แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 172

บทที่ 172 หนูคือเด็กผู้หญิงที่สวยที่สุดที่พ่อเคยเจอ

ถึงแม้จะเป็นการเจอหน้ากันครั้งแรก แต่กมลกลับมีความรู้สึกคุ้นเคยกับบุริศร์อยู่บ้าง นี่อาจจะเป็นสายใยของพ่อลูกโดยกำเนิด

“พ่อบุญธรรมคะ？”

กมลหันไปมองรเมศเพื่อขอความช่วยเหลือ

ในตอนนี้เพียงแค่รเมศตอบมาคำเดียวว่าเขาไม่ใช่ กมลก็จะเชื่อ

แต่รเมศมองไม่เห็นแววตาผิดหวังของกมล และยิ่งเข้าใจว่าเธอโหยหาพ่อที่แท้จริงมานานหลายปี

ก็เหมือนกับกานต์

ถึงแม้เขาทั้งสองจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก และมักจะเรียกว่าพ่อบุญธรรม แต่หลังจากที่เขากลับไปเมืองชลธี ก็โทรกลับมาหาพ่อบุญธรรมคนนี้น้อยมากจริงๆ

คงจะมีความสุขยิ่งกว่าเดิมเมื่ออยู่ข้างกายบุริศร์

รเมศรู้สึกแย่มากๆ

เด็กที่ตนเองเฝ้ามองการเติบโต จากเขาไปทีละคน หรือว่าสายเลือดมีความสำคัญมากจริงๆ？

“พ่อบุญธรรมคะ สิ่งที่คุณลุงพูดคือความจริงหรือเปล่า เขาคือแด๊ดดี้ของหนูจริงๆหรือคะ？”

เสียงอันนุ่มนวลของกมลดังขึ้นมาอีกครั้ง

บุริศร์มองไปทางรเมศ

เขาก็เป็นผู้ชาย จึงเข้าใจดีว่าตอนนี้รเมศมีความรู้สึกและความสับสนอย่างไรไปโดยปริยาย

เขาไม่เร่งรัด และไม่พูดอะไร แต่อุ้มกมลขึ้นมา จึงพบว่ากมลตัวเบาจริงๆ ตัวเบาแทบจะไม่มีน้ำหนัก

“หม่ามี้ของหนูบอกกับพ่อว่าหนูคือเจ้าหญิงที่สวยที่สุดบนโลกใบนี้ ตอนแรกพ่อยังไม่เชื่อ ตอนนี้ได้มาเจอหน้าหนู พ่อเชื่อแล้วจริงๆ”

“เป็นความจริงหรือคะ？”

กมลดีใจที่สุด นั่งบนตักของบุริศร์ด้วยความเขินอายเล็กน้อย ไม่กล้าขยับเขยื้อนสักนิดเดียว

อ้อมกอดของเขาอบอุ่นจังเลย ไม่เหมือนกับพ่อบุญธรรม มีสายใยความผูกพันที่อธิบายไม่ถูก

มองเห็นท่าทางที่รู้ว่าอะไรควรไม่ควรของกมล สีหน้างงงันของเธอ บุริศร์คิดถึงนรมนขึ้นมาอีกครั้ง

ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนั้น แท้จริงแล้วเธอไปอยู่ไหน？

ทำไมเธอถึงได้ทิ้งลูกสาวที่น่ารักกับกานต์ได้ลงคอ รวมถึงตัวเขาด้วย และจากไปอย่างไร้ร่องรอย？

บุริศร์ลูบศีรษะของกมล กลัวว่าจะลงน้ำหนักเกินไป เมื่อสัมผัสเธอ มันเบาจนกมลไม่สามารถรู้สึกได้

ตลอดชีวิตของเขาที่ผ่านมานี่คือครั้งแรกที่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

กมลต่างกับกานต์

กานต์คือไอ้เด็กแสบ ร่างกายแข็งแรง ไม่ว่าเขาจะตีอย่างไรก็ไม่เป็นไร แต่ลูกสาวของเขาช่างบอบบาง บอบบางเสียจนเขาไม่กล้าพูดเสียงดังเรื่อยเปื่อย กลัวจะทำให้เธอตกใจ

“แน่นอนว่ามันคือความจริง กมลคือเด็กผู้หญิงที่สวยที่สุดที่พ่อเคยพบมา”

“ใช่ๆ น้องกมล น้องคือเด็กผู้หญิงที่สวยที่สุดที่พี่เคยพบมา”

กิจจาก็ไม่ยอมน้อยหน้า

กมลหัวเราะคิกคัก

เสียงหัวเราะของเธอช่างสดใส เหมือนกับไข่มุกหยกตกลงบนจาน สีเขียวสดใสเบิกบานใจ

รเมศมองเห็นพวกเขาสามพ่อลูกมีความสุข ก็รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง เขารู้สึกว่าตนเองถูกทำร้ายถ้ายังอยู่ตรงนี้อีกต่อไป

“กมล เขาคือแด๊ดดี้ของหนูจริงๆ กานต์ไม่สบาย หม่ามี้ต้องอยู่ที่นั่นดูแลกานต์ ในช่วงนี้แด๊ดดี้ของหนูจะมาอยู่ด้วย ต้องการอะไรก็ให้รีบบอกเขา”

รเมศตอบเบาๆ

เมื่อกมลรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคือแด๊ดดี้ของตนเองจริงๆ ก็รู้สึกดีใจอย่างยิ่ง

“หนูไม่ต้องการอะไรเลยค่ะ หนูแค่หวังว่าแด๊ดดี้จะพาหนูไปเที่ยวสวนสนุกสักรอบ”

“ไม่ได้！”

รเมศปฏิเสธทันที

“กมล ร่างกายของหนูไม่สามารถทำกิจกรรมหนักๆได้ หนูควรรู้เอาไว้”

ความเข้มงวดของรเมศทำให้กมลผิดหวังเล็กน้อย

“พ่อบุญธรรมคะ หนูขอโทษค่ะ”

เธอกล่าวเสียงเบา

บุริศร์รู้สึกเหมือนหัวใจของตนเองถูกคนบีบจนแหลกละเอียด เขากล่าวอย่างอ่อนโยนว่า：“ไม่เป็นไรนะ รอกมลหายดี แด๊ดดี้จะพาลูกกับพี่กิจจาไปเที่ยวด้วยกันดีไหมครับ？”

“แล้วก็พี่ชายด้วย！”

“ใช่ แล้วก็พี่ชายด้วย！”

บุริศร์มองกมลตรงหน้า นึกถึงกานต์ไอ้เด็กแสบคนนั้นขึ้นมาโดยปริยาย

เขาเลือดออกเยอะมาก ตอนนี้เบาะแสสักนิดเดียวก็ไม่มี เขาไปไหนนะ？

รเมศเห็นกมลไม่สนใจตนเองอย่างสิ้นเชิง จึงหันหลังเดินออกไปจากห้องผู้ป่วยด้วยความโมโห แต่เพราะกมลรู้สึกดีใจมากเกินไป จึงไม่ทันสังเกตเห็นความโกรธและความหดหู่ของรเมศ

เธอเอื้อมมือเล็กๆออกไปจับนิ้วของบุริศร์เบาๆ เอ่ยถามว่า：“แด๊ดดี้ อาการป่วยของหนูรักษาได้ด้วยหรือคะ？”

“ได้สิ！แด๊ดดี้พูดว่าได้ก็ต้องได้”

บุริศร์รู้สึกแสบจมูกเล็กน้อย

“แต่คุณหมอบอกว่าอาการป่วยของหนูเป็นมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ หลายปีที่ผ่านมาหนูถูกช่วยชีวิตมาตลอด หม่ามี้กับพี่ชายกังวลมาก พ่อบุญธรรมก็หาคนมารักษาอาการป่วยของหนู แต่ก็ไม่ได้ผลที่ดี”

กมลรู้สึกว่าบุริศร์อ่อนโยนมาก เธอพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปโดยไม่ตั้งใจ

บุริศร์กอดร่างบอบบางของเธอและกล่าวว่า：“นั่นเพราะแด๊ดดี้ยังไม่มา！ตอนนี้แด๊ดดี้มาแล้ว กมลจะต้องหายแน่นอน”

“งั้นหลายปีที่ผ่านมาทำไมแด๊ดดี้ถึงไม่มาหาหนูกับหม่ามี้และพี่ชาย？”

ดวงตาคู่โตของกมลเปล่งประกายระยิบระยับ มองบุริศร์อย่างไร้เดียงสา

บุริศร์ตอบด้วยความขมขื่น：“แด๊ดดี้ไม่รู้ว่าพวกลูกยังมีชีวิตอยู่ ถ้าแด๊ดดี้รู้ คงจะมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้แด๊ดดี้รู้แล้ว หลังจากนี้แด๊ดดี้จะรักและทะนุถนอมเจ้าหญิงของแด๊ดดี้ให้ดี ชดเชยสิ่งเหล่านั้นที่ติดค้างต่อหนู”

ดวงตาของเขาแดงขึ้นมาทันที

เขาสามารถชดเชยให้กับกมลได้ แต่นรมนล่ะ？กานต์ล่ะ？

ตอนนี้ภรรยาของเขาอยู่ที่ไหน？