ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 22

ผูเถาดีใจกระโดดตัวลอย

แม่นมจางส่ายหน้ามองนางยิ้มๆ ก่อนจะเดินไปที่เรือนของชีอวิ๋นถิง

ตอนนั้นชีจิ่นเป็นลมหมดสติไป ชีอวิ๋นถิงจึงให้บ่าวรับใช้ช่วยกันพาตัวชีจิ่นกลับไป

แน่นอนว่าเขาย่อมไม่สามารถคุกเข่าอยู่ที่ศาลบรรพบุรุษต่อได้

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น หัวเข่าของเขายังคงเจ็บหนัก

เขารู้สึกเกลียดชีหยวนเข้าไส้

ทำไมจวนเราต้องรับนางกลับมาด้วยนะ?!

ถึงจะรู้ว่านางเป็นบุตรีแท้ ๆ แต่แค่หาจวนหลังเล็ก ๆ ให้นางอยู่ก็ได้ไม่ใช่หรือ?

ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ให้นางแต่งงานกับใครสักคน แล้วย้ายออกไปก็สิ้นเรื่อง

เหตุใดต้องนำตัวผู้หญิงไม่มีสกุลคนนั้นกลับมาด้วย!

เมื่อได้ยินว่าแม่นมจางมาถึงแล้ว เขาจึงโบกมือไล่บ่าวรับใช้ที่กำลังทายาให้เขาออกไปจากห้อง

ก่อนจะถามแม่นมจาง “เป็นอย่างไร?”

แม่นมจางรีบคุกเข่าลงพร้อมกับรายงาน “คุณชายใหญ่ เรือนของคุณหนูใหญ่สะอาดเรียบร้อยดี นอกจากของที่จวนเราส่งไปให้ก็ไม่มีอย่างอื่นแล้วเจ้าค่ะ”

ชีอวิ๋นถิงหัวเราะเยาะ “เป็นแค่บุตรสาวของคนเชือดหมูจะมีอะไรได้ล่ะ? ทำมาเป็นพูดว่านางได้รับการสั่งสอนจากผู้สูงศักดิ์ ถุย!“

ผู้สูงศักดิ์ที่ไหนจะว่างจนไม่มีอะไรทำ จึงได้มาทำดีต่อนางขนาดนี้ อีกทั้งยังสั่งสอนกิริยาให้?”

นี่มันโกหกชัดๆ !

แม่นมจางยังคงคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ และรอให้ชีอวิ๋นถิงด่าเสร็จ

หลังจากที่เขาด่ากราดออกไป อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นไม่น้อย “เจ้าช่วยจัดการเรื่องหนึ่งแทนข้าทีสิ”

แม่นมจางไม่ได้แปลกใจเท่าไรนัก