แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 144

บทที่ 144 หลายปีมานี้คุณ​ลืมไปแล้วใช่ไหม​ว่าตัวเองเป็นใคร

คำพูดคำนี้รุนแรง​จริงๆ

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน​ ไม่ว่าคนตรงข้าม​เป็นใครก็แล้วแต่บุริศร์ล้วนเชื่อคำพูดของป้าโอ เพราะ​รู้สึก​ว่า​ป้าโอเป็นคนแก่ที่บ้านตระกูล​โตเล็ก เป็นไปไม่ได้​ที่จะถือสากับเด็ก แต่ว่าตอนนี้​เด็กคนนี้เป็นใครกันหล่ะ​?

นั่นคือลูกชายแท้ๆของเขาบุริศร์เชียวนะ！

ถึงแม้​ป้าโอเป็นแม่นมของเขาก็ตาม แต่ว่ายังไง​ก็เป็นแค่คนรับใช้ในบ้านตระกูล​โตเล็กเท่านั้น รับเงินเดือน​ของตระกูล​โตเล็กมาใช้จ่ายในชีวิต​ประจำวัน ตอนนี้คนรับใช้คนนึงถึงขั้น​มารังแก​เจ้านายน้อยของตัวเอง​ ความโกรธ​ของบุริศร์ไม่ได้ระงับ​เลยแม้แต่นิดเดียว​ ในทางกลับกันกลับรุนแรง​มากขึ้น​กว่าเดิม​

เขาลุกขึ้น​มา​ อุ้มกานต์​ไว้ในอ้อมกอด ถึงได้พบว่าแชมป์​กับกิจจาซึ่งควรอยู่ปกป้องกานต์​ที่บ้านไม่เห็นซะแล้ว

"แชมป์​กับกิจจาหล่ะ？"

บุริศร์มองหน้าป้าโออย่างเย็นชา​ ไม่มีความเป็นมิตรไมตรี​เลยสักนิด​

ป้าโอพูดอย่างร้องไห้​ขี้มูก​โป่ง​ "คุณ​ชายน้อยเป็นไข้อ่อนๆ ฉันให้แชมป์​พาคุณ​ชายน้อยไปที่โรงบาล คุณ​ชาย​น้อยเป็นลูกคนรวย เสียเวลาไม่ได้"

"กิจจาเป็นลูกคนรวย กานต์​ก็เลยถูก​คุณ​รังแก​แบบเรื่อย​เปื่อย​อย่างนั้น​ใช่มั้ย? ป้าโอ ถึงแม้​คุณ​เป็นแม่นมของฉันก็ตาม หลายปีมานี้ฉันเคารพ​และมีมารยาท​กับป้า แต่ว่าป้าลืมไปแล้วรึเปล่า​ ป้าก็แค่คนรับใช้ในบ้านตระกูล​โตเล็กเท่านั้นเอง​！ส่วนกานต์​เป็น​ลูก​ชายของฉัน！ลูกชายแท้ๆของฉันบุริศร์ คนรับใช้อย่างป้าถึงกับ​ทำกับเจ้านายบ้านตระกูล​โตเล็ก ทำไม？หลายปีมานี้ป้าลืมไปแล้วใช่มั้ย​ว่าตัวเองเป็นใคร？"

คำพูดเหล่านี้​ของบุริศร์พูดแบบไม่ไว้หน้าเลยสักนิด​ เหมือนกับมีดที่แหลมคม​ ทิ่มแทงหน้าอกของป้าโออย่างลึกๆ

เธอมองดูบุริศร์อย่างประหลาดใจ​ เหมือนกับไม่เชื่อว่า บุริศร์จะพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา​ ถัดมายิ่งกล้ำกลืนสุดๆ

"คุณ​ผู้ชาย คุณ​พูด​ว่าฉันเป็นคนรับใช้ก็จริง แต่ว่ายี่สิบกว่าปีที่ผ่านมานี้ ฉันถือว่า​บ้านตระกูล​โตเล็กเป็นบ้านของตัวเองไปตั้งนานแล้ว ทุกอย่างที่ฉันทำก็​เพื่อคุณผู้​ชายทั้งนั้น​ และเป็นการหวังดีกับบ้านหลังนี้！"

"งั้นหรือ？ไม่ได้รับอนุญาต​จากฉัน ก็พูดเหลวไหล​กับแม่ของฉัน ยังจะพูดว่าหวังดีกับฉัน？รู้ทั้ง​รู้​ว่าฉันชอบแคทเธอรี และรู้ทั้งรู้​ว่า​ฉันพูดว่ากานต์​เป็นลูกชายของฉัน คุณ​กลับยังคง​เรียกเขาคำก็เด็กเวรสองคำก็เด็กเวรอยู่แบบนี้​ เขายังเป็นแค่เด็กอายุก็แค่สี่ขวบเอง！คนแก่ที่อายุห้าสิบกว่าอย่างป้า ทำไมถึงได้ไร้มารยาท​ขนาดนี้？ยังมีอีกแจกันอันนี้ ป้าพูด​ว่ากานต์เป็นคน​ชนแตก ป้ามีหลักฐาน​อะไรมายืนยัน​ว่า​เป็นเขา ？ก่อนอื่นอย่าพูดว่าปรับ​กล้องวงจรปิด​ใดๆมาสืบหาความจริงเลยนะ ต่อให้กานต์​เป็นคนชนแตกแล้วจะทำไม？บ้านตระกูล​โตเล็กฉันกะจะยกให้เขาทั้งหลัง เขาทำแจกันแตกไปนึงอันคนรับใช้อย่างป้ามีสิทธิ์​มาอบรมสั่งสอน​ด้วยหรือ？ป้าคิดว่าป้าเป็นเจ้าของบ้านตระกูล​โตเล็กจริงๆใช่รึเปล่า​？ต้องให้ฉันยกตำแหน่ง​ที่​นั่งประธาน​บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดให้ป้านั่งด้วยรึเปล่า​？"

คำพูดเหล่านี้ยิ่งพูดยิ่งเย็น​ชามากขึ้น​

ป้าโอรับมือไม่ไหว​แล้ว​จริงๆ​

เธอเคยคิดว่า​บุริศร์ต้องโมโห​ และเคยคิดว่า​บุริศร์จะไม่พอใจ​ แต่ว่าคิดไม่ถึง​เด็ดขาด​ว่าบุริศร์จะพูดจาไม่ไว้หน้าขนาดนี้

ในบ้านยังมีคนรับใช้ตั้งหลายคน เดิมทีเพื่อจะทำให้กานต์​อับอาย​แท้ๆ เธอไม่ได้​ให้คนรับใช้ออกไปจากห้องรับแขก​ คิดไม่ถึง​ตอนนี้ภาพที่ถูกบุริศร์สั่งสอนถูก​ทุกคนเห็นกันหมดแล้ว

ป้าโอรู้สึก​แค่​ว่าที่หน้าแสบๆร้อนๆ คำพูดนี้ยิ่งกว่าถูก    ​บุริศร์ตบหน้าเธอต่อหน้าต่อตา​ทุกคนซึ่งเธอรับไม่ได้​อย่างยิ่ง

"คุณ​ผู้ชาย​ คุณ​ว่าฉันแบบนี้ได้ไง? ฉันก็แค่..........."

"แค่อะไร? ฉันให้ป้าออกไปจากบ้านใหญ่ตระกูล​โตเล็กและให้พฤกษ์จัดการ​ให้​ป้าอยู่​ที่​บ้านเดี่ยว​ในชานเมือง​ อีกทั้งให้คนปรนนิบัติ​ป้า ยิ่งไปกว่านั้น​ปรนนิบัติ​ป้าอย่างกับผู้อาวุโส​ สำหรับป้า นี่เป็นการมอบให้​ที่ยิ่งใหญ่​ที่สุด​แล้ว​ ตอนนี้ฉันอนุญาต​ให้​ป้ากลับมาแล้วหรือ? ใครให้สิทธิ์​แก่ป้าที่จะเข้าๆออกๆในบ้านใหญ่​ตระกูล​โตเล็กแบบตามใจชอบ​? "

บุริศร์กดขี่ข่มเหง​

ป้าโออับอาย​

"เป็นคุณ​นายให้ฉันกลับมาเอง เธอพูดว่า............."

"ที่นี่ฉันเป็นเจ้าของบ้าน​ ไม่ใช่แม่ฉัน！ป้าชอบฟังแม่ฉันขนาดนั้น ทำไมไม่ไปปรนนิบัติ​แม่ฉันที่ต่างประเทศ​หล่ะ? "

บุริศร์พูดแทรก​คำพูดของ​เธออย่างกะทันหัน​

ป้าโอลืมตาโต มองดูบุริศร์อย่างนิ่งๆ จากสายตาของเขา เธอสามารถ​มองเห็น​ความโกรธ​และการรังเกียจ​ของบุริศร์

เขาถึงขั้น​รังเกียจ​เธอเชียวรึ​！

ป้าโอเสียใจ​อย่างกะทันหัน​ น้ำตาไหลออกมาแบบ​รุนแรง​มากขึ้น​โดยที่ไม่รู้ตัว​

"คุณ​ผู้ชาย​ ฉันเลี้ยงดูคุณ​มายี่สิบกว่าปี คุณ​ทำแบบนี้​กับฉัน?

เพื่อผู้หญิง​คนนึง และเด็กเวรคนนึง............"

"พอกันที！ฉันขอพูดอีกรอบนะ กานต์​เป็นลูกชายแท้ๆของฉันกับนรมน！เป็นหลานตระกูล​โตเล็กที่รอดพ้นจากไฟไหม้​ครั้งนั้นอย่างโชคดี​ ตามฐานะ​ของป้า ยังไม่มากพอที่จะให้ฉันเอาหลักฐาน​ดีแอนเอพ่อลูกมาให้ป้าดูหรอกนะ แต่ว่าป้าฟังดีๆนะ กานต์​เป็นพันธุ์​ของฉัน บุริศร์！เรื่องนี้ไปถึงไหนต่อ​ไหน​ฉันก็ไม่กลัวว่าใครจะตรวจสอบ​ทั้งนั้น​"

เขาเป็นคุณ​ชายน้อยบ้านตระกูล​โตเล็กอย่างสง่าผ่าเผย​！วันหลัง​ใครกล้ามารังแก​ลูกชายฉันอีก อย่าโทษ​ฉันบุริศร์ไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน​！"

บุริศร์พูดจบ อุ้มกานต์​ขึ้นไป​ชั้นบนโดยตรง​

ป้าโองงไปหมด

เมื่อกี้บุริศร์พูดว่าอะไรนะ？

กานต์​ถึงกับเป็นลูกชายคุณ​ผู้ชายกับคุณ​ผู้หญิง​？

เป็นไปได้ไง​？

คุณ​นายได้ตายไปกับเหตุการณ์​ไฟไหม้​เมื่อห้าปีก่อนแล้วไม่ใช่​หรือ？

แต่ว่ากานต์​นามสกุล​ธนาศักดิ์​ธน นรมนก็นามสกุล​ธนาศักดิ์​ธน แคทเธอรีคนนั้นก็นามสกุล​ธนาศักดิ์​ธน หรือ​นี่เป็นความบังเอิญ?

หรือว่าแคทเธอรีนั้นเป็นพี่สาวน้องสาวของคุณ​นายอะไรนั่น?

เดิมทีควรเกิดออกมา​ในบ้านที่ร่ำรวยมั่งคั่ง​ เป็นคุณ​ชายที่หยิ่งผยอง​ยังไง​ก็​ไม่มีใครกล้ามายุ่ง ตอนนี้กลับทำเพื่อคนรับใช้ในบ้านตระกูล​โตเล็กแบบฝืนทน​ ส่วนเขาพูดว่า​ถูกคนอื่นด่าว่าเป็นเด็กเวรซึ่งก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว พูดแบบเรียบเฉย​มาก แต่กลับทำให้บุริศร์ฟังจนหดหู่ใจ​มากยิ่งขึ้น​

"ไม่！นายไม่ต้องหลบเลี่ยง​เธอ นายเป็นลูกชายของฉันบุริศร์ นายเป็นความภาคภูมิใจ​ของ​ฉันและหม่ามี้​ นายเป็นคุณ​ชายบ้านตระกูล​โตเล็กที่สมเกียรติ​สมฐานะ​ นายไม่มีความจำเป็นต้องก้มหัว​ให้​ใครทั้งนั้น กานต์​ เริ่มตั้งแต่​ตอนนี้เป็นต้นไป​ นายมีพ่อคอยปกป้องนายอยู่​ และนายก็ไม่ใช่เด็กเวร！ไม่ว่าใครทำอะไรกับนาย ใส่ร้ายนาย หรือว่าทำร้ายนาย โต้กลับ​ไปแบบแรงๆเลยนะ อย่าไปสนว่าคนตรงข้าม​เป็นใคร ต่อให้นายก่อเรื่องใหญ่​โต​ขึ้น​มา​ พ่อก็ขอรับไว้แทนนายเอง อย่าทำให้ตัวเองลำบากใจ พ่อทรมานใจเหลือเกิน​"

ในที่สุด​น้ำตาของบุริศร์ก็อดกลั้น​เอาไว้ไม่ไหว​

เขาไม่ใช่คนที่น้ำตาไหลออกมาได้อย่างง่ายๆ แต่ว่าลูกชายตรงหน้า​กลับทำให้เขารู้สึก​บาปหนา​ เอ็นดูจนใกล้จะหายใจไม่ออก​แล้ว​

ถ้าหาก​ว่าลูกร้องห่มร้องไห้​ก็ช่างเถอะ​ เขากลับเข้าอกเข้าใจคนอื่นแบบ​นี้​ และอ่อนโยน​ขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้น​ยังสังเกต​เห็นความลำบากใจของเขาอีกด้วย​

แต่ว่าเขาเป็นถึงพ่อของกานต์​ เขาเคยทำอะไรเพื่อลูกบ้าง？

กานต์​มองหน้าบุริศร์อย่างประหลาดใจ​ เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

รเมศดีกับเขามาก ดีซะจนทำให้เขารู้สึก​ว่า​ในโลกนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนตามใจและรักเขาแบบนี้อีกแล้ว แต่ว่าต่อให้แบบนี้ก็ตาม รเมศก็ไม่เคยพูดเลยว่า ต่อให้เขาก่อเรื่องใหญ่​โต​ขึ้น​มา​ ยังมีคนรับแทนเขา

ส่วนคนที่พูดคำนี้ เป็นพ่อแท้ๆของเขาเอง！

จู่ๆกานต์​รู้​สึกว่ามีความรู้สึก​อย่างนึงที่กำลังเคลื่อนไหว​ใน​ใจแบบบอกไม่ถูก​ แพร่กระจาย​ไฝเต็ม​ไปหมด​ ทำให้เขารู้สึก​อบอุ่น​ดั่งเช่นฤดูใบไม้ผลิ​

"คุณบุริศร์ ขอบคุณ​นะ！"

กานต์​ยิ้มแย้ม​อย่างดีอกดีใจ​ ความกล้ำกลืนเมื่อสักครู่​จู่ๆเหมือนหายสาบสูญ​อย่างไม่มีร่องรอย​

บุริศร์ขยี้​หัวของกานต์​พูดว่า​ "ไป เราลงไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย​ พ่อไม่สามารถ​ให้นายถูก​ใส่ร้ายแบบนี้"

"ความจริงก่อนที่ป้าโอคนนั้นใส่ร้ายผมได้ปิดวีดีโอ​ไปแล้ว ผมใช้อินเทอร์เน็ต​เปิดออกมา​อีกครั้ง มีภาพทุกอย่าง"

กานต์​พูดแบบเขินๆ

เดิมทีเขากะจะไม่พูดออกมา​ ถ้าหาก​บุริศร์ได้ยินคำพูดของป้าโอ และเชื่อคำพูดของป้าโอ เขาก็จะถือซะว่าวีดีโอ​นั้นไม่มีตัวตน​ แต่ว่าสำหรับบุริศร์จะต้องผิดหวัง​มาก

แต่ว่าบุริศร์ไม่เพียงเชื่อมั่นในตัว​เขา ยังปกป้อง​เขาถึงเพียงนี้​ กานต์​ก็รู้สึ​กว่า​ความคิดเล็กคิดน้อย​ของตัวเอง​ไม่ควรมีตัวตนอยู่

ได้ยินกานต์​พูดแบบนี้​ บุริศร์ก็รู้ความคิดของไอ้เด็กบ้าคนนี้ แอบชมเด็กคนนี้ในใจว่ามีความคิดที่เจ้าเล่ห์​ วันข้างหน้า​ถ้าหาก​แนะแนวอย่างเหมาะสม​ ต้องเป็นคนเก่งคนนึงทีเดียว​

เขาขุดจมูก​ของกานต์​ อุ้มเขาลุกขึ้นมา​และเดินลงไปที่ชั้นล่าง เพียงแต่ว่า​สายตากลับเย็น​ชา

ในวีดีโอ​เป็นยังไง​ความจริงเขาพอจะเดาออกแล้ว ตอนนี้เขาแค่อยากรู้​ว่า​ป้าโอจะอธิบาย​ยังไง​