แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 159
บทที่ 159 ประธานบุริศร์บอกว่าเขาจะพักฟื้นครับ
นรมนถูกธรณีหัวเราะแบบนี้ ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดที่ไหนดี
มีลูกชายแบบนี้โลกที่ไหนกัน!
“คุณชายธรณี คุณอย่าถือสาเลย กานต์ถูกฉันเลี้ยงดื้อซะแล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบเขานะ มีเวลาผมจะมาหาเขาเล่นบ่อยๆนะครับ คุณนรมนจะถือสาไหมครับ?”
ธรณียิ้มแล้วถาม
นรมนจะพูดอย่างไรว่าตัวเองถือสา?
ถ้าตัวเองบอกว่าถือสาธรณีจะไม่ติดต่อกับกานต์แล้วเหรอ? อีกอย่างธรณียังช่วยตัวเองขนาดนี้
นรมนปฏิเสธไม่ได้ เลยพยักหน้าอย่างลำบากใจ
“เอาเหอะ ที่นี่ผมจัดการเอง ตอนนี้หน้าที่ของพวกคุณก็คือไปดูว่าในบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กใครเป็นคนวางยาพิษใส่กิจจา ถ้าทางสถานีตำรวจต้องการความช่วยเหลือ พูดมาได้เลยนะครับ อย่าเกรงใจกับผมเลย”
นรมนทำได้เพียงยิ้มเจื่อนๆกับคำพูดของธรณี
เดิมทีเธอว่าจะไม่เกรงใจ แต่พอกานต์ทำแบบนี้ เธอจะไม่เกรงใจได้ไง?
นรมนยิ้มอย่างเก้อเขิน และเดินออกไปอย่างรวดเร็วกับพฤกษ์
พฤกษ์พูดอย่างโกรธๆว่า “คุณนายครับ คุณอย่าไปฟังคุณชายธรณีนะครับ ถ้าเทียบกับประธานบุริศร์แล้ว คุณชายธรณีเทียบไม่ติดเลยสักนิด”
นรมนชะงักไปสักพัก นึกถึงบุริศร์ ในใจเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง
“เหรอ? อย่างน้อยคุณชายธรณีกำลังจีบฉัน แต่ประธานบุริศร์กลับหลบฉัน”
คำพูดนี้ทำให้พฤกษ์พูดไม่ออกทันที
เขาเกาหัวด้วยความหดหู่ รีบเอามือถือขึ้นมาโทรหาบุริศร์
“ประธานบุริศร์ ถ้าคุณไม่ออกมาอีก คุณนายจะถูกคุณชายธรณีแย่งไปแล้ว คุณชายกานต์ก็พูดแบบนี้ จะรอดูคุณธรณีจีบคุณนาย อีกอย่างคุณชายกานต์ยังเรียกคุณชายธรณีว่าคุณธรณีด้วย”
แววตาของบุริศร์ดูเหี่ยวแห้งกว่าเดิม
“เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา?”
“คุณชายธรณีใช้ห้องลับพิเศษของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาในการรักษาคุณชายกิจจา คุณหมอบอกว่าคุณชายกิจจาต้องเปลี่ยนเลือด แต่ตอนนี้คือหนึ่งเลือดในคลังไม่พอ สองคือสภาพร่างกายของคุณชายกิจจาในตอนนี้ไม่เหมาะแก่การผ่าตัด ทำได้เพียงบำรุงรักษาไปก่อน”
เมื่อได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ สีหน้าของบุริศร์ดูแย่มาก
“กานต์เป็นไงบ้าง?”
“คุณชายกานต์ไม่เป็นอะไรครับ คงเป็นเพราะยังไม่ทันได้ลงมือ คุณชายกานต์อยู่เป็นเพื่อนคุณชายกิจจา”
บุริศร์ขมวดคิ้วแน่น เกิดเรื่องแบบนี้เขาควรจะออกหน้า แต่ถ้าเผชิญหน้ากับนรมนในตอนนี้ เขายังไม่ได้เตรียมใจจริงๆ
“ ใช้ทุกแรงกำลังของตระกูลโตเล็กไปปกป้องพวกเขา ต้องหาให้เจอว่าใครเป็นคนทำ”
“ครับ”
หลังจากที่พฤกษ์วางสายไปเพิ่งรู้ว่านรมนขึ้นรถไปแล้ว และมองเขาจากกระจกรถ
“โทรเสร็จแล้วเหรอ? เขาจะกลับมาเมื่อไหร่?”
พฤกษ์พูดอย่างสับสน “ประธานบุริศร์บอกว่าเขาจะพักฟื้นครับ”
“พักไปเถอะ”
นรมนโกรธเล็กน้อย
ผู้ชายคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งดัดจริต
เธอไม่เชื่อว่าบุริศร์จะทนอยู่นิ่งเฉยได้
แต่เพื่อทะเลาะกับเธอ เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังสามารถพักฟื้นได้?
นรมนปรับกระจกรถขึ้น ตอบอย่างเย็นชา “กลับบ้าน”
พฤกษ์รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคุกกี้ครีมสอดไส้ แต่ตอนนี้เขาพูดอะไรได้ล่ะ? พูดไม่ดีทั้งภายในและภายนอกไม่ใช่คน ทำได้แค่รีบขึ้นรถ แล้วสตาร์ทรถขับกลับบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก
คนในบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แม่บ้านหลิวเห็นนรมนกลับมา พูดเสียงเบาว่า “คุณนรมน หลังจากที่คุณไปป้าโอได้โทรมา เรียกหาป้าเกสรที่เป็นผู้ช่วยครัว”
นรมนขมวดคิ้วแน่น
“ใครเป็นคนคัดเลือกป้าเกสรเข้ามา? เข้ามาเมื่อไหร่?”
“สามปีก่อน ป้าโอเป็นคนคัดเลือกเข้ามา”
“ป้าโอ......”
นรมนพึมพำชื่อนี้ ในใจไม่ค่อยมั่นใจ
ป้าโอดีกับบุริศร์มาก ดีจนสามารถเอาทุกสิ่งทุกอย่างของตัวเองไปแลก และกิจจาเป็นลูกรักของบุริศร์ เธอลงมือกับกิจจาจริงๆเหรอ?
ถ้าหากลงมือกับกานต์ยังพอพูดไปได้ แต่หมอบอก สารพิษในร่างกายของกิจจาอย่างน้อยสองปีแล้ว หรือว่าเป็นคนอื่น?
แต่ทำไมถึงบังเอิญแบบนี้ล่ะ?
ป้าโอทำไมถึงโทรมาในเวลานี้?
“ได้พูดอะไรไหม? ได้ยินหรือเปล่า?”
แม่บ้านหลิวส่ายหัวแล้วพูด “ดิฉันไม่กล้าเข้าใกล้เกินไป ได้ยินแค่แกเรียกเสียงหนึ่งว่าป้าโอ อย่างอื่นดิฉันไม่รู้ค่ะ”
นรมนรู้สึกว่าเรื่องนี้สับสนไปหมด
“ทำอาหารก่อนเลย ยังไม่ต้องทำอะไร เฝ้าดูท่าทางป้าเกสรอย่างละเอียด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...