แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 143

บทที่ 143 คุณ​รักคนอื่นเข้า​แล้วใช่มั้ย​

"เจตต์​？คุณ​อยู่​ที่​นี่ได้ไง？"

นรมนรู้สึก​ว่า​ตัวเองไม่เจอเจตต์มานามากแล้ว นอกจากเกิดเรื่องครั้งที่แล้ว​และหลังจากให้เจตต์​ช่วยเหลือ​ คนคนนี้ก็เหมือนติดต่อ​ไม่ได้​อีกเลย คิดไม่ถึงจู่ๆเขาก็ปรากฏ​ตัว​ออกมา​ในห้องผู้ป่วยของบุริศร์อย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง​

สีหน้าของเจตต์​ดูไม่ดีเอามากๆ ยิ่งไปกว่านั้น​ยังมีความกล้ำกลืนอีกด้วย ขณะที่​เห็นว่านรมนประหลาด​ใจแบบนี้ยิ่งเสียใจสุดๆ

"คุณ​รักคนอื่นเข้าแล้วใช่มั้ย​？ไม่รักผมแล้วใช่รึเปล่า​？ไม่อย่างนั้น​ทำไมเห็นผมถึงไม่มีหน้าตาที่ดีอกดีใจเลยด้วยซ้ำ？"

ชินกับหน้าตาท่าทางที่เวอร์​วังของเจตต์​แบบนี้ นรมนพูดอย่างยิ้มแย้ม​ว่า "ช่วงนี้คุณ​ยุ่งเหยิง​อะไร​อยู่​หล่ะ？ไม่มีข่าวคราวของ​คุณ​เลย ฉันยังคิดว่า​คุณ​ปิดไปแล้วซะอีก​"

คำๆนี้ไม่ได้​แปลกอะไร​ แต่ว่าเจตต์​ได้ยินกลับแสบหู​อย่าง​ผิดปกติ​

เขาเพิ่งรู้​เมื่อกี้นี่เองว่าลูกชายนรมนกานต์​เกิดเรื่อง​แล้ว และทุกอย่างก็จบสิ้น​ไปเรียบร้อย​แล้ว​

ถ้าหาก​ว่าก่อนหน้านี้​เขาไม่ได้ให้คนปิดระบบสื่อสาร​ทุกอย่าง และอีกทั้งบล็อก​การติดต่อของทุกคน คาดว่าจะไม่พลาด​โอกาส​แบบนี้ไป

ตอนนี้เห็นว่าช่วงเวลาที่นรมนลำบากที่สุดบุริศร์เป็นคนที่อยู่​ข้างกายและผ่านไปพร้อมกับ​เธอ​ เจตต์​เสียใจจนใจจะขาดอยู่แล้ว​

"คนสวย คุณ​โทรศัพท์​หาผมไม่เจอ ทำไมไม่ไปหาผม​ที่บ้านดูหล่ะ? ขอแค่เป็นคุณ​ ผมรับรองมีเวลาทุกเมื่อ"

เจตต์​เสียใจอีกครั้​ง มันสมองของเขาสูดลมอะไรเข้าไป ช่วงเวลา​ที่​คับขัน​ขนาดนั้นถึงกับ​ปิดประตู​ไม่พบแขก​

นรมนพูดอย่างยิ้มแย้ม​ว่า "ก็ไม่ได้​มีเรื่อง​ใหญ่​โต อีกอย่างคุณ​ไม่อยากให้คนอื่น​ติดต่อ​คุณ​ ต้องมีธุระ​ของตัวเองทำแน่นอน​อยู่แล้ว​ ฉันไม่มีความจำเป็นต้องไปรบกวน​คุณ​ เอาหล่ะ ตอนนี้ไม่มีเรื่อง​อะไรทั้งนั้นแล้ว​ คุณ​มาที่นี่ก็เพื่อพูดเรื่องนี้กับฉันหรอ?"

"ถ้าหากว่า​ผมพูดว่าผมเสียใจมากที่ปิดประตู​ไม่พบแขก คุณ​จะให้อภัย​ผมมั้ย? "

นรมนยิ่งพูด​แบบนี้​ เจตต์​ยิ่งรู้สึก​ทรมาน​ใจ​

เขารู้สึก​ว่า​ที่ตัวเองพลาดไปเหมือนไม่ใช่แค่การช่วยเหลือ​ แต่กลับเป็นความสุข​ของ​ทั้งชีวิต​ ถึงแม้​ความรู้สึก​แบบนี้เหลวไหล​ไปบ้าง แต่ว่าตอนนี้คิดแบบนี้​จริงๆ

นรมนเห็นหน้าตาที่เสียใจของเขา พูด​อย่างยิ้มแย้ม​ว่า "ฉันรู้ความคิด​ของ​คุณ​ดี คุณ​เป็น​เพื่อนสนิท​ที่​สุดของฉัน ไม่ว่าเมื่อไหร่​ฉันก็เชื่อคุณ​ ขอแค่คุณ​มีเวลาคุณ​ต้องช่วยเหลือ​ฉัน​อย่าง​แน่นอน​ เจตต์​ อย่าไปใส่ใจให้มากเลยนะ ตอนนี้ไม่เป็นไร​แล้วไม่ใช่หรอ?"

"แต่ว่าตอนที่คุณ​เกิดเหตุ​ผมไม่ได้​อยู่​ข้าง​กายคุณ ​ที่สำคัญตอนนี้​คุณ​ก็ยังไม่พูดกับผมอีก ผมเสียใจมาก ในใจคุณ​ไม่มีผมเลยสักนิด​！ไม่ได้​ คุณ​ต้องชดใช้​ผม"

เจตต์​ยิ่งพูดยิ่งรู้สึก​กล้ำกลืน วินาที​ต่อไป​น้ำตาก็จะไหลออกมา​แล้ว

นรมนทนเห็นเขาเป็นแบบนี้ไม่ได้​ รีบพูดว่า​ " ได้ได้ได้ คุณ​ว่าฉันควร​ชดใช้​คุณ​ยังมี? "

" ทานข้าว​กับผมก็แล้วกัน​ เป็นไง?? "

เจตต์​พูดอย่างยิ้มแย้ม​

นรมนดูเวลาแล้วพูดว่า " ตอนนี้​ยังไม่ถึงเวลาทานข้าว​เลยนะ"

"ถ้างั้น​ก็​ดื่มกาแฟ​กับผม ยังไงซะคุณ​ต้องอยู่กับผมสักพัก ได้รึเปล่า"

เจตต์​จับหน้าอกของตัวเองแบบเวอร์​ๆ  และหน้าตาอย่างทรมาน​

นรมนถูกหน้าตาท่าทางของเขาทำให้ขำแบบสุดๆ

"ได้ ฉันไปดื่มกาแฟ​กับคุณ​ได้​รึยัง? ฉันเลี้ยง​เอง"

"ผมรู้แล้วว่าคนสวยรักผมที่สุดเลย！"

เจตต์​ยิ้มแย้ม​ออกมา​ทันที​

ขณะที่​ทั้งคู่​เดินออกมา​จาก​ห้องผู้ป่วย บอดี้การ์ด​อึ้งค้างไปทั้งคน พวกเขาไม่รู้​ด้วยซ้ำว่าเจตต์​เข้ามาตอนไหน ชั่วขณะหนึ่ง​อึ้งค้างแบบเบลอ​ๆ

กับเช่นนี้นรมนไม่แปลกใจ​เลย​สักนิด​

เจตต์​คนนี้ชอบทำอะไรโดยที่คาดไม่ถึง​ เธอชินซะแล้ว

"ฉันกับเจตต์​ไปดื่มกาแฟ​ที่ฝั่งตรงข้าม​ พวกนายไม่ต้องตาม"

นรมนบอกไว้คำนึงก็ออกไปเลย สำหรับบุริศร์ไปไหนเธอก็ไม่ได้​ถาม เธอรู้ดีว่าบุริศร์ต้องไปจัดการธุระ​ของกานต์​แน่นอน​อยู่แล้ว​

เรื่องนี้มีบุริศร์ออกหน้า เธอก็ให้เขาไปจัดการเอง ยังไงซะเป็น​ลูกชายของเขา เธอไม่สามารถ​แย่งชิง​สิทธิ์​ใน​การ​เป็นพ่อของบุริศร์ไป

แต่ว่าบอดี้การ์ด​กลับไม่กล้าปล่อยผ่าน​

"คุณ​นรมนครับ เราตามคุณ​หนูไว้เถอะ​ครับ หากคุณ​หนูมีอันตราย​เกิดขึ้น​ เราก็สามารถ.........."

"สามารถ​แมร่ง​สิ！แม้แต่​ฉันเข้าไปตอนไหนยังไม่รู้​เรื่อง​กันเลยด้วยซ้ำ พวกนายยังมีหน้ามาพูดว่า​บอดี้การ์ดมืออาชีพ​ ？กลับไปบอกบุริศร์ซะ ว่างๆก็ฝึกซ้อม​พวกนายให้มากๆ ขายขี้หน้าบ้านตระกูล​โตเล็กชัดๆ"

เจตต์​พูดอย่างประชดประชัน​ แล้วก็จับมือของนรมนออกไปโดยตรง​

บอดี้การ์ด​ก็ไม่ไว้วางใจอยู่​ดี​ ให้คนคนนึง​ตามไป เจตต์​กลับรู้สึก​ไม่ชอบ

นรมนจับหลังมือของเขาพูดว่า " ช่างเถอะ​ นี่เป็นงานของพวกเขา อย่าไปถือสาพวกเขาเลย เราแค่ไปดื่มกาแฟ​เท่านั้น​เอง"

"แต่ว่าผมไม่ชอบคนอื่นรบกวน​เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน​ตามลำพัง"

เจตต์​พูดอย่างกล้ำกลืน

นรมนเหมือนกับปลอบใจ​สัตว์​เลี้ยง​จับหัวเขาแล้วพูดว่า "เด็กดี อย่าดื้อ​สิ ฉันอยากดื่มกาแฟ​แล้ว"

คำพูดคำนี้ได้ผลจริงๆซะด้วยสิ

เจตต์​พานรมนไปร้านกาแฟที่ฝั่งตรงข้าม​ ส่วนบอดี้การ์ด​ก็รีบบอกสถานการณ์​ทางนี้ให้กับบุริศร์อย่างเร่งด่วน​

ขณะนี้​บุริศร์เพิ่งกลับมาถึงบ้านใหญ่​ตระกูล​โตเล็ก สำหรับเรื่องที่ป้าโออยู่​ที่บ้านใหญ่​ตระกูล​โตเล็ก เขาจนคำพูดจริงๆ

เขายังไม่ได้​ทำอะไรเลย ป้าโอก็กลับมาเองเฉยเลย ชัดเจนมากแม่ตัวเองให้ท้ายเธอแท้ๆ

บุริศร์ถอนหายใจ​แล้ว​เดินเข้ามาใน​บ้าน กลับได้ยินป้าโอด่าคนอย่างตั้งหน้าตั้งตา​

"นายยังพูดว่าไม่ใช่นายอีก？ไม่ใช่นายหรือจะเป็นคุณ​ชายน้อยเราทำหล่น？

นายรู้มั้ย​แจกันนึงอันราคาเท่าไหร่​？ขายนายไปก็ยังไม่มีปัญญา​ซื้อเลย！