แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 171

บทที่ 171 ลูกสาวของเขากับนรมน

“รีบตามหมอมา ！เธอจะต้องไม่เป็นอะไรเด็ดขาด！”

บุริศร์ออกคำสั่งอย่างใจเย็น

ผู้คนโดยรอบเริ่มลงมือทันที บางคนในนั้นเริ่มจับเธอเอาไว้ แต่ธรณีที่อยู่ด้านข้างกลับขมวดคิ้วและกล่าวว่า：“เธอไม่ใช่ลูกหลานของพวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดา”

ได้ยินธรณีกล่าวเช่นนี้ ธิดายิ่งชักกระตุกแรงขึ้นกว่าเดิม มองเห็นได้ว่าเธอไม่พอใจอย่างยิ่งกับคำพูดของธรณี

ธรณีกล่าวเบาๆ：“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกเราไม่มีกรรมพันธุ์โรคลมบ้าหมู ฉันก็ตรวจสอบมาแล้ว บรรพบุรุษของผู้หญิงคนนี้ ก็ไม่มีโรคลมบ้าหมู ฉันต้องการตัวอย่างเลือด การตรวจ DNA น่าจะดีกว่า”

“ตามสบาย”

สำหรับบุริศร์ ธิดาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาทั้งนั้น ถึงแม้เธอคือคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ก็ไม่สามารถทำให้บุริศร์ยอมแพ้ได้ ในตอนนี้หากธิดาไม่ใช่คนในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ นั่นก็ยิ่งดี

ในขณะนี้บุริศร์เหมือนดั่งผู้ส่งสารจากนรก เขามีเพียงใบหน้าที่ดุร้าย เมื่อไม่มีนรมนอยู่ข้างกาย ก็เหมือนไม่มีใครสามารถทำให้เขาหัวเราะได้อย่างมีความสุขได้อีกแล้ว

ส่วนอาการของกิจจาดีขึ้นเยอะ เขากำลังโวยวายต้องการโทรหาน้องสาว เพื่อบอกข่าวดีนี้กับเธอ

คนรับใช้จนปัญญาจริงๆ ทำได้เพียงนำคำร้องขอนี้ไปบอกบุริศร์

บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“น้องสาว？เขามีน้องสาวด้วยหรือ？”

“คุณชายบอกว่าเป็นน้องสาวของคุณชายกานต์เขารับปากกับคุณชายว่าจะดูแลน้องสาวของเขาเป็นอย่างดี บอกว่าชื่อกมล”มือของบุริศร์หยุดชะงักทันที

“ชื่อว่าอะไรนะ？”

“กมล！”

คนรับใช้จำไม่ผิด

บุริศร์รีบมาที่ห้องของกิจจาอย่างรวดเร็ว

“กมลคือใคร？”

“เป็นน้องสาวแท้ๆของเฮีย พวกเราเคยวีดีโอคอลกัน หน้าตาเหมือนกับเฮียเลย เพียงแต่ดูดีกว่าเฮีย ขาวกว่าเฮีย นอกจากนี้เฮียบอกว่าตั้งแต่เธอเกิดมา ก็ไม่เคยออกจากโรงพยาบาล ไม่เคยรู้จักโลกภายนอก แด๊ดดี้ พวกเราไปอเมริกากันเถอะ ไปรับน้องสาวกลับมาดีไหม？ผมรับปากกับเฮียแล้ว ว่าจะดูแลกมลให้เหมือนกับเป็นน้องสาวแท้ๆของผมเอง”

คำพูดของกิจจาทำให้บุริศร์พูดไม่ออกไปสักพักหนึ่ง

กมลไม่ใช่ลูกนอกสมรสของรเมศหรอกหรือ？

ทำไมถึงเป็นน้องสาวของกานต์？

ทำไมถึงได้หน้าตาเหมือนกับกานต์？

นอกเสียจากว่าเป็นลูกสาวของเขา！

บุริศร์รู้สึกตกใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้

ถ้าเกิดเป็นลูกสาวของเขาจริงๆ ทำไมนรมนถึงไม่เคยพูดออกมา？ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกเขา？

บุริศร์ออกจากห้องของกิจจาอย่างรวดเร็ว ไปตรวจสอบเรื่องของกมลด้วยตนเอง

รเมศเก็บรักษาข้อมูลของกมลไว้ดีมาก บุริศร์เจาะเข้าระบบรักษาความปลอดภัยหลายชั้นถึงจะสามารถเข้าไปได้

รูปภาพของกมลโผล่ออกมาอย่างกระทันหันจากโฟลเดอร์ที่สองของกานต์ เพียงแต่สีหน้าของเธอขาวซีดอย่างน่ากลัว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข้อมูลที่แสดงว่า เธอเป็นโรคไตวายแต่กำเนิด

สมองของบุริศร์ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ

ดูเหมือนเขาจะนึกถึงท่าทางลังเลของนรมนที่มีต่อเขา

เธอเคยพูดว่าเธอกลับมาครั้งนี้เพราะมีเจตนาอื่นกับเขา เธอยังถามว่าหากเธอต้องการไตของเขา เขาจะให้ไหม？

ตอนนั้นเขาคิดว่านรมนพูดจาเหลวไหล แต่ตอนนี้มองดูแล้ว เธอไม่ได้พูดจาเหลวไหล แต่เธอกลับมาเพื่อกมล

ลูกสาวของพวกเขา！

ลูกสาวของเขากับนรมน！

จำสิ่งที่นรมนเคยบอกกับกิจจาได้ รออาการบาดเจ็บของเขาหายดี จะพาเขาไปเจอคนๆหนึ่งที่อเมริกา ถ้าคนๆนั้นยอมให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน เธอจะไม่จากบุริศร์ไปไหนอีกตลอดชีวิต

ตอนนั้นเขาคิดว่าคนๆนั้นคือรเมศ ตอนนี้มาคิดดูอีกที คนๆนั้นคือกมลลูกสาวของพวกเขา

บุริศร์รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมาฉับพลันอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เขาไม่กล้าหยุดพักระหว่างทาง จองตั๋วเครื่องบินทันที บินไปอเมริกากับกิจจา

บุริศร์ยังคงทำการตรวจสอบเรื่องของนรมนกับกมลอยู่ เมื่อเขากับกิจจามาถึงเมริกา ก็ตรงไปหารเมศทันที

ผู้ชายทั้งสองคนพบกันครั้งแรกในรอบห้าปี ต่างฝ่ายต่างมีความเคียดแค้น

“ประธานบุริศร์ให้เกียรติมาเยี่ยมถึงที่นี่มีธุระอะไรหรือ？”

ตั้งแต่รเมศถูกนรมนปฏิเสธการขอแต่งงานก็รู้สึกหดหู่อย่างมากมาตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงนี้คุณย่าตระกูลวัชโรทัยควบคุมอำนาจของเขา เขาไม่สามารถแย่งร่างไปไหนได้ จึงทำให้ไม่ได้ข่าวคราวของนรมนมานานแล้ว

บุริศร์มองดูศัตรูคนนี้ กล่าวเสียงทุ้มต่ำ：“นายก็รู้ว่าทำไมนรมนถึงกลับไป ฉันมาแล้ว ฉันต้องการเจอกมล”

เขาเพียงแค่เดิมพัน

เดิมพันว่ารเมศรู้เรื่องทุกอย่าง เดิมพันว่ารเมศชอบนรมนมาก ดังนั้นจึงยอมปล่อยเธอกลับประเทศเพราะกมลต้องเขาที่เป็นพ่อแท้ๆ

รเมศชะงักงันไปเล็กน้อย ถามอย่างขมขื่น ：“ที่แท้เธอก็อธิบายทุกอย่างกับนาย เธอกลับมาแล้วหรือ？”

ในใจของบุริศร์รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่กลับตอบเบาๆว่า：“กานต์ไม่สบาย ต้องการให้เธออยู่เป็นเพื่อน ฉันมาคนเดียวก็พอ อีกอย่างหากให้กมลเห็นพี่ชายไม่สบายก็คงจะไม่ดี”

“กลัวว่านายจะไม่ปล่อยให้เธอกลับมา？”

ดวงตาของรเมศเฉียบคมขึ้นมาทันที

บุริศร์จำสิ่งที่นรมนเคยพูดได้ว่า ผู้ชายคนนี้มีบุญคุณกับลูกของเธอ ตราบใดที่ยังไม่มากเกินไป เขาก็ไม่ต้องการเป็นศัตรูด้วย

“ยอมกลับมาหรือไม่ ประธานรเมศไม่รู้จริงๆหรือ？ปฏิเสธการขอแต่งงานของนายไปแล้ว ตอนนี้กลับมาจะไม่รู้สึกละอายใจหรือไง？

ราวกับคำพูดนี้แทงเข้าไปในทรวงอกของรเมศ ทำให้สีหน้าของเขากลายเป็นน่าเกลียดสุดๆ

“นายมีลูกชายอยู่ข้างกายแล้ว ทำไมจะต้องมาแย่งฉันอีก？”

“กานต์กับกมลคือลูกของฉัน จะพูดว่าแย่งได้อย่างไร？ฉันซาบซึ้งใจที่ห้าปีก่อนนายดูแลและช่วยเหลือพวกเขา ประธานรเมศต้องการอะไร หากฉันบุริศร์สามารถทำได้ ฉันจะไม่ลังเลเลย”

บุริศร์รู้ดีว่ารเมศไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่ก็ต้องตอบแทนน้ำใจของคน

รเมศหัวเราะอย่างเยือกเย็นและกล่าวว่า：“ฉันต้องการนรมน นายให้ได้ไหม？”

“เธอไม่ใช่สิ่งของ เธอมีความคิดและการตัดสินใจของตัวเอง ถ้าเธอต้องการเลือกนาย ห้าปีที่ผ่านมานายก็มีโอกาสมิใช่หรือ？”

มือของรเมศกำเข้าหากันแน่นอีกครั้ง

“ฉันไม่ควรปล่อยให้เธอกลับไป”