหมือนว่าเก่งกาจ แต่แท้จริงแล้วด้านในกลับกลวงโบ๋ นางเป็นเพียงคนโง่เง่าคนหนึ่งเท่านั้น

จะเทียบคุณหนูรองได้อย่างไร?

คุณหนูรองแค่เป็นลมไปครั้งเดียว ฮูหยินก็ลืมบุตรีแท้ๆ ที่เพิ่งกลับมาคนนี้เสียสนิท จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้สั่งให้ผู้ใดมาดูแล

ยังจะต้องพูดว่าใครสำคัญกว่าใครอีกหรือ

เดิมทีทุกคนในเรือนแห่งนี้ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้ว พวกบ่าวไพร่หาได้ศรัทธาต่อเจ้าของเรือนไม่ อีกทั้งตอนนี้ชีหยวนยังสร้างเรื่องให้ตัวเองอีก

เหอะ เหอะ...

ชีหยวนขมวดคิ้ว “ข้าจะยกยอนางแล้วเจ้าจะทำไม?!”

จะทำไมงั้นหรือ?

แม่นมจางตบหน้าไป๋จื่ออย่างแรง “ไร้ประโยชน์! ให้เจ้ามาปรนนิบัติคุณหนู แต่เจ้ากลับไม่เอาใจใส่นางให้ดี หาได้ถูกใจคุณหนูไม่!”

ไป๋จื่อยกมือกุมหน้า และคุกเข่าลงบนพื้นอย่างแรง

ไป๋อินก็พลันตกใจด้วยเช่นกัน นางจึงรีบคุกเข่าด้วยอีกคน “ยกโทษให้บ่าวเถอะนะเจ้าคะคุณหนูใหญ่ ยกโทษให้บ่าวเถอะนะเจ้าคะคุณหนูใหญ่!”

แม่นมจางมองชีหยวนด้วยสายตาเยาะเย้ย “คุณหนูใหญ่ พวกนางปรนนิบัติไม่ทั่วถึง บ่าวจึงสั่งสอนพวกนางแทนคุณหนู คุณหนูพอใจหรือไม่เจ้าคะ?”

สั่งสอนแทน?