ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 32
นางหวังถามอย่างกราดเกรี้ยว “เป็นอย่างไร ตอนนี้เจ้าพอใจแล้วหรือยัง! ไปค้นได้แล้วสินะ?!”
ชีหยวนพยักหน้า พลางหลีกทางให้อย่างไม่ลังเล “ค้นเถิดเจ้าค่ะ”
บนต้นพุทรามีโคมไฟแขวนไว้อยู่สองสามดวง ยามนี้มันกำลังกวัดแกว่งไปมา
สีหน้าของชีหยวนถูกซ่อนอยู่ภายใต้แสงสลัวของโคมไฟ เห็นไม่ชัดว่านางมีสีหน้าอย่างไรกันแน่
ทว่าไม่รู้เพราะเหตุใด ชีเจิ้นมักจะรู้สึกว่านางไม่มีความกังวลใด ๆ อยู่เลยแม้แต่น้อย ถึงขนาดที่อาจจะกำลังยิ้มอยู่ ในขณะที่กำลังรอแม่นมจางค้นหาเสียด้วยซ้ำ
เขาเบนสายตาไปมองไปที่แม่นมจาง
แม่นมจางนำบ่าวรับใช้สองสามคนมาเริ่มขุดที่ด้านหน้าต้นพุทราอย่างกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก
ทว่าไม่ว่าจะกี่จอบที่ฟันลงไป ดินก็ยังคงเป็นดิน นอกจากรากของต้นพุทราไม่กี่รากที่โผล่ออกมาแล้ว ก็มองไม่เห็นอันใดทั้งสิ้น
แม่นมจางสับสนเล็กน้อย หรือว่าตนเองฝังไว้ลึกเกินไปกระนั้นหรือ?
นางขุดลงไปอีกหลายครั้ง ทันใดนั้นเหงื่อเย็น ๆ ก็เริ่มไหลออกมา
ยังไม่มีอันใดอยู่อีกงั้นหรือ!
เป็นไปได้อย่างไรกัน?!
นางเป็นคนเอาตุ๊กตามาวางไว้กับมือชัด ๆ!
และสถานที่ก็ไม่ได้ผิด!
สัญลักษณ์ล้วนยังอยู่!
ไยของถึงหายไปได้เล่า?
ผ่านไปไม่นาน นางขุดหลุมไปแล้วหลายหลุม ทว่ายังคงไม่พบสิ่งใดทั้งสิ้น
ชีเจิ้นถามพลางขมวดคิ้ว “เกิดอันใดขึ้น?”
เหงื่อเย็น ๆ ของแม่นมจางไหลลงมาอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น วันที่อากาศหนาวเย็นถึงเพียงนี้ ทว่านางแทบจะเหงื่อไหลโซมกาย
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางกลับมองไปทางชีหยวนราวกับมีเรื่องสงสัยบางอย่าง
ทว่ากลับมองเห็นชีหยวนกำลังมองนางอยู่เช่นกัน
เมื่อเห็นนางมองมา ชีหยวนก็แย้มยิ้มน้อย ๆ ไปที่นาง
ยิ้มจนแม่นมจางขนลุกขนพอง
แม่นมจางขุดอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้นในฉับพลัน “ไม่ ไม่ ไม่ อาจเป็นเพราะว่าบ่าวจำสถานที่ผิดไปก็เป็นได้เจ้าค่ะ!”
นางรู้สึกสับสนกระวนกระวายภายในจิตใจ
ชีหยวนเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว พลางกล่าวอย่างเหน็บแนม “ที่นี่ก็ไม่มีงั้นหรือ? ทางด้านนั้นยังมีต้นไผ่อยู่สองสามต้น ลองขุดดูพร้อมกันเลยดีหรือไม่? แม่นมจางอาจจะจำผิดก็เป็นได้นะ?”
แม่นมจางสีหน้าตื่นกลัว สั่นเทาไปทั้งร่าง
ชีเจิ้นกับนางหวังต่างก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
นางหวังยังคงมีสีหน้าซับซ้อน และไม่ได้พูดอันใดออกมา
ชีเจิ้นกลับปลายตามองไปที่แม่นมจาง พลางเดินไปใกล้ต้นพุทรา หลังจากเหลือบมองอยู่ชั่วครู่ก็เอ่ยถามแม่นมจาง “เจ้าบอกเองมิใช่หรือ ว่ามองเห็นด้วยตาของตนเองว่าคุณหนูใหญ่ทำตุ๊กตาเพื่อสาปแช่งคุณชายใหญ่? ไหนตุ๊กตาเล่า?”
แม่นมจางตัวสั่นไม่หยุด “ท่านโหว…บ่าว บ่าวเห็นด้วยตาตนเองจริง ๆ นะเจ้าคะ…”
ชีเจิ้นสีหน้าเย็นชา “ตอนนี้ข้ากำลังถามเจ้าอยู่ ไหนตุ๊กตาเล่า? หลักฐานเล่า?”
แม่นมจางพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
นางเงยหน้าขึ้น และบังเอิญเห็นชีหยวนกำลังแย้มยิ้มให้นางอยู่ที่ใต้ต้นพุทรา จากนั้นก็ค่อย ๆ ทำรูปปากเป็นคำว่า “โง่เง่า”
โง่เง่า!
เลือดในหัวใจของแม่นมจางพุ่งขึ้นสูงในชั่วขณะ! เป็นนางนี่เอง เป็นชีหยวนนี่เองที่วางอุบายพวกนี้!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงในเงามาร