จวนหย่งผิงโหวเริ่มเตรียมงานเลี้ยงอย่างครึกครื้น
โดยแขกที่ต้องเชิญมาร่วมงานคนแรกก็คือครอบครัวของท่านเสนาบดีหลู ผู้บังคับบัญชาของชีเจิ้น
เมื่อมีงานเลี้ยง ก็จำเป็นต้องจัดเตรียมเสื้อผ้าอาภรณ์ชุดใหม่
คนจากตระกูลเกายกหีบผ้าไหมมายังห้องของนางหวัง พลางเปิดให้นางได้เชยชม “ฮูหยินเจ้าคะ ผ้าของปีนี้ช่างงดงามยิ่งนัก เนื้อผ้าละเอียดกว่าทุกปีที่ผ่านมาเลยนะเจ้าคะ”
นางหวังเหลือบมอง ก่อนจะพยักหน้า “ผ้าสีเหลืองทองผืนนั้นเก็บไว้ทำชุดใหม่ให้แม่สามีข้า ส่วนที่เหลือนำไปให้คุณหนูใหญ่เถิด นางเพิ่งกลับมา เสื้อผ้าที่ใส่อยู่คงใช้ไม่ได้แล้ว”
ที่จริงแล้ว ตอนแรกนางหวังไม่ได้คิดจะทำชุดใหม่ให้ชีหยวนเลย
เป็นฮูหยินรองและฮูหยินสามต่างหากที่แอบเปรยเรื่องนี้ขึ้น
แม้แต่ชีเจิ้นที่ปกติจะไม่ยุ่งเรื่องภายในจวน ยังเข้ามาพูดกับนางอย่างตรงไปตรงมา “หาเวลาทำชุดใหม่ให้อาหยวนสักสองสามชุดเถิด ชุดที่นางใส่ดูไม่งามเลย อย่าละเลยนางนักสิ”
เมื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้น นางหวังก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจนัก
ก่อนที่ชีหยวนจะกลับมา ชีเจิ้นเคยพูดแบบนี้กับนางที่ไหนกัน?
พูดราวกับว่านางใจร้ายกับลูกแท้ ๆ ของตัวเองอย่างนั้นแหละ
จริง ๆ เลย...
นางกำมือแน่น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ส่วนอาจิ่น พวกเจ้าไม่ต้องสนใจ”
นางยังไม่ทันจะพูดจบ ผ้าม่านก็ถูกเปิดออกอย่างแรง ชีอวิ๋นถิงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ราวกับมีคนติดหนี้เขาเป็นพันตำลึง เขาหัวเราะเยาะและพูดขึ้น “ท่านแม่! ทำไมถึงไม่สนใจอาจิ่นเล่า ลำเอียงเกินไปแล้วนะ!”
เขาทนไม่ไหวจริง ๆ
“ชีหยวน ผู้หญิงชั้นต่ำนั่น คู่ควรที่จะได้ใส่ผ้าแพรเฟิ่งหวงที่ไหนกัน!”
ผ้าไหมเฟิ่งหวงเริ่มเป็นที่นิยมตั้งแต่ปีที่แล้ว
แต่เดิมผ้าไหมเฟิ่งหวงเคยเป็นของบรรณาการที่จะถวายเข้าวังเท่านั้น ไม่สามารถหาซื้อตามท้องตลาดทั่วไปได้
ชีอวิ๋นถิงยังคงโกรธจนควันออกหู “ท่านแม่ยังพูดอีกหรือ! พอเด็กนอกคอกคนนั้นกลับมา ดูสิว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง! ตอนนี้ท่านพ่อก็เข้าข้างนาง ถ้าท่านแม่ยังให้ความสำคัญกับนางอีก แล้วอาจิ่นเล่า? อาจิ่นจะเสียใจแค่ไหนกัน?”
แค่คิด เขาก็รู้สึกเจ็บปวด
นางเป็นคุณหนูที่ถูกประคบประหงมจากทุกคน แต่กลับต้องเจอเรื่องที่ไม่คาดคิดเช่นนี้
ไม่ว่าจะคิดอย่างไร อาจิ่นก็ต้องเสียใจแน่ ๆ !
นางหวังถลึงตามองเขา ก่อนจะตำหนิกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “พอได้แล้ว! แม่ทำอะไรอยู่แม่ย่อมรู้ดี แม่จะไม่ทำให้อาจิ่นต้องรู้สึกไม่ยุติธรรมแม้แต่น้อย! เจ้าก็ระวังคำพูดด้วย อย่าต่อว่านางว่าเด็กนอกคอกอีก! นางเป็นบุตรีของแม่และท่านพ่อ อีกทั้งยังเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเจ้า เจ้าจะพูดแบบนี้ไม่ได้!”
“ข้าไม่มีน้องสาวแบบนั้น!” ชีอวิ๋นถิงค้านหัวชนฝา “นางไม่ควรจะกลับมาเลย!”
ในขณะที่กำลังพูดอยู่ ก็มีเสียงของคนตระกูลเกาดังขึ้นจากด้านนอก “ฮูหยิน คุณชายใหญ่ คุณหนูใหญ่มาแล้วเจ้าค่ะ!”
หัวใจของนางหวังสั่นไหวเล็กน้อย นางไม่รู้ว่าชีหยวนจะได้ยินหรือเปล่า?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงในเงามาร