แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 135

บทที่ 135 ทรมานคนโสดสนุกไหม

“บุริศร์! คุณมันเจ้าเล่ห์!”

เมื่อนรมนตอบสนองกลับมันก็สายไปแล้ว

บุริศร์หัวเราะทุ้มต่ำในลำคอ วินาทีต่อมาก็จูบอย่างเอาแต่ใจ

นรมนกลัวว่าจะโดนแผลเขา พยายามหลีกเลี่ยงตำแหน่งหน้าอกเขาอย่างเต็มที่ มันทำให้บุริศร์ไร้ยางอายมากขึ้น สองมือใหญ่นั้นลูบไปรอบๆ อย่างคิดไม่ซื่อ มันทำให้นรมนดูแลตรงนี้ได้ แต่ดูแลตรงนั้นไม่ได้

เห็นว่าอะไรไม่คาดคิดจะเกิดขึ้นแล้ว นรมนก็รีบผลักเขาออก

ใบหน้าเธอเหมือนพระอาทิตย์ตกสีแดงก่ำ มันมีเสน่ห์เป็นพิเศษ เธอหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ร่างกายค่อนข้างอ่อนปวกเปียก แค่จ้องมองบุริศร์อย่างซุกซน แต่ไม่คิดว่าดวงตาหยาดเยิ้มนั้นยิ่งร้อนระอุ

บุริศร์รู้สึกว่าทั้งร่างกายจะระเบิดแล้ว

เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “คุณไม่รู้เลยเหรอว่าห้าปีนี้ผมใช้ชีวิตยังไง กินเจมาห้าปี ขอกินขนมก่อนข้าวเย็นไม่ได้เหรอ?”

“ไม่ได้!”

ถึงแม้นรมนจะพอใจกับสิ่งที่เขาพูด และรู้สึกว่าถ้าบุริศร์ไม่ได้สัมผัสผู้หญิงคนอื่นจริงๆ มาห้าปี เธอก็ค่อนข้างโหดร้ายไปหน่อย แต่นึกถึงบาดแผลของบุริศร์ เธอก็อดทนต่อความไม่เต็มใจของตัวเอง

“รอคุณหายดีก่อนค่อยว่ากัน”

ดวงตาบุริศร์เป็นประกายทันที

“คุณหมายความว่าถ้าแผลฉันหายแล้วก็ได้งั้นสิ?”

“ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น”

เห็นท่าทางดีอกดีใจของบุริศร์ นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองขุดหลุมฝังตัวเองแล้ว

ตอนที่พฤกษ์มาก็เจอเหตุการณ์นี้พอดี เขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่าตัวเองควรเดทกับผู้หญิงสักคนบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นโดนทรมานทั้งวันแบบนี้ เขาทนไม่ได้จริงๆ 

“อะแฮ่ม ประธานบุริศร์ อาหารมาแล้ว สั่งที่ร้านอาหารFood garden”

พฤกษ์จงใจกระแอมไอสองที

นรมนเหมือนโดนคนจับได้กะทันหัน หน้าก็ยิ่งแดง ถึงขั้นร้อนผ่าวสุดๆ ไม่สามารถอยู่ในห้องได้สักพัก

“ฉันไปตามกานต์กลับมากินข้าวนะ”

พูดจบก็วิ่งออกไปราวกับหนี

บุริศร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจยิ่งขึ้น

พฤกษ์ลูบจมูก พูดขึ้นอย่างติดตลก “ประธานบุริศร์ ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่า?”

“อืม คราวหน้าโทรมาก่อน ไม่งั้นไม่สะดวก”

บุริศร์พูดขึ้นอย่างไม่รู้สึกเขินอาย แต่กลับทำให้พฤกษ์หน้าแดงนิดหน่อย

“ประธานบุริศร์ ทรมานคนโสดสนุกไหม?”

“ก็โอเคนะ”

วันนี้บุริศร์อารมณ์ดีมาก ยังหลอกล้อกับพฤกษ์เป็นครั้งแรก รู้ว่านรมนยังไม่กลับมาสักครู่ เขาก็ถามเสียงทุ้ม “ทางด้านธรณีถามเป็นไงบ้าง?”

พฤกษ์วางกระติกน้ำร้อนบนโต๊ะ จากนั้นก็พูดเสียงทุ้ม “ธรณีส่งเขมิกาไปที่สถานีตำรวจเพื่อตรวจสอบ ตอนนี้หลักๆ เขามีหน้าที่สืบสวนการตายของนาวิน แต่ฉันได้ยินว่าตังเมได้ข่าวว่าเขมิกาเกิดอุบัติเหตุ เฝ้าตามหามาตลอด พอรู้ว่าเป็นคำสั่งของคุณ ก็รอที่บ้านเก่าตระกูลโตเล็ก ปัจจุบันข่าวที่คุณอยู่โรงพยาบาลทหารเป็นความลับ มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ แต่เวลามันผ่านไปนานแล้วฉันก็ไม่รู้”

เรื่องพวกนี้บุริศร์คาดการณ์ไว้หมดแล้ว แค่ไม่คิดว่าตังเมจะกล้ามาหาถึงที่จริงๆ มันทำให้บุริศร์รู้สึกรังเกียจนิดหน่อย

“นายหาวิธีทำให้ธุรกิจตระกูลศิริวัชรภัทรตกต่ำ ฉันอยากเห็นตังเมก้มหัว แล้วบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้นทั้งหมดโดยทันที”

“ครับ”

พฤกษ์พยักหน้า พูดเสียงทุ้ม “มีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันคิดว่าควรบอกคุณสักหน่อย”

“ว่ามา”

บุริศร์ให้พฤกษ์พยุงตัวเองขึ้นมา พิงขอบเตียงครึ่งตัว ท่าทางเหนื่อยนิดหน่อย

อย่างไรแล้วก็เป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ต่อหน้านรมนกับกานต์ก็แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง กลัวว่าพวกเขาจะกังวล ตอนนี้พวกเขาไม่อยู่แล้ว ก็สบายใจขึ้นนิดหน่อย

พฤกษ์รู้สึกว่าบุริศร์โหดร้ายกับตัวเองมากไปหน่อย และพยายามอย่างหนักเพื่อนรมนกับกานต์มากเกินไปเช่นกัน นี่มันไม่ค่อยเหมือนบุริศร์ที่เขารู้จักเลย 

“ประธานบุริศร์ ร่างกายคุณสำคัญที่สุด คุณนายท่านโทรมาจากต่างประเทศ ฉันไม่กล้าบอกเธอว่าคุณได้รับบาดเจ็บ ฉันรู้ว่าคุณรักคุณนายและคุณชายน้อยกานต์มาก แต่ถ้าคุณนายท่านรู้ว่าคุณบาดเจ็บเพื่อพวกเขา ไม่รู้ว่าคุณนายท่านจะมองคุณนายกับคุณชายน้อยกานต์ยังไง ถ้าคุณหวังดีกับพวกเขาจริงๆ ก็ช่วยดูแลตัวเองให้ดีด้วย”

ตอนแรกพฤกษ์ไม่คิดจะพูด แต่เขาทนไม่ไหว

บุริศร์อึ้งไป เหมือนประหลาดใจนิดหน่อย

อยู่กับพฤกษ์ในช่วงปีที่ผ่านมา นอกจากเรื่องธุรกิจแล้ว พฤกษ์ก็สนใจเรื่องส่วนตัวเขาน้อยมาก เอ่ยปากพูดในครั้งนี้เพราะต้องมีเหตุผลอื่น