บทที่ 127 ลูกชายเราเป็นอัจฉริยะ
“แต่ว่า!”
นรมนยังอยากพูดอะไรอีกก็เห็นบุริศร์และพฤกษ์เริ่มคุยรายละเอียดกันแล้ว
จริงๆ แล้วพฤกษ์ก็ไม่เห็นด้วยที่บุริศร์จะเข้าไป
“ให้ผมเข้าไปเถอะครับ คุณชายกานต์รู้จักผม”
“เรื่องนี้ไม่ต้องพูดอีกแล้ว ลูกชายฉันฉันจะช่วยเอง หรือนายคิดว่าตอนนี้สภาพร่างกายฉันไม่ไหว? ”
การถามอย่างมีวาทศิลป์ของบุริศร์ทำให้พฤกษ์พูดไม่ออก
บุริศร์เป็นใคร?
บุกเข้าไปในรังศัตรูเพียงลำพัง ช่วยตัวประกันได้สิบกว่าคน ใครกล้าบอกว่าเขาไม่ไหว?
นรมนพูดขึ้นอย่างกังวล “ถ้าคุณอยากเข้าไป ต้องการมีคนอยู่ข้างหน้าเพื่อปกปิดไหม? ไม่งั้นให้ฉันไปด้วยสิ เมื่อกี้ฉันโกรธเลยเดินออกมา ถ้าเป็นผู้หญิงธรรมดาคงกลืนลมหายใจไม่ได้ ฉันจะพาคนไปหาอะไรบางอย่างที่ประตู แบบนี้อาจจะทำให้คุณมีโอกาสนิดหน่อย”
บุริศร์อึ้งไป
จริงๆ แล้วเขาก็คิดแบบนี้เช่นกัน แต่ไม่คิดจะปล่อยให้นรมนเสี่ยงอันตราย วางแผนให้คนอื่นไป
“เปลี่ยนคนเถอะ ฉันไม่ค่อยวางใจ”
“คุณพูดเองนะ ด้านในคือลูกของเรา ฉันเป็นแม่ ไม่ทำอะไรเลยไม่ได้หรอก กานต์อาจจะอยู่ข้างใน หรืออาจจะไม่อยู่ เราก็พยายามเสี่ยงดวง ถ้าอยู่ล่ะก็ ฉันก็อยากทำอะไรเพื่อลูกชายฉันบ้าง ยังดีกว่าอยู่ที่นี่เฉยๆ”
แววตานรมนยังคงมองไปที่ร้านเสริมสวย
บุริศร์ไม่สามารถพูดอะไรคัดค้านได้
เขาจำเป็นต้องพูดขึ้น “เธอต้องระวังนะ”
“อืม!”
“พฤกษ์ ตั้งใจคุ้มกันคุณนายตลอดเวลานะ”
ประโยคนี้ของบุริศร์ชี้ให้เห็นฐานะของนรมนโดยตรง
ถึงแม้คนอื่นจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นรมนตาแดงสองข้าง สะอึกสะอื้นนิดหน่อย
เธอรอคอยคำว่าคุณนายมานานหลายปี คิดว่าชีวิตนี้คงไม่โดนเรียกแบบนี้แล้ว แต่ตอนนี้รู้สึกประทับใจและอบอุ่นอย่างอธิบายไม่ได้
“คุณก็ระวังหน่อยนะ ฉันอยากให้พวกคุณสองพ่อลูกกลับมาอย่างปลอดภัย”
แววตานรมนมีความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย
บุริศร์ยิ้มและพยักหน้า
หลายคนหารือเกี่ยวกับขั้นตอนอย่างละเอียดอีกครั้ง
หลังจากกานต์เข้าไปซ่อนในห้อง VIP ซ่อนอยู่ใต้เตียงไม่กล้าขยับไปไหน จู่ๆ ก็พบกล้องรูเข็มอยู่ใต้เตียง
เขาไม่รู้ว่าทำไมที่นี่มีของแบบนี้ แต่สำหรับเขาแล้ว นี่เป็นโอกาสชัดๆ
กานต์ยิ้มเล็กน้อย รีบตรวจสอบกล้องสักหน่อย พบว่ามันเป็นแค่เครื่องที่เชื่อมกันเท่านั้น ด้านนอกยังมีตัวควบคุม
จะส่งทุกอย่างที่นี่ออกไปอย่างไร?
กานต์พยายามอย่างหนัก
ถ้ากล้องที่นี่ถูกตัดออกไป จะต้องดึงดูดความสนใจของทุกคนได้อย่างแน่นอน และจะบอกทุกคนว่าเขาอยู่ที่นี่
กานต์โผล่ศีรษะเล็กออกมามองไปทางห้องน้ำ คนด้านในยังอาบน้ำอยู่ ไม่รู้เลยว่าเขาเข้ามา
เขาคลานออกมาเบาๆ มองหาสวิตช์ทุกที่ แต่ไม่พบเลย
ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่า ปกติสวิตช์มันจะอยู่ด้านนอก ถ้าเขาออกไปจะต้องโดนจับได้
ทำอย่างไรให้ไฟฟ้าในร้านเสริมสวยดับชั่วคราว?
คิ้วเล็กของกานต์ขมวดเข้าหากันแน่น
จู่ๆ เขาก็นึกอะไรได้ขึ้นมา ตัดสายไฟหัวเตียง จากนั้นก็ค่อยๆ ดึงสายไฟที่ขาดมาที่ห้องน้ำ ยื่นลวดเข้าไป
เมื่อน้ำในห้องน้ำสัมผัสกับสายไฟ ก็เกิดประกายไฟลุกทันที
“อ๊าก!”
คนด้านในโดนไฟดูด รีบคว้าผ้าขนหนูแล้ววิ่งออกมา เพราะอยู่ใกล้ประตูทางเข้า เลยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมาย
กานต์ทำทุกอย่างเสร็จแล้วก็กลับมาซ่อนใต้เตียง คนด้านในไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีเด็กอยู่ในห้องเพิ่มอีกหนึ่งคน
เมื่อสายไฟสัมผัสน้ำก็เกิดปฏิกิริยาเคมีขึ้นอย่างรวดเร็ว
เสียง “ซ่าๆ” พร้อมกับประกายไฟและเสียงกรีดร้องของลูกค้าดังขึ้น สวิตช์ไฟของร้านเสริมสวยก็ดับทันที
“ใครก็ได้! รีบมาที่นี่เร็วเข้า!”
ลูกค้าร้องลั่นด้วยความตกใจ รีบเปิดประตูออกไปแล้วตะโกนเรียกคน
กานต์ดึงกล้องรูเข็มออกมาในจังหวะนี้ รีบออกไปจากประตูทางเข้าอย่างรวดเร็ว
คนด้านนอกได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมาทางด้านนี้
กานต์ไม่ได้วิ่งไปไกลมากนัก เห็นหลายคนเดินเข้ามา เขาตกใจรีบเข้าไปซ่อนตัวในห้องพิเศษสำหรับแขกละแวกนั้น
“เกิดอะไรขึ้น?”
เขมิกาในห้องพักกำลังอาบน้ำอยู่ จู่ๆ น้ำร้อนก็กลายเป็นน้ำเย็น มันทำให้เธอตกใจ รีบพันผ้าขนหนูและวิ่งออกมาและรีบตะโกน
เมื่อกานต์เข้ามาก็พบว่าในห้องมีคน แต่ตัวเขาเล็ก เขารีบหดตัวอย่างรวดเร็ว ซ่อนหลังผ้าม่าน ในขณะที่เขมิกาออกไปตะโกนเรียกคน เขาก็วิ่งไปซ่อนใต้เตียงอย่างรวดเร็ว
เตียงตัวนี้สั้นไปหน่อย โชคดีที่กานต์ไม่อ้วนเท่าไร แต่ก็ไม่กล้าขยับอีก
เขมิกาเพิ่งออกไปก็เห็นบริกรคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างตื่นตระหนก
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเครื่องทำน้ำอุ่นจู่ๆ ก็ไม่ร้อน? ”
“คุณเขมิกาครับ มีแขกคนหนึ่งเกิดไฟฟ้าลัดวงจร ทำให้ไฟในร้านเสริมสวยตัดชั่วคราว แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ช่างไฟของเราจะซ่อมมันทันที”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรน่ะ! รีบๆ ซ่อมนะ สบู่บนร่างกายฉันยังล้างไม่หมดเลย จริงสิ ช่างนาวินกลับมาหรือยัง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...