ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 31

มีชีเจิ้นคอยออกคำสั่ง แม่นมจางก็ยิ้มอย่างแสแสร้งให้กับชีหยวน พลางพูดจาเหน็บแนม “คุณหนูใหญ่ ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ท่านอย่าได้ดิ้นรนอีกเลยเจ้าค่ะ บ่าวเห็นมากับตา จะพลาดได้เช่นไรกันเจ้าคะ?”

ดวงตาของนางเป็นประกายด้วยความพึงพอใจ

ทำอันใดไม่ได้แล้ว นางยืนอยู่ฝั่งชีอวิ๋นถิงกับชีจิ่น

ในเมื่อเลือกข้างแล้ว ย่อมต้องหวังให้ชีหยวนไปให้พ้นยิ่งไกลเท่าใดยิ่งดี

ชีหยวนมองนางอย่างเย็นชา “ข้าไม่ได้พูดกับเจ้า! ไปให้พ้น!”

แม่นมจางอับอายขายหน้าไปชั่วขณะ ยืดอกเข้าขวางด้วยความหุนหันพลันแล่น “คุณหนูใหญ่ บ่าวแค่ปฏิบัติตามคำสั่งเท่านั้น ท่านอย่ามัวโต้เถียงกับบ่าวอยู่ที่นี่อีกเลยเจ้าค่ะ… ”

นางถึงขั้นเตรียมเอื้อมมือจะไปดึงชุดของชีหยวนเสียด้วยซ้ำ

ชีเจิ้นกับนางหวังไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย

ชีหยวนสีหน้าไร้ความรู้สึก ยกมือขึ้นทั้งซ้ายและขวา แล้วตบเข้าไปที่ใบหน้าของแม่นมจางทั้งสองข้าง

กลางดึกอันเงียบสงัด เสียงตบทั้งสองครั้งดังชัดเจนเป็นพิเศษ

แม่นมจางถูกตบจนมึนงง ไม่คิดไม่ฝันว่าชีหยวนจะหยาบคายได้ถึงเพียงนี้!

นางเด็กบ้านนอกสมควรตายผู้นี้!

มิน่าเล่าทั้งตระกูลถึงไม่มีใครชื่นชอบนางแม้แต่คนเดียว!

ไม่มีความเป็นกุลสตรีแม้แต่น้อย!

เอะอะก็เอาแต่ตบตีผู้อื่น!

นางกุมใบหน้าพลางมองชีหยวนด้วยความโกรธแค้น ยับยั้งชั่งใจไม่ให้ตนเองเอาคืนชีหยวน

อดทนไว้ อดทนไว้!

นางเตือนตนเอง รอให้ตนเองขุดหาหลักฐานเอาผิดชีหยวนให้ได้ก่อนเถิด ดูสิว่าชีหยวนยังจะสามารถโอ้อวดอันใดได้อีก!

เมื่อถึงตอนนั้น ฮูหยินที่รักและทะนุถนอมคุณชายใหญ่จะเป็นคนแรกที่รับไม่ได้กับชีหยวน

นางหยุดไปชั่วครู่ ชีหยวนปรายตามองไปที่นางหวัง แล้วมองไปที่ชีเจิ้นอีกครั้ง “แต่หากว่าหาไม่เจอ พวกท่านก็ควรให้คำอธิบายแก่ข้ามิใช่หรือเจ้าคะ? หรือจะบอกว่า ในใจของพวกท่าน ตั้งแต่ต้นจนจบเห็นข้าเป็นเพียงแค่คนนอกเท่านั้น แม้กระทั่งในใจของพวกท่าน ข้ายังเทียบกับบ่าวไพร่สักคนไม่ได้ด้วยซ้ำ?”

นางหวังกำลังจะเปิดปากพูด แต่ก็ถูกชีเจิ้นห้ามไว้

ชีเจิ้นรู้สึกว่าบุตรสาวผู้นี้ผิดแปลกไปบ้าง

แม่นมจางสาบานอย่างจริงใจไปแล้ว แต่นางกลับยังคงสงบนิ่ง และพยายามต่อสู้ด้วยเหตุผล

หากไม่ใช่เพราะนางไม่มีสิ่งใดให้ต้องละอายจริง ๆ

ก็คงมีแผนการอันลึกซึ้งที่ยากจะคาดเดา

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน อันที่จริงแล้วชีเจิ้นกลับรู้สึกชื่นชมอยู่บางส่วน

เขาชี้ไปที่แม่นมจาง “หากว่าเจ้าใส่ร้ายคุณหนูใหญ่ รู้หรือไม่ว่ามีความผิดเช่นไร?”

แม่นมจางคิดถึงตุ๊กตาที่ตนเองฝังลงไปกับมือ จึงไม่มีความหนักใจแม้แต่น้อย ยกมือสาบานอย่างหนักแน่น “ถ้าบ่าวใส่ร้ายคุณหนูใหญ่ ขอให้ฟ้าผ่า ไม่ได้ตายดีเจ้าค่ะ! ขอให้ตระกูลของบ่าวต้องอับโชคทั้งตระกูล!”