บทที่ 145 คุณเห็นฉันตาบอดจริงๆใช่มั้ย
เรื่องที่กานต์เป็นคนอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ ตอนนี้ก็มีแต่กิจจานรมนและบุริศร์รู้เท่านั้น สำหรับคนอื่นคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเด็กอย่างกานต์ถึงขั้นมีความสามารถด้านคอมพิวเตอร์ขนาดนั้น
เพราะฉะนั้นป้าโอคิดไม่ถึงแน่นอน
ขณะที่เห็นบุริศร์อุ้มกานต์ลงมา ป้าโอลุกขึ้นมาจากพื้นเรียบร้อยแล้ว กำลังชี้สั่งคนรับใช้ข้างๆเอายาเหล้ามาให้กับเธอ
"คุณผู้ชาย ท่านลงมาแล้ว?"
ป้าโอรีบลุกขึ้นมา กลับเจ็บเอวขึ้นมาทันที ร้องเสียงเจ็บอุ๊ยๆสองครั้ง ตอนที่พบว่าบุริศร์ไม่สนใจใยดีเธอเลยสักนิด สายตาของเธอจึงมืดมิด มีความเสียใจและความทรมานใจอีกด้วย
บุริศร์มองข้ามการกระทำที่เจ้าเล่ห์ของเธอไปอย่างสิ้นเชิง สำหรับเขาแล้ว ครั้งนี้ป้าโอทำเกินไปแล้วจริงๆ
"ป้าหลิว ไปเอาวีดีโอกล้องวงจรปิดที่ห้องกล้องวงจรปิดมา ฉันต้องการดูว่าเรื่องแจกันเป็นยังไงกันแน่"
บุริศร์พูดอย่างเย็นชา
ป้าหลิวที่อยู่ข้างๆรีบวิ่งเข้าไปในห้องกล้องวงจรปิด
ป้าโอไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกเลยสักนิด สำหรับเธอแล้ว วีดีโอในห้องกล้องวงจรปิดถูกเธอปิดไปแล้ว ถึงเวลานั้นไม่มีภาพ เธอจะพูดยังไงก็ได้
ถึงแม้บุริศร์พูดว่ากานต์เป็นลูกชายของเขากับนรมนก็ตาม แต่ว่าก่อนที่เธอยังไม่ได้เห็นผลตรวจดีแอนด์เอเธอไม่เชื่อหรอก
ใครจะไปรู้แคทเธอรีคนนั้นตั้งใจทำให้คุณผู้ชายสับสนถึงได้พูดแบบนี้ออกมา?
ไฟไหม้ในตอนนั้นรุนแรงขนาดนั้น ทุกอย่างถูกเผ่าจนหมดสิ้น เธอไม่เชื่อหรอกว่าคุณนายสามารถหนีรอดออกจากกองไฟ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้คลอดกานต์เด็กคนนี้อีกด้วย
กานต์นั่งอยู่ในอ้อมกอดของบุริศร์เงียบๆมาโดยตลอด เขาพบว่าในอ้อมกอดของบุริศร์กับนรมนแตกต่างกัน มีพลังเป็นพิเศษ และมีความปลอดภัยเป็นพิเศษ
เขาหาท่านั่งที่สบายๆพิงอยู่ในอ้อมอกของบุริศร์ หลับตาพักผ่อนอยู่ ไม่ไปมองสายตาที่โกรธแค้นและจ้องมองของป้าโอ
บุริศร์เห็นเขาพิงอยู่ในอ้อมอกของตัวเองอย่างกับแมวตัวน้อยๆ จู่ๆหัวใจเกิดหวานชื่นอย่างเต็มอก
หรือนี่อาจจะเป็นความรู้สึกระหว่างความรักของพ่อลูกกันหรอกมั้ง?
พอใจอย่างมาก และมีความสุขเหลือเกิน วินาทีนี้เขาแทบจะอยากเอาสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ให้กับกานต์
เห็นการตามใจและความอ่อนโยนของบุริศร์ สีหน้าของป้าโอดูแย่ไม่เบาเลยทีเดียว เธออยากพูดบางอย่าง แต่ก็อดใจไว้
ป้าหลิวนำวีดีโอกล้องวงจรปิดมาอย่างเร็วไว
บุริศร์ไม่กล้าขยับตัว กลัวว่าตัวเองขยับตัวปุ๊บกานต์ก็จะขยับตัวตามด้วย เขามีความสุขกับวินาทีนี้ ถูกลูกชายตัวเองต้องการ และพิงไว้ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เลวเลยจริงๆ
"วางอยู่ในคอมพิวเตอร์ ให้ทุกคนดูว่าเรื่องราวเป็นยังไงกันแน่?"
เสียงของบุริศร์อ่อนโยนขึ้นมาบ้าง เหมือนกลัวทำให้กานต์ที่อยู่ในอ้อมอกตกใจ
ป้าหลิวดูออกอยู่แล้วความรักที่บุริศร์มีให้กับกานต์ เธอรีบเสียบคลิปวีดีโอเข้าไปในคอมพิวเตอร์
คลิปวีดีโอเริ่มฉายออกมา เริ่มตั้งแต่เช้าวันนี้ ฉายออกมาเป็นตอนเป็นตอน
ตอนที่ป้าโอปรากฏตัวออกมาในห้องกล้องวงจรปิด ทุกคนต่างอึ้งกันหมด รวมทั้งป้าโอด้วย ตัวเธอเองก็อึ้งค้างไปเลย
"นี่เกิดอะไรขึ้น?"
ป้าโอรู้สึกว่าตัวเองเห็นผีเข้าแล้ว
หลังจากเธอตัดแหล่งจ่ายไฟไปแล้วแท้ๆถึงค่อยไปที่ห้องกล้องวงจรปิด ทำไมถึงถูกถ่ายไว้ข้างในหล่ะ?
หรือว่านอกจากเธอรู้ห้องกล้องวงจรปิดของตระกูลโตเล็กแล้ว ยังมีกล้องวงจรปิดอื่นๆอีกด้วย?
นั่นก็ไม่ถูกนะ ระบบกล้องวงจรปิดล้วนถูกห้องกล้องวงจรปิดควบคุม สถานการณ์ที่ไม่มีไฟเป็นไปไม่ได้ที่จะถ่ายเธอเอาไว้ข้างใน?
ป้าโอไม่อาจเข้าใจ กานต์กลับยกมุมปากขึ้นมา
ยายแก่คนนี้โง่จริงๆ!
ถึงแม้ไฟถูกตัดไปแล้วก็ตาม แต่ว่ายังมีมือถืออยู่นะ!
มือถือก็มีฟังชั่นในการถ่ายรูปเช่นกัน
ที่สำคัญใช้เทคโนโลยี่คอมพิวเตอร์เคลื่อนย้ายกล้องวงจรปิดไปที่คลิปวีดีโอ ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ป้าโอคิดไม่ตกและไม่อาจเข้าใจ แต่บุริศร์เข้าใจดี
เขายิ้มแย้มอย่างเรียบเฉยและมองดูกานต์ที่แกล้งหลับจู่ๆรู้สึกว่ากานต์ในขณะนี้เหมือนท่าทางของนรมนที่แอบทำเรื่องร้ายๆเหลือเกิน
สายตาของเขาอ่อนโยนมากยิ่งขึ้น
ผู้ใหญ่รอบข้างไม่กล้าหายใจแรงๆ มองดูป้าโอในคลิปวีดีโอซึ่งกำลังตัดแหล่งจ่ายไฟอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ปิดระบบกล้องวงจรปิด ถึงจะเดินออกมาจากห้องกล้องวงจรปิดอย่างเร่งรีบ
ตอนที่เธอกลับมาที่ห้องรับแขก เห็นกานต์ไปที่ห้องน้ำพอดี
ที่หน้าของป้าโอเผยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ออกมา ทันทีนั้นเธอผลักแจกันข้างๆตกลงไปที่พื้น จากนั้นหลบซ่อนอยู่
กานต์ได้ยินเสียงรีบออกมาจากห้องน้ำเพื่อตรวจสอบถูกป้าโอที่หลบอยู่ข้างๆเห็นพอดี ทันใดนั้นเรียกเขาไว้
"หยุดนะ!นายทำแจกันแตกก็จะหนีไปเลยใช่มั้ย?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...