แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 140

บทที่ 140 ประธานบุริศร์ คุณผ่อนคลายหน่อย

บุริศร์ออกจากสถานีตำรวจไปแล้วก็ขึ้นรถ จู่ๆ ก็รู้สึกได้ว่าอากาศในรถอบอ้าวมาก

วันนี้เดิมทีคิดจะถามเขมิกาเรื่องห้าปีก่อน ไม่คิดว่าเธอจะพูดถึงตรินท์

ตรินท์ในฐานะผู้แจ้งข้อมูลเรื่องนี้เป็นความลับมาก เบื้องต้นเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขา ในนั้นยิ่งมีมาตรการคุ้มครองที่ครอบคลุมมากขึ้น แต่สุดท้ายตัวตนของตรินท์ก็ยังรั่วไหล

ตอนนั้นตรินท์มีเขมิกาเท่านั้นที่อยู่เคียงข้าง

ตอนนั้นเขมิกาเป็นผู้ต้องสงสัยรายใหญ่ แม้แผนข้างตนจะดำเนินการสอบสวนเธอ แต่เธอดันเกิดท้องขึ้นมา

เธอท้องลูกของตรินท์!

หลังจากคุณแม่ของบุริศร์รู้ว่าตรินท์มีลูก ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องรับเขมิกากลับมาจากยูนนานด้วยตัวเอง เขาห้ามคุณแม่เอาไว้ แล้วให้เขาไปรับเขมิกากลับมาเอง

แต่จากการสืบสวนเขมิกา บุริศร์ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ หลักฐานทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าเขมิกาเป็นผู้ต้องสงสัยอย่างแท้จริง

บุริศร์ไม่รู้ว่าก่อนที่ตรินท์น้องชายจะเสียชีวิตเขามีอารมณ์แบบไหน แต่เขามั่นใจว่าเคยรักเขมิกาจริงๆ เพราะเหตุผลนี้ บุริศร์ถึงไม่ได้ทำการสืบสวนต่อ ถึงขั้นพาเขมิกากลับไปที่ตระกูลโตเล็ก ทุกอย่างก็แค่เพื่อลูกชายของตรินท์

แต่หนามนี้แทงลึกเข้าไปในหัวใจบุริศร์ ไม่สามารถดึงมันออกมาได้อีกแล้ว

ตอนนี้ไม่คิดว่าเขมิกาจะพูดถึงตรินท์อีกครั้ง ทำให้บุริศร์นึกถึงข้อสงสัยก่อนหน้านี้อย่างอดไม่ได้ เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องสอบสวนเพิ่มเติมสักหน่อย ถึงตรินท์จะตำหนิเขา เขาก็ต้องรู้ความจริงเรื่องนี้ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ตัวคนเดียว ด้านหลังเขายังมีภรรยาและลูกชายที่ต้องปกป้อง

บุริศร์จุดบุหรี่อีกครั้งแล้วสูบอย่างเงียบๆ เขาไม่ได้สูบมานานมากแล้ว แต่ตอนนี้จำเป็นต้องใช้บุหรี่ทำให้ตัวเองด้านชาอย่างเร่งด่วน

เขมิกาบอกว่าตรินท์ตายเพื่อเขา เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ เป็นความลับของพวกเขาสองพี่น้องเท่านั้น แต่เขมิการู้ แสดงให้เห็นว่าตอนนั้นตรินท์รักเธอมาก เชื่อใจเธอมาก แต่หัวใจของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ที่ตรินท์ เรื่องนี้มันทำให้บุริศร์เสียใจมาก

บุริศร์ในตอนนั้นยังคงร่วมปฏิบัติภารกิจลับในกองทัพ ต่อมาเนื่องจากภารกิจรั่วไหล เขาต้องถอนตัวออกจากภารกิจครั้งนั้น เขาจึงเปลี่ยนงานและกลับบ้านเพื่อสืบทอดธุรกิจ แต่เขาและตรินท์เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน พวกเขารูปร่างหน้าตาเหมือนกัน

ถ้าตรินท์อยู่ในเมืองชลธี อยู่ในขอบเขตที่เขาสามารถปกป้องได้ บางทีตรินท์ก็อาจจะไม่ตาย แต่เขาดันไปที่ยูนนาน ไปยังสถานที่ที่ภารกิจเดิมล้มเหลว

การรั่วไหลตัวตนทำให้ตรินท์ได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต แต่เขาได้ข่าวว่ามีบางคนคิดว่าเขาเป็นตรินท์ กำหนดเป้าหมายไว้ทุกที่ แต่หลังจากที่ตรินท์รู้ทุกอย่าง ไม่เพียงแต่ไม่เปิดเผยฐานะของตัวเอง แต่เคลื่อนไหวในฐานะของบุริศร์ เขาอยากปกป้องบุริศร์

ดังนั้นสุดท้ายตอนที่ตรินท์ตายอย่างอนาถ บุริศร์ก็เจ็บปวดรวดร้าวจนอยากตาย และทุกอย่างเขารู้เรื่องหลังจากที่ตรินท์ตายไปแล้ว แต่เขมิการู้ แสดงให้เห็นว่าตรินท์บอกแผนการของตัวเองให้เขมิกาฟังตั้งนานแล้ว

ตอนนี้ไม่เพียงแต่สิ่งที่นรมนประสบเมื่อห้าปีก่อน เขาอยากรู้ว่าเขมิการับบทเป็นอะไรในเรื่องตรินท์นี้

สำลักบุหรี่นิดหน่อย

บุริศร์ไออย่างรุนแรง ดวงตาแดง แต่ยังคงไม่หยุด

เขายังมีความคิดแปลกๆ ถ้าไอเอาหัวใจออกมาได้ ก็คงสบายขึ้นมากใช่หรือเปล่า ก็คงไม่ต้องเสียงใจและปวดใจแบบนี้ใช่ไหม? 

บุหรี่มวนหนึ่งมอดไหม้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าบุริศร์จะสงบสติอารมณ์ไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถอยู่ข้างนอกนานเกินไป เขากลัวว่านรมนจะตื่นแล้วเป็นห่วงเขา

จัดการตัวเองสักหน่อย บุริศร์ก็ขับรถกลับไปที่โรงพยาบาล

นรมนยังไม่ตื่น

บุริศร์กลัวว่ากลิ่นบุหรี่บนร่างกายตัวเองจะทำให้นรมนระคายเคือง รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปเข้าห้องน้ำ

บาดแผลเขาไม่สามารถสัมผัสน้ำได้ เขาทำได้แค่ใช้ผ้าขนหนูเช็ดเท่านั้น

นรมนลืมตาเบาๆ เห็นการกระทำบุริศร์ในตอนนี้ ดวงตาก็ขยับเล็กน้อย แสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยแล้วหลับตาลงอีกครั้ง

จริงๆ แล้วเธอตื่นตั้งแต่ตอนที่บุริศร์ออกจากโรงพยาบาลไป

เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนทำให้เธอมีความรู้สึกไม่ปลอดภัยมาก ข้างกายไม่มีใครอยู่ด้วย เธอนอนไม่หลับ ช่วงสองสามปีแรกกานต์อยู่เป็นเพื่อนเธอ ถึงขั้นใช้มือเล็กของเขาจับมือเธอไว้แน่น ให้ความอบอุ่นและการปลอบโยนกับเธอ

แม้ว่าสองปีนี้เธอค่อยๆ พักผ่อนด้วยตัวเองได้แล้ว แต่มักจะชอบรักษาอุณหภูมิห้องให้ต่ำที่สุด

ถึงจะค่อนข้างหนาวแบบนี้ แต่มันก็สามารถทำให้เธอตื่นได้ทุกที่ทุกเวลา สามารถตื่นได้ทันทีที่ภัยอันตรายกำลังมา

และบุริศร์ไม่รู้เรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด เขาเปิดเครื่องปรับอากาศในอุณหภูมิที่เหมาะสมนอนหลับ แต่สำหรับนรมน อุณหภูมิแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าว ถึงขั้นฝันว่าไฟกำลังลุกไหม้

ตอนที่บุริศร์ยังอยู่ก็ยังโอเค เธอรับรู้ลมหายใจที่คุ้นเคยและหลับไป แต่เมื่อเขาออกไป ทั้งห้องก็เหมือนกลายเป็นเตาไฟ ทำให้เธอตื่นขึ้นมากะทันหัน และไม่หลับอีกเลย

นรมนรู้ว่าบุริศร์ออกไปนานแค่ไหน หลังจากเขาออกไปเธอก็นับเวลาไว้ ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ถึงจะไม่ได้พูดอะไร ถึงจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่หัวใจนรมนก็สงบทันที จากนั้นก็หลับตาลงแล้วหลับไป

ขณะที่บุริศร์อาบน้ำเสร็จแล้วออกมา ก็ดมกลิ่นตัวเองเป็นพิเศษ พบว่าไม่มีกลิ่นบุหรี่แล้ว ก็ใส่ชุดคนไข้แล้วเดินมาข้างๆ นรมน

เธอหลับอย่างสงบ ไม่มีความอึดอัดเลย บุริศร์ถึงได้วางใจ ค่อยๆ ยกผ้านวมแล้วขึ้นเตียง เบียดเตียงเดียวกับนรมน จากนั้นก็กอดนรมนแน่น

นรมนอึ้งไปนิดหน่อย ไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้เขากอด แต่รู้สึกได้ถึงอารมณ์ไม่ดีของบุริศร์

เมื่อครู่นี้เขาไปไหนมา? 

ไปทำอะไรมา? 

ไปเจอใครมา? 

ทำไมจู่ๆ อารมณ์ไม่ดี? 

ชุดคำถามทำให้นรมนไม่เข้าใจนิดหน่อย แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ถามอะไร ก็หลับไปอย่างนั้น

แต่ครั้งนี้นอนหลับค่อนข้างสนิทและฝันดี

เมื่อแสงแดดยามเช้าหักเหผ่านหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดาน มันตกกระทบเตียงพอดี มันทำให้พวกเขาเหมือนปกคลุมไปด้วยชั้นสีทอง มีความนุ่มนวลและเงียบสงบ

บุริศร์ตื่นก่อน