แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 125

บทที่ 125 ร้านเสริมสวยมีอะไรแปลกๆ

บุริศร์ได้ยินว่านรมนจะไปร้านเสริมสวยก็ตอบสนองไม่ทันชั่วคราว

ตอนนี้ไม่ควรไปตามหากานต์เหรอ?

ก่อนหน้านี้ไม่นานนรมนยังกระตือรือร้นตามหาลูกชายอยู่เลย ตอนนี้ทำไมจู่ๆ อยากไปร้านเสริมสวยล่ะ?

แต่เขาสงสัยเพียงหนึ่งวินาทีก็เข้าใจแล้ว

เมื่อก่อนคิดอยู่เสมอว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้หญิงจะไปร้านเสริมสวย และไม่มีอะไรให้สำรวจ และร้านเสริมสวยก็ไม่ค่อยมีผู้ชาย บุริศร์ไม่เคยคิดถึงแง่มุมอื่นๆ ตอนนี้เห็นแสงสว่างในดวงตานรมน ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจบางอย่าง

“เธอคิดว่าร้านเสริมสวยมีอะไรแปลกๆ เหรอ? ” 

“ฉันก็อยากไปดูหน่อย คุณและธรณีก็แทบพลิกทั้งเมืองชลธีแล้ว แต่ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับกานต์เลย ตั้งแต่กานต์หายตัวไปจนถึงตอนนี้ เราควบคุมทุกช่องทางการเข้าออกอยู่ตลอด ฉันไม่เชื่อว่าคนแบบนั้นจะกล้าเสี่ยงกับคุณและธรณีเอาตัวกานต์ออกไปจากเมืองชลธี ตอนนี้คำอธิบายเดียวก็คือกานต์ยังอยู่ในเมืองชลธี แต่ถูกซ่อนตัวไว้ในมุมหนึ่ง ตอนนี้เราหามาทุกที่แล้ว เหลือแค่สถานที่อย่างร้านเสริมสวยที่เรายังไม่เคยหา และเมื่อไม่นานมานี้เขมิกาก็เพิ่งออกมาจากร้านเสริมสวยไม่ใช่เหรอ? ให้พฤกษ์ตรวจสอบดูสิ เวลาที่เขมิกาออกมาจากร้านเสริมสวยกับเวลาที่กานต์หายตัวไปมันใกล้เคียงกัน ฉันไม่สงสัยใครง่ายๆ หรอกนะ แต่เมื่อสงสัยแล้วฉันต้องทำให้แน่ใจ ถ้าเธอทำอะไรลูกชายฉันจริงๆ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาด! ”

การคาดเดาของนรมนนั้นมีหลักฐาน จัดเรียงมาอย่างดี ดูเหมือนสติจะได้รับการฟื้นฟูในชั่วข้ามคืน

ลูกชายของเธอยังคงรอให้เธอไปช่วย เธอจะสติหลุดไม่ได้

ถ้าไม่ได้สงสัยอีกฝ่ายก็ไม่เป็นอะไร ตอนนี้ในเมื่อรู้สึกสงสัยเขมิกามากที่สุด นรมนก็ไม่ปล่อยความสงสัยเพียงเล็กน้อยนี้ไปเด็ดขาด

ได้ยินนรมนพูดแล้ว บุริศร์ก็รู้สึกมีเหตุผล รีบให้พฤกษ์ไปตรวจสอบช่วงเวลาที่เขมิกาออกจากร้านเสริมสวยครั้งล่าสุด ซึ่งบังเอิญห่างจากตอนที่กานต์หายตัวไปเพียงสามชั่วโมง

นรมนได้ยินคำตอบแบบนี้แล้วรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย

“ฉันจะแกล้งไปร้านเสริมสวยทำทรีทเมนต์หน้าหน่อย คุณกับพวกพฤกษ์ไม่ต้องเข้าไป ถ้ามีอะไรฉันจะแจ้งคุณ”

บุริศร์จับมือนรมนแน่นแล้วพูดขึ้น “กานต์หายตัวไป ฉันก็ร้อนใจเหมือนเธอ ฉันรู้ว่าเธอต้องการหากานต์ให้เจอมากๆ แต่เธอต้องสัญญากับฉันนะ เธอต้องดูแลตัวเองให้ดี ถ้าทำด้วยตัวเองไม่ได้ ห้ามทำอะไรสะเพร่าเด็ดขาด ต้องออกมาก่อน เราจะคิดหาวิธีด้วยกัน นรมน ฉันเคยเสียเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง ฉันไม่อยากเสียเธอไปอีกเป็นครั้งที่สอง เพราะฉันไม่รู้ว่าเสียเธอไปครั้งนี้ ฉันยังกล้ามีชีวิตต่อไปได้อีกไหม”

นรมนเห็นน้ำตาในดวงตาบุริศร์ เธอพยักหน้า

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะกลับมากับลูกชาย”

นรมนยิ้มเล็กน้อย มีความสะเทือนอารมณ์นิดหน่อย

บุริศร์สั่งคนไปปลอมตัวนรมน

ทางด้านธิดารู้สึกวู่วามเป็นพิเศษ ราวกับมีอะไรบางอย่างร้ายแรงจะเกิดขึ้น แต่นาวินก็ต้องออกไปสืบข่าว

เธอเดินไปเดินมาอยู่ในร้านเสริมสวยเพียงคนเดียว ในหัวก็คิดถึงวิธีการโหดเหี้ยมของบุริศร์ในอดีต

บางทีคนในเมืองชลธีแค่รู้ว่าบุริศร์คือทหารผ่านศึก เป็นทายาทตระกูลโตเล็ก เป็นประธานบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด แต่มีเพียงธิดาเท่านั้นที่รู้ถึงความโหดร้ายและเย็นชาของบุริศร์

ครั้งหนึ่งเธอเคยไปช่วยชีวิตคุณชายรองตรินท์ที่ชายแดนกับบุริศร์ แต่ในการต่อสู้ครั้งนั้น ตรินท์เป็นผู้เสียสละ

ตอนนั้นบุริศร์เหมือนคนบ้า บุกเข้าไปในถ้ำของโจร หักแขนหักขาผู้นำทั้งเป็น แต่ให้เขารู้สึกตัวในตอนสุดท้าย

ความโหดเหี้ยมและเลือดเย็นนั้นเป็นฝันร้ายที่ธิดาไม่สามารถลบล้างได้ตลอดชีวิต

หลังจากกลับมาครั้งนั้น ธิดาก็ล้มป่วย ทุกครั้งที่คิดถึงความโหดเหี้ยมของบุริศร์ เธอรู้สึกว่าทั้งร่างสั่นสะท้านเหมือนอยู่ในห้องใต้ดินแช่แข็ง

ไม่!

ไม่ใช่ห้องใต้ดินแช่แข็ง! แต่เป็นนรก!

บุริศร์บ้าคลั่งเหมือนซาตาน ทรมานผู้ที่ทำร้ายคนรักเขาพวกนั้นอย่างไร้ความปรานี

สมาชิกในครอบครัวคือสิ่งสำคัญที่สุดของบุริศร์!

และตอนนี้พวกเขาลักพาตัวลูกชายของบุริศร์มาจริงๆ!

ธิดายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกกลัว เธอรีบวิ่งไปที่ห้องใต้ดิน อยากเห็นว่ากานต์ตายหรือยัง

ยาปริมาณมากขนาดนั้น เด็กตัวน้อยขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะมีผลอะไรภายหลังหรือเปล่า

เมื่อมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น กานต์ก็รีบหลับตา

เชือกที่ข้อมือเขานั้นไม่ได้แกะออก แค่คลายหลวมเพียงเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะมีคนมาจริงๆ

หัวใจกานต์เต้นเร็วขึ้น แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ตัวสั่นกลัวจนเหงื่อแตกพลั่ก

เขาคิดถึงคุณแม่มากจริงๆ ! 

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หัวใจกานต์เต้นจนแทบหลุดออกมาจากลำคอ

กลิ่นน้ำหอมจางๆ พุ่งเข้ามา กานต์อึ้งไปเล็กน้อย

ผู้หญิงเหรอ?

เขาสับสนเล็กน้อย

ไม่รอให้เขาคิดว่าเป็นใคร ไฟในห้องใต้ดินก็เปิดขึ้นทันที

แสงจ้าทำให้เขาขยับตาโดยไม่ได้ตั้งใจ มันทำให้ธิดาเห็นเข้า

“ตื่นแล้วเหรอ? ”

เสียงธิดาไม่ได้ดัง แต่ชัดเจนนิดหน่อย แต่มันก็ไม่ได้เป็นลางดีสำหรับกานต์ในตอนนี้

เขาอยากแกล้งตายต่อไป แต่เห็นได้ชัดว่าทำไม่ได้ เพราะธิดาหิ้วเขาขึ้นมา มันทำให้เขาหายใจไม่ออกนิดหน่อย

กานต์ที่หายใจลำบากเพื่อเอาชีวิตรอดจึงจำเป็นต้องลืมตา อ้าปากหายใจ แต่สายตามีมองธิดากลับมีความโกรธเคืองนิดหน่อย

“แม่และพ่อเลี้ยงฉันจะไม่มีทางปล่อยพวกแกไป! ” 

กานต์พบว่าถึงแม้ร่างกายตัวเองจะว่างเปล่า แต่เชือกที่ข้อมือเขาดูเหมือนจะคลายลงหน่อยแล้ว เขารีบแก้เชือก นิ้วเล็กๆ มีแผลพุพอง มันเจ็บ แต่เขาไม่สามารถตะโกนว่าเจ็บได้

ธิดาเจ็บจนร่างกายกระตุก อยากจับตัวกานต์ไว้ แต่ดวงตาเต็มไปด้วยเลือด มองไม่ชัดเจน

กานต์ล้มลงกลางอากาศ ล้มจนกระดูกเขาแตก และเขาไม่ได้กินและดื่มมานานมากแล้ว ร่างกายอ่อนแอนิดหน่อย

ตอนนี้เขารู้สึกขอบคุณแชมป์

หลังจากที่แชมป์สอนวิธีช่วยชีวิตเมื่อถูกลักพาตัว กานต์ขอเข็มเงินนี้จากแชมป์ซ่อนไว้ในข้อมือ พกมันไว้ทุกวัน ตอนแรกเขาไม่คิดเลยว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น

ตอนนี้เขาไม่มีเวลามารู้สึกเจ็บปวด และไม่มีเวลามาคิดเรื่องอื่น

บนหลังมือยังมีเลือดที่ไหลออกมาจากดวงตาธิดา มันอุ่นร้อน แต่มันทำให้ทั้งร่างเขาสั่นเทิ้ม

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำร้ายใครสักคนจริงๆ แต่กานต์ไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว

เขาลุกขึ้นหันตัวและวิ่ง

นี่เป็นโอกาสเดียวของเขาที่จะหลบหนี ถ้ามีคนอื่นเข้ามา เขาคงไม่สามารถออกไปได้

“ไอ้เด็กบ้า แกหยุดเดี๋ยวนี้นะ! แกหนีไม่พ้นหรอก! ที่ทั้งหมดเป็นคนของเรา แกออกไปไม่ได้หรอก! ” 

ตอนนี้ธิดาโหดร้ายอย่างน่ากลัว

เธอรีบหาผ้าขนหนูผืนหนึ่งมาพันรอบตาตัวเอง พบว่ากานต์วิ่งมาถึงประตูห้องใต้ดินแล้ว

“ใครก็ได้! มานี่!” 

ธิดารีบตะโกนขึ้นมา

กานต์ไม่กล้าหันศีรษะกลับไป หันศีรษะกลับไปไม่ได้ ตอนนี้เขาอยากวิ่งมากกว่าสองขามาก

สุดท้ายก็ผลักประตูห้องใต้ดินออกไป เห็นแสงสว่างด้านนอกแล้ว แต่เพราะอยู่ห้องใต้ดินมากเกินไป ดวงตาปรับไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง กานต์ทำได้เพียงหลับตาเพื่อให้ผ่อนคลายสักหน่อย

แต่ในตอนนี้ ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น เห็นได้ชัดว่ามีคนมาที่นี่

ธิดาด้านหลังยกเท้าขึ้นมา ด้านหน้าอาจจะมีใครมาสกัดกั้น กานต์รู้สึกตื่นตระหนกชั่วขณะ

ทำอย่างไรดี? 

เขาควรหนีไปที่ไหน?

เห็นถังขณะใบหนึ่งอยู่ไม่ไกล กานต์วิ่งไปอย่างไม่คิด ตอนแรกจะเข้าไปในนั้น แต่ก็รู้สึกว่านี่มันเป็นการจับเต่าในไห ถ้าถูกค้นพบเขาจะไม่สามารถหนีออกมาได้เลย

กานต์กัดฟัน วิ่งไปที่แผนกต้อนรับ แต่ตอนนี้จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงระฆังชัดเจนดังขึ้น ดูเหมือนจะมีลูกค้ามา

ในตอนนี้ไม่ใช่แค่กานต์ แม้แต่ธิดาก็สีหน้าเปลี่ยนไป และคนเหล่านั้นที่มาให้กำลังใจธิดาก็อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง

ตอนนี้ควรทำอย่างไรดี?