แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 154

บทที่ 154 นายนี่ไม่สามารถประทานโทษให้จริงๆ

ต้องบอกเลยว่า คำพูดนี้ของนาวินพูดถึงจุดพอดี และทำให้สีหน้าของนรมนดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

“นายคิดว่าฉันแคร์ไหม? แม้แต่ฐานะฉันก็ไม่เอา นายคิดว่านายจะข่มขู่ฉันได้เหรอ? นาวิน ฉันเคยพูด ตอนนี้ฉันกลับมาด้วยร่างปีศาจ เพียงแค่มาแก้แค้น ถ้านายจะใช้วิธีแบบนี้ข่มขู่ฉัน ขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่าจะใช้วิธีที่สะอาดแก้แค้นพวกนายนะ แค่ทำให้พวกนายรู้สึกเจ็บปวดร้าวใจแทบอยากจะตาย ให้พวกนายได้เข้าใจถึงความเจ็บปวดของฉันในอดีต ฉันยอมทำให้ทุกอย่าง แม้ว่าทรยศวิญญาณของฉัน!”

นรมนพูดจบก็ยืนขึ้นมา กะจะหันหลังแล้วเดินจากไป

นาวินลุกลี้ลุกลน ตกตะลึง และใจไม่นิ่ง

“คุณทำแบบนั้นกับธิดาไม่ได้! คุณจะทำไม่ได้!”

“นายน่าจะรู้ว่าฉันทำได้!”

นรมนมองนาวินอย่างเย็นชา ราวกับมองคนตาย

ชั่วขณะนี้นาวินถึงได้รู้สึกว่า หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้ทิ้งความเมตตาและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปแล้ว กลายเป็นเหมือนกับพวกเขา

เขารู้สึกน่ากลัว และสยองมาก ทำไมถึงมาถึงขั้นนี้ล่ะ?

ถ้าหากไฟไหม้ในอดีตนั้นทำให้นรมนมีชีวิตอยู่รอด เขาคงไม่จากไปจากตรงนั้นก่อน

แต่ตอนนี้จะพูดอะไรมันก็สายไปแล้ว

เขามองนรมน ถามทีละคำ “ครั้งนี้ที่คุณกลับมาเพราะจะแก้แค้น ความดีที่คุณมีให้กับบุริศร์ เป็นส่วนหนึ่งของการแก้แค้นใช่ไหม? คุณไม่รักเขาจริงๆแล้วใช่ไหม? คุณกลับมาเพียงเพราะจะหลอกใช้เขาใช้ไหม?”

นรมนเงียบ

เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะตอบอย่างไร และรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนี้ของนาวิน

ความรู้สึกที่เธอมีต่อบุริศร์เป็นอย่างไร ยังไม่ถึงคราวที่คนอื่นจะถาม อีกอย่างตอนแรกเธอกลับมาด้วยการตัดสินนี้จริงๆ

บุริศร์ที่อยู่ในสายก็กลั้นหายใจทันที

เขารู้ว่าตัวเองไม่ควรฟังสิ่งเหล่านี้ และไม่ควรที่จะสงสัยในความรู้สึกที่นรมนมีให้ แต่ขณะนี้เหมือนในใจมีปีศาจตัวหนึ่ง พยายามยุยง ให้เขาไปฟังคำตอบนี้จากนรมน

เสียดายเวลาเริ่มผ่านไปทีละนิด นรมนไม่ได้ตอบอะไร

บุริศร์รู้สึกว่าเจ็บปวดหัวใจมาก ความเศร้าที่อธิบายไม่ได้นั้นพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทางและล้อมรอบเขา กำลังแน่นเพิ่มมากขึ้น

นาวินหัวเราะเสียงดัง

“ก็จริง! ฉันทายถูกใช่ไหม? บุริศร์ถูกเรียกว่าคิงแห่งเมืองชลธี อยากได้ผู้หญิงแบบไหนไม่มีล่ะ แต่กลับถูกผู้หญิงแบบคุณหลอก ไม่รู้ว่าถ้าเขารู้จะรู้สึกยังไง? คุณพูดถูก คุณไม่ใช่นรมนเมื่อห้าปีก่อนแล้ว คุณในตอนนี้ไม่มีหัวใจ คุณเป็นปีศาจ กลับมาทวงชีวิตจากนรก อดีตฉันเคยพูด ประธานบุริศร์เป็นคนให้ฉันเผาคุณและลูกในท้องของคุณ คุณจะไม่เชื่อได้อย่างไร? ไม่งั้นห้าปีหลังในวันนี้คุณจะมาเพื่ออะไร? แต่ว่าประธานบุริศร์เขารู้ไหม? เขารู้ไหมว่าผู้หญิงที่นอนข้างเขาเป็นยมทูตเอาชีวิตเขาได้ในทุกวินาที?”

“นายหุบปาก!”

พฤกษ์ไม่สามารถปล่อยให้นาวินพูดต่ออีก และไม่ได้รับอนุญาตของบุริศร์ ก็วางโทรศัพท์ไป

เขาไม่คิดว่านาวินจะมาวิธีกลยุทธ์ไส้ศึกแบบนี้

หรือว่าเมื่อกี้ที่เขาเปิดโทรศัพท์แล้วนาวินเห็น?

ดังนั้นเขาเลยจงใจยุแยงตะแคงรั่ว เพื่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างนรมนและบุริศร์อีก?

พฤกษ์มาเสียใจทีหลัง และรีบเข้าไปเตะนาวินไปทีหนึ่ง

“ไอ่คนจิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมาป่า! นายลืมไปแล้วเหรอว่าใครเป็นคนพานายกลับมาตระกูลโตเล็กจากสถานที่เด็กกำพร้า ให้นายได้มีวันนี้? นายกล้ามาใส่ร้ายประธานบุริศร์ได้ยังไง! ประธานบุริศร์ไม่เคยพูดว่าจะเผาคุณหญิงและคุณชายน้อยในท้องให้ตาย! นาวิน นายนี่ประทานโทษให้ไม่ได้จริงๆ”

นาวินถูกพฤกษ์เตะที่หน้าอก หัวเราะเสียงดังออกมา

“พฤกษ์ นายกลัวเหรอ? นายกำลังพยายามช่วยบุริศร์ปกปิดใช่ไหม? แต่น่าเสียดาย ทุกสิ่งทุกอย่างนี้บุริศร์เป็นคนสั่งให้ฉันทำ! เขาเป็นคนต่ำช้าเลวทราม อยากให้นรมนและเด็กในท้องของเธอตาย! ”

นาวินจับจุดประเด็นนี้ไว้

พฤกษ์โมโหจนเตะเขาอีกครั้ง

“ถ้านายยังพูดมั่วอีก เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านาย?”

“มาสิ! นายฆ่าฉันเลย ยังไงบุริศร์ก็จะฆ่าฉันปิดปากอยู่แล้ว แม้ว่าตอนนี้ฉันจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงดีกับนรมนขนาดนี้ เขาคงมีความคิดและวิธีของเขาแหละมั้ง นรมน ฉันบอกคุณนะ แผนการของบุริศร์ไม่ใช่คุณจะคาดการณ์ได้ และไม่ใช่ผู้หญิงแบบคุณจะต่อกรได้ คุณคิดว่าคุณจะทำให้เขาลุ่มหลงได้เหรอ? ตลก!”

มุมปากของนาวินยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ถึงขั้นไอออกมา เห็นได้ชัดว่าพฤกษ์ทำร้ายปอดของเขา

นรมนมองดูเขาอย่างเย็นชา สีหน้าไม่แสดงอาการใดๆ ทำให้พฤกษ์ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าในใจของนรมนคิดอะไร

นาวินพูดถูก นรมนไม่ใช่คุณหญิงเมื่อห้าปีก่อนแล้ว ทุกอารมณ์ความรู้สึกของเธอจะไม่แสดงบนสีหน้า ทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจ

“คุณหญิง คุณอย่าไปฟังเขาพูดมั่วนะครับ ประธานบุริศร์ไม่เคยพูดแบบนี้ ยิ่งไม่ทำแบบนี้แน่นอน!”

พฤกษ์รีบแก้ข่าวให้บุริศร์อย่างรวดเร็ว

นรมนกลับพูดอย่างเฉยชา “นาวิน ฉันสามารถไว้ชีวิตนายได้ ไว้ชีวิตให้นายเก็บศพธิดา”

พูดเสร็จ นรมนยกเท้าแล้วเดินออกไปยังข้างนอก

นาวินใช้เวลาสามวิถึงเข้าใจความหมายที่นรมนพูดแบบนี้ เขาบ้าคลั่งไปทันที

“นรมน คุณกล้าทำดู! ถ้าคุณกล้าทำแบบนั้นกับธิดา ฉันสาบาน แม้ฉันจะกลายเป็นผีฉันก็จะไปปล่อยคุณไป!”

“นายคิดว่าฉันที่เป็นปีศาจอยู่แล้วจะกลัวไหม?”

เสียงของนรมนลอยเข้าหูของเขาเบาๆ เหมือนกับว่าเรี่ยวแรงหายไปหมดในทันที