บทที่ 158 สู้ๆนะคุณธรณี
ความเจ็บปวดในใจแผ่ขยายออกไป แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะแสดงให้คนนอกรู้ และว่าแผลในใจจะเลือดไหลริน ภายนอกของนรมนยังคงดูสงบนิ่ง
เธอคิด เธอต่างจากนรมนคนเดิมไปแล้วจริงๆ
ฝืนยิ้มเบาๆ นรมนมองคุณหมออีกครั้ง
คุณหมอได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ ไม่ลังเลอีกต่อไป เขามองคนพวกนี้ พูดเสียงเบาว่า “ในช่วงแรกพวกเราคิดว่าคุณชายกิจจาเป็นหวัดในทางเดินอาหาร เลยรักษาตามวิธีการรักษาหวัดในทางเดินอาหาร แต่เห็นได้ชัดว่าไม่มีผลอะไรเลย พวกเราได้นำเลือดของคุณชายกิจจาเข้าตรวจและวิเคราะห์ พบว่าในร่างกายของคุณชายกิจจามีบางสิ่งบางอย่าง เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของคุณชายกิจจาอ่อนแอ และมีไข้สูงคล้ายกับเป็นหวัด”
“มันคืออะไร?”
มือของนรมนกุมกันไว้แน่น
เธอแค่สงสัยเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง
ความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวเหลือเกิน
เมื่อนึกถึงอยู่ภายไปการปกป้องของแชมป์ยังเกิดเรื่องแบบนี้ได้ นรมนตัวสั่น
สีหน้าของทุกคนดูไม่ค่อยดีนัก
คุณหมอมองพวกเขา พูดอย่างเจ็บปวด “เป็นตะกั่ว”
“คืออะไร?”
ทันใดนั้นนรมนก็จับกานต์แน่น
คุณหมอพูดเสียงเบา “ตะกั่ว เป็นสารอันตรายชนิดหนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าสู่ร่างกายเด็กและส่งผลร้ายในทันที ต้องถูกสะสมไว้ในร่างกายเป็นเวลานาน เพียงแค่มีพาหะนำ ก็สามารถทำให้เกิดโรคแทรกซ้อนต่างๆได้ ผมดูจากส่วนผสมในเลือดของคุณชายกิจจา สารตะกั่วนี้อย่างน้อยสองปีแล้ว”
หัวใจของนรมนปวดขึ้นมาทันที
เด็กที่อายุแค่สี่ขวบกว่า ถูกคนวางพิษมานานสองปีแล้ว ทุกคนไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆเลย นี่มันน่ากลัวเหลือเกิน
“มีวิธีรักษาไหมคะ? คุณหมอ เขายังเป็นแค่เด็กอายุสี่ขวบเท่านั้น!”
นรมนก็เป็นแม่คนเช่นกัน แต่ก็ยากที่จะจินตนาการจะมีแม่ที่ทำกับลูกในเรื่องที่เลวร้ายไม่สามารถอภัยได้อย่างนี้
กานต์ไม่เข้าใจอะไร แต่ก็จับมือของนรมนถามอย่างกังวลว่า “แม่ครับ อาการของกิจจาร้ายแรงมากเลยเหรอครับ?”
พฤกษ์เพิ่งนึกถึงกานต์ได้ขึ้นมา ผลักเขามาตรงหน้าคุณหมอแล้วพูดว่า “คุณหมอครับ ตรวจเลือดให้คุณชายกานต์ด้วยครับ”
สีหน้าของนรมนเปลี่ยนไปทันที
“กานต์ไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง? เขาเพิ่งกลับมาไม่นาน!”
“ป้องกันไว้ก่อน”
พฤกษ์ตอบนรมนแค่สีคำ แต่ในใจของนรมนกลับไม่นิ่ง
ถ้าหากอีกฝ่ายเกลียดเธอมาตลอด และอยากจะกำจัดกานต์ไปเสีย เขาจะถูกคนวางยาด้วยหรือเปล่า?
เมื่อนึกได้ว่าเป็นไปได้ ตัวของนรมนก็เย็น เหงื่อออกตรงฝ่ามือ
“แม่ครับ เกิดอะไรขึ้นครับ? ผมก็ต้องตรวจเหรอครับ?”
แววตาคู่นั้นที่คล้ายบุริศร์ ทำให้นรมนไม่รู้จะตอบอย่างไร แต่กลับพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกครับ ไม่เป็นไร ก็แค่ตรวจเลือด แม่จะได้วสบายใจหน่อย”
“ครับ”
กานต์ไม่อยากให้นรมนไม่สบายใจ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
คุณหมอรีบพากานต์เข้าไป
พฤกษ์วิ่งไปด้านข้างโทรหาบุริศร์แล้ว
ถึงเวลาแบบนี้แล้ว บุริศร์น่าจะออกมานะ
นรมนไม่อยากเจอบุริศร์ด้วยวิธีแบบนี้ แต่เธอคิดถึงเขามาก
เพิ่งแยกกันครึ่งวัน เธอก็คิดถึงใจจะขาด ไม่รู้ว่าบุริศร์เป็นยังไงบ้างแล้ว
ตอนที่บุริศร์ได้ข่าวนี้ก็โกรธมาก
“คนในตระกูลโตเล็กเป็นของตายหมดเหรอ? สามารถวางยาพิษใส่กิจจาภายใต้การดูแลของฉันมาสองปี พวกคนใช้ที่ดูแลกิจจาเป็นอะไรกันแน่? ไปสืบทีละคน! เรื่องนี้ต้องหาความจริงให้เจอ”
พฤกษ์เห็นด้วยอย่างธรรมชาติ
เขาบอกแผนการของนรมนให้ฟัง บุริศร์เงียบไปสักพัก “ทำตามที่เธอพูด”
“ประธานบุริศร์ ท่านไม่มาเหรอครับ?”
“ฉันจะพักฟื้นตัว ฉันบอกแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่เรื่องเล็กของตระกูลโตเล็กให้เธอจัดการ ถ้าผลตรวจของกานต์ออกมาแล้ว รีบส่งให้ฉัน”
บุริศร์พูดจบก็วางสายไป แต่ว่าทั้งคนดูท้อแท้มาก
ใครกัน?
ใครเป็นวางยาใส่กิจจา?
เขมิกาหรือเปล่า?
เธอจะมีความสามารถขนาดนั้นเหรอ?
จะใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
วางยาใส่ลูกชายแท้ๆของตัวเอง ดูยังไงคิดยังไงก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ค่อยได้ แต่ว่านอกจากเขมิกาที่น่าสงสัยแล้ว ยังมีใครที่จะทำเรื่องแบบนี้ใส่กิจจา?
ผลตรวจของกานต์ออกมาแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร อาจเป็นเพราะอีกฝ่ายยังไม่ทันได้ทำอะไรกานต์ อาจเป็นเพราะการกลับมาของกานต์นั้นระยะเวลาสั้น อีกฝ่ายยังไม่มีโอกาสได้ลงมือ แต่ว่านรมนก็ตกใจจนเหงื่อแตกทั้งตัว
เธอกอดกานต์ไว้แน่นๆ ท่าทีดูกระวนกระวายใจมาก
“คุณหมอคะ กิจจาเป็นแบบนี้ต้องรักษาอย่างไรคะ?”
“ทางที่ดีควรเปลี่ยนเลือด แต่กรุ๊ปเลือดRHนั้นน้อยมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือการแบกรับของร่างกายของเด็กนั้นมีความจำกัด สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ไม่เหมาะแก่การผ่าตัด ดังนั้นตอนนี้ทำได้เพียงรักษาเสถียรภาพ รวดหาแหล่งเลือด แต่ว่าตะกั่วอยู่ในร่างกายคนนานมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่ดีต่อร่างกาย โดยเฉพาะเด็ก จะมีผลกระทบต่อการพัฒนาทางสติปัญญาและร่างกาย ของแบบนี้ไม่ถึงขั้นทำให้ตาย แต่อาจทำให้เด็กกลายเป็นเด็กโรคสมองเสื่อมได้”
คำพูดของคุณหมอทำให้นรมนตัวสั่น
เป็นใครกันที่ใจร้ายใจดำแบบนี้?
จะเป็นเขมิกาหรือเปล่า?
เธอไม่รู้ แต่กลับพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ฉันต้องการมั่นใจความปลอดภัยของกิจจา”
“อันนี้ไม่มีปัญหาครับ ผมจะส่งคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาผลัดกันเฝ้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...