ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 23

จวนหย่งผิงโหวเริ่มเตรียมงานเลี้ยงอย่างครึกครื้น

โดยแขกที่ต้องเชิญมาร่วมงานคนแรกก็คือครอบครัวของท่านเสนาบดีหลู ผู้บังคับบัญชาของชีเจิ้น

เมื่อมีงานเลี้ยง ก็จำเป็นต้องจัดเตรียมเสื้อผ้าอาภรณ์ชุดใหม่

คนจากตระกูลเกายกหีบผ้าไหมมายังห้องของนางหวัง พลางเปิดให้นางได้เชยชม “ฮูหยินเจ้าคะ ผ้าของปีนี้ช่างงดงามยิ่งนัก เนื้อผ้าละเอียดกว่าทุกปีที่ผ่านมาเลยนะเจ้าคะ”

นางหวังเหลือบมอง ก่อนจะพยักหน้า “ผ้าสีเหลืองทองผืนนั้นเก็บไว้ทำชุดใหม่ให้แม่สามีข้า ส่วนที่เหลือนำไปให้คุณหนูใหญ่เถิด นางเพิ่งกลับมา เสื้อผ้าที่ใส่อยู่คงใช้ไม่ได้แล้ว”

ที่จริงแล้ว ตอนแรกนางหวังไม่ได้คิดจะทำชุดใหม่ให้ชีหยวนเลย

เป็นฮูหยินรองและฮูหยินสามต่างหากที่แอบเปรยเรื่องนี้ขึ้น

แม้แต่ชีเจิ้นที่ปกติจะไม่ยุ่งเรื่องภายในจวน ยังเข้ามาพูดกับนางอย่างตรงไปตรงมา “หาเวลาทำชุดใหม่ให้อาหยวนสักสองสามชุดเถิด ชุดที่นางใส่ดูไม่งามเลย อย่าละเลยนางนักสิ”

เมื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้น นางหวังก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจนัก

ก่อนที่ชีหยวนจะกลับมา ชีเจิ้นเคยพูดแบบนี้กับนางที่ไหนกัน?

พูดราวกับว่านางใจร้ายกับลูกแท้ ๆ ของตัวเองอย่างนั้นแหละ

จริง ๆ เลย...

นางกำมือแน่น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ส่วนอาจิ่น พวกเจ้าไม่ต้องสนใจ”

นางยังไม่ทันจะพูดจบ ผ้าม่านก็ถูกเปิดออกอย่างแรง ชีอวิ๋นถิงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ราวกับมีคนติดหนี้เขาเป็นพันตำลึง เขาหัวเราะเยาะและพูดขึ้น “ท่านแม่! ทำไมถึงไม่สนใจอาจิ่นเล่า ลำเอียงเกินไปแล้วนะ!”

เขาทนไม่ไหวจริง ๆ

“ชีหยวน ผู้หญิงชั้นต่ำนั่น คู่ควรที่จะได้ใส่ผ้าแพรเฟิ่งหวงที่ไหนกัน!”

ผ้าไหมเฟิ่งหวงเริ่มเป็นที่นิยมตั้งแต่ปีที่แล้ว

แต่เดิมผ้าไหมเฟิ่งหวงเคยเป็นของบรรณาการที่จะถวายเข้าวังเท่านั้น ไม่สามารถหาซื้อตามท้องตลาดทั่วไปได้