แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 158

บทที่ 158 สู้ๆนะคุณธรณี

ความเจ็บปวดในใจแผ่ขยายออกไป แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะแสดงให้คนนอกรู้ และว่าแผลในใจจะเลือดไหลริน ภายนอกของนรมนยังคงดูสงบนิ่ง

เธอคิด เธอต่างจากนรมนคนเดิมไปแล้วจริงๆ

ฝืนยิ้มเบาๆ นรมนมองคุณหมออีกครั้ง

คุณหมอได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ ไม่ลังเลอีกต่อไป เขามองคนพวกนี้ พูดเสียงเบาว่า “ในช่วงแรกพวกเราคิดว่าคุณชายกิจจาเป็นหวัดในทางเดินอาหาร เลยรักษาตามวิธีการรักษาหวัดในทางเดินอาหาร แต่เห็นได้ชัดว่าไม่มีผลอะไรเลย พวกเราได้นำเลือดของคุณชายกิจจาเข้าตรวจและวิเคราะห์ พบว่าในร่างกายของคุณชายกิจจามีบางสิ่งบางอย่าง เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของคุณชายกิจจาอ่อนแอ และมีไข้สูงคล้ายกับเป็นหวัด”

“มันคืออะไร?”

มือของนรมนกุมกันไว้แน่น

เธอแค่สงสัยเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง

ความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวเหลือเกิน

เมื่อนึกถึงอยู่ภายไปการปกป้องของแชมป์ยังเกิดเรื่องแบบนี้ได้ นรมนตัวสั่น

สีหน้าของทุกคนดูไม่ค่อยดีนัก

คุณหมอมองพวกเขา พูดอย่างเจ็บปวด “เป็นตะกั่ว”

“คืออะไร?”

ทันใดนั้นนรมนก็จับกานต์แน่น

คุณหมอพูดเสียงเบา “ตะกั่ว เป็นสารอันตรายชนิดหนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าสู่ร่างกายเด็กและส่งผลร้ายในทันที ต้องถูกสะสมไว้ในร่างกายเป็นเวลานาน เพียงแค่มีพาหะนำ ก็สามารถทำให้เกิดโรคแทรกซ้อนต่างๆได้ ผมดูจากส่วนผสมในเลือดของคุณชายกิจจา สารตะกั่วนี้อย่างน้อยสองปีแล้ว”

หัวใจของนรมนปวดขึ้นมาทันที

เด็กที่อายุแค่สี่ขวบกว่า ถูกคนวางพิษมานานสองปีแล้ว ทุกคนไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใดๆเลย นี่มันน่ากลัวเหลือเกิน

“มีวิธีรักษาไหมคะ? คุณหมอ เขายังเป็นแค่เด็กอายุสี่ขวบเท่านั้น!”

นรมนก็เป็นแม่คนเช่นกัน แต่ก็ยากที่จะจินตนาการจะมีแม่ที่ทำกับลูกในเรื่องที่เลวร้ายไม่สามารถอภัยได้อย่างนี้

กานต์ไม่เข้าใจอะไร แต่ก็จับมือของนรมนถามอย่างกังวลว่า “แม่ครับ อาการของกิจจาร้ายแรงมากเลยเหรอครับ?”

พฤกษ์เพิ่งนึกถึงกานต์ได้ขึ้นมา ผลักเขามาตรงหน้าคุณหมอแล้วพูดว่า “คุณหมอครับ ตรวจเลือดให้คุณชายกานต์ด้วยครับ”

สีหน้าของนรมนเปลี่ยนไปทันที

“กานต์ไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง? เขาเพิ่งกลับมาไม่นาน!”

“ป้องกันไว้ก่อน”

พฤกษ์ตอบนรมนแค่สีคำ แต่ในใจของนรมนกลับไม่นิ่ง

ถ้าหากอีกฝ่ายเกลียดเธอมาตลอด และอยากจะกำจัดกานต์ไปเสีย เขาจะถูกคนวางยาด้วยหรือเปล่า?

เมื่อนึกได้ว่าเป็นไปได้ ตัวของนรมนก็เย็น เหงื่อออกตรงฝ่ามือ

“แม่ครับ เกิดอะไรขึ้นครับ? ผมก็ต้องตรวจเหรอครับ?”

แววตาคู่นั้นที่คล้ายบุริศร์ ทำให้นรมนไม่รู้จะตอบอย่างไร แต่กลับพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกครับ ไม่เป็นไร ก็แค่ตรวจเลือด แม่จะได้วสบายใจหน่อย”

“ครับ”

กานต์ไม่อยากให้นรมนไม่สบายใจ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

คุณหมอรีบพากานต์เข้าไป

พฤกษ์วิ่งไปด้านข้างโทรหาบุริศร์แล้ว

ถึงเวลาแบบนี้แล้ว บุริศร์น่าจะออกมานะ

นรมนไม่อยากเจอบุริศร์ด้วยวิธีแบบนี้ แต่เธอคิดถึงเขามาก

เพิ่งแยกกันครึ่งวัน เธอก็คิดถึงใจจะขาด ไม่รู้ว่าบุริศร์เป็นยังไงบ้างแล้ว

ตอนที่บุริศร์ได้ข่าวนี้ก็โกรธมาก

“คนในตระกูลโตเล็กเป็นของตายหมดเหรอ? สามารถวางยาพิษใส่กิจจาภายใต้การดูแลของฉันมาสองปี พวกคนใช้ที่ดูแลกิจจาเป็นอะไรกันแน่? ไปสืบทีละคน! เรื่องนี้ต้องหาความจริงให้เจอ”

พฤกษ์เห็นด้วยอย่างธรรมชาติ

เขาบอกแผนการของนรมนให้ฟัง บุริศร์เงียบไปสักพัก “ทำตามที่เธอพูด”

“ประธานบุริศร์ ท่านไม่มาเหรอครับ?”

“ฉันจะพักฟื้นตัว ฉันบอกแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่เรื่องเล็กของตระกูลโตเล็กให้เธอจัดการ ถ้าผลตรวจของกานต์ออกมาแล้ว รีบส่งให้ฉัน”

บุริศร์พูดจบก็วางสายไป แต่ว่าทั้งคนดูท้อแท้มาก

ใครกัน?

ใครเป็นวางยาใส่กิจจา?

เขมิกาหรือเปล่า?

เธอจะมีความสามารถขนาดนั้นเหรอ?

จะใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

วางยาใส่ลูกชายแท้ๆของตัวเอง ดูยังไงคิดยังไงก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ค่อยได้ แต่ว่านอกจากเขมิกาที่น่าสงสัยแล้ว ยังมีใครที่จะทำเรื่องแบบนี้ใส่กิจจา?

ผลตรวจของกานต์ออกมาแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร อาจเป็นเพราะอีกฝ่ายยังไม่ทันได้ทำอะไรกานต์ อาจเป็นเพราะการกลับมาของกานต์นั้นระยะเวลาสั้น อีกฝ่ายยังไม่มีโอกาสได้ลงมือ แต่ว่านรมนก็ตกใจจนเหงื่อแตกทั้งตัว

เธอกอดกานต์ไว้แน่นๆ ท่าทีดูกระวนกระวายใจมาก

“คุณหมอคะ กิจจาเป็นแบบนี้ต้องรักษาอย่างไรคะ?”

“ทางที่ดีควรเปลี่ยนเลือด แต่กรุ๊ปเลือดRHนั้นน้อยมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือการแบกรับของร่างกายของเด็กนั้นมีความจำกัด สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ไม่เหมาะแก่การผ่าตัด ดังนั้นตอนนี้ทำได้เพียงรักษาเสถียรภาพ รวดหาแหล่งเลือด แต่ว่าตะกั่วอยู่ในร่างกายคนนานมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่ดีต่อร่างกาย โดยเฉพาะเด็ก จะมีผลกระทบต่อการพัฒนาทางสติปัญญาและร่างกาย ของแบบนี้ไม่ถึงขั้นทำให้ตาย แต่อาจทำให้เด็กกลายเป็นเด็กโรคสมองเสื่อมได้”

คำพูดของคุณหมอทำให้นรมนตัวสั่น

เป็นใครกันที่ใจร้ายใจดำแบบนี้?

จะเป็นเขมิกาหรือเปล่า?

เธอไม่รู้ แต่กลับพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ฉันต้องการมั่นใจความปลอดภัยของกิจจา”

“อันนี้ไม่มีปัญหาครับ ผมจะส่งคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาผลัดกันเฝ้า”

นรมนรู้สึกกดดัน

“คุณชายธรณี คนที่ฉันรักคือบุริศร์ ทั้งชีวิตนี้เป็นได้แค่ภรรยาของเขา”

“ไม่เป็นครับ ไม่ถึงนาทีสุดท้าย ผมจะไม่ยอมแพ้”

ธรณีไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด แต่กลับทำให้นรมนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

กานต์ขมวดคิ้วเบาๆ มองธรณีที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูด “คุณอยากจะจีบแม่ผมเหรอครับ?”

“แน่นอนครับ”

ธรณีมองตรงไปที่กานต์ ไม่เกรงกลัวใดๆ

“คุณไม่รู้สึกว่าแม่มีผมที่เป็นภาระแบบนี้ไม่ดีเหรอครับ?”

“กานต์!”

นรมนไม่ชอบที่กานต์ว่าตัวเองแบบนี้ ซึ่งเธอไม่เคยมองว่ากานต์และกมลเป็นภาระของเธอ

ธรณีมองเห็นความแน่วแน่ในแววตาของกานต์

เด็กคนนี้ไม่ธรรมดา!

โดยเฉพาะตาคู่นั้น เหมือนกับบุริศร์มาก เกรงว่าในเวลาต่อมา เขาคงเก่งกาจกว่าบุริศร์แน่นอน

ธรณียิ้มแล้วพูด “ไม่กลัวครับ ลูกหลานของตระกูลทวีทรัพย์ธาดานั้นน้อย ขอแค่นายอยาก แม่ของนายอยาก นายก็เป็นลูกของผม”

“ผมมีพ่อแล้วครับ ขอโทษด้วยนะครับ”

กานต์พูดอย่างนิ่งเฉย แต่กลับยิ้มแล้วพูด “แต่ว่าผมชื่นชมคุณมากครับ สู้ๆครับ!”

ทันใดนั้นเขาก็แสดงท่าทางให้กำลังใจธรณี ปนกับความซุกซนเล็กน้อย

นรมนแทบจะเป็นลม

“กานต์!”

“ครับ!”

กานต์ยืนตัวตรงวางมาดขรึม แลบลิ้นใส่นรมนแล้วพูด “แม่ครับ ช่วงนี้ผมเจอวลีหนึ่ง เราไม่สามารถรักใครคนหนึ่งที่ไร้ค่า ผมว่าคุณชายธรณีนี้ก็ดีนะครับ แม่สามารถพิจารณาดูได้ คุณบุริศร์ที่เอาใจสาวไม่เป็นแบบนั้น แม่คิดดูอีกทีนะครับ”

“กานต์!”

นรมนรู้สึกว่าลูกชายที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกับเปลี่ยนไป

เขาโน้มน้าวเธอที่เป็นแม่แท้ๆให้ยอมรับคำขอจีบของชายอื่น!

ในใจของเขาไม่ชอบบุริศร์ขนาดนั้นเลยเหรอ?

นรมนว่าจะสั่งสอนกานต์ กานต์กลับวิ่งเข้าไป พลางวิ่งพลางทำหน้ากวนตีน “แม่ครับ กิจจาขี้กลัว อยู่คนเดียวในนี้ต้องกลัวแน่เลย ผมจะอยู่เป็นเพื่อนเขา! แม่พิจารณาคำพูดผมดูนะครับ ลุงธรณีที่อยู่ข้างๆแม่ไม่แย่เลยนะครับ! คุณธรณี สู้ๆนะครับ!”

“กานต์!”

นรมนรู้สึกว่าหน้าตัวเองทั้งร้อนทั้งแดง แต่ธรณีกลับหลุดหัวเราะออกมา