ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 28

เขาตวาดอย่างรำคาญในทันที “ไม่พบ! มีเรื่องอันใดไว้ค่อยคุยกันในภายหลัง!”

หลิวจงลำบากใจเล็กน้อย “ท่านโหว นางบอกว่า นางบอกว่ามาเพราะเรื่องคุณชายใหญ่ขอรับ”

ชีเจิ้นขมวดคิ้ว ยังคงระงับความหงุดหงิดเอาไว้แล้วเรียกแม่นมจางเข้ามา

พอแม่นมจางเข้ามาก็คุกเข่าอยู่ที่พื้น ชีเจิ้นไม่อยากพูดไร้สาระแม้แต่คำเดียว จึงกล่าวโดยไม่อ้อมค้อม “มีเรื่องอันใดถึงต้องมาดึกดื่นค่อนคืนขนาดนี้?”

ชีอวิ๋นถิงดูเหมือนจะดีขึ้นแล้ว อยู่บนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงพลางหายใจหอบหนัก

นางหวังกำลังโอบกอดเขาไว้ ตบเบาๆ ที่หลังของเขาไม่หยุด อยากทำให้เขาสบายขึ้นมาบ้างอย่างสุดกำลัง

แม่นมจางไม่กล้ามองไปรอบ ๆ ก้มหน้ากำมือของตนไว้แน่นด้วยความประหม่า พลางกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “ท่านโหว ฮูหยิน บ่าว บ่าวมีเรื่องจะรายงานเจ้าค่ะ!”

นางหวังจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ชีเจิ้นจิตใจว้าวุ่น ตำหนิออกมาตรง ๆ “มีอันใดจะพูดก็พูดมา!”

แม่นมจางโขกศีรษะกระแทกกับพื้นอย่างแรง พลางกล่าวอย่างเคร่งเครียดว่า “เรียนท่านโหว เรียนฮูหยิน บ่าวเห็น บ่าวเห็นคุณหนูใหญ่ใช้คาถาสาปแช่งคุณชายใหญ่อยู่ในจวนเจ้าค่ะ!”

ทุกคนต่างก็ตะลึงงัน

เสียงต่าง ๆ ที่อยู่ภายในห้องเงียบสงัดลงโดยฉับพลัน

นางหวังกอดชีอวิ๋นถิงเอาไว้แน่น ในวินาทีนั้นความเกลียดชังอันแรงกล้าก็ระเบิดออกมาจากสายตา

มิน่าเล่าวันนี้อวิ๋นถิงถึงได้ไม่สบายถึงเพียงนี้ แม้แต่หมอหลวงก็ยังหมดหนทาง ที่แท้ก็มีนางสารเลวผู้นี้ทำเรื่องเลว ๆ อยู่เบื้องหลังนี้เอง!

ชีเจิ้นเดินด้วยฝีเท้าอันหนักหน่วงไปยืนอยู่เบื้องหน้าของแม่นมจาง พลางตวาดเสียงต่ำ “เงยหน้าขึ้นมา!”

แม่นมจางเงยหน้ามองไปที่ชีเจิ้นด้วยความวิตกกังวล พลางกลืนน้ำลาย