บทที่ 180 ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร
บุริศร์ทั้งหัวเราะไปและร้องไห้ไปไม่หยุด
ยังจะมีอะไรเทียบกับที่ตนเองยากลำบากมาหลายปี กลับเป็นการทำเพื่อคนอื่นยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่?
คนๆนี้ยังเป็นคนที่ตนเองเคยเข้าใจว่าสนิทที่สุดคนหนึ่ง แม้กระทั่งแม่ของเขาเองก็เข้าข้างอย่างคลุมเครือ
เขาไม่เข้าใจมาตลอด ถึงแม้นรมนจะไม่ชอบแม่ แต่ถึงอย่างไรกานต์ก็คือหลานชาย ทำไมการหายตัวไปของกานต์ แม่ของเขากลับเย็นชา ไม่แยแสเช่นนี้ ?
ในความทรงจำของบุริศร์ แม่ไม่ได้เป็นคนเลือดเย็น แต่ทั้งหมดนี้แท้จริงเพราะอะไร?
ดูเหมือนจะมีเพียงป้าโอที่สามารถให้คำตอบเขาได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะระเหยไปแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่พบเบาะแสใดๆ
เรื่องทั้งหมดเหมือนจะขัดจังหวะเบาะแสทั้งหมดอย่างฉับพลัน
ดูเหมือนเขมิกาเป็นคนบงการเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อน และมีความเป็นไปได้ว่าเป็นแผนการที่ตังเมวางเอาไว้ สังหารนาวิน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะมีเรื่องราวมากกว่าที่เห็น
นาวินถูกรับมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่ยังเล็ก ฝึกฝนและเติบโตขึ้นมากับเขา สามารถเรียกได้ว่าเป็นพี่น้องกัน สำหรับเรื่องของบุริศร์ นาวินไม่เคยยุ่งเกี่ยว แต่ทำไมถึงทรยศเขาแค่เรื่องของนรมนเพียงเรื่องเดียว?
บุริศร์นึกถึงตอนที่อยู่กับนาวิน ป้าโอมักจะทำของว่างให้เขากับธิดา
ตอนนั้นบุริศร์รู้สึกแค่เพียงป้าโอเป็นคนมีเมตตา มีน้ำใจกับเด็กกำพร้า แต่ตอนนี้คิดดูแล้ว นี่อาจเป็นอุบายหาพวกของป้าโอ
บางทีตั้งแต่แรกเริ่ม นาวินกับธิดาคงถูกป้าโอซื้อไปแล้ว
เพียงแต่สิ่งที่บุริศร์ไม่เข้าใจคือ ห้าปีก่อนป้าโอชอบนรมนมาก และทำดีกับเธอ ถ้าบอกว่าเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นของนรมนมีป้าโอบงการอยู่เบื้องหลัง นั่นเป็นเพราะอะไร? มีเหตุจูงใจอะไร?
บุริศร์ไม่สามารถคาดเดาสิ่งนี้ได้ นั่นคือเหตุผลที่ไม่เคยนึกถึงป้าโอ กลับคาดไม่ถึงว่าเป็นการปล่อยโอกาสให้เธอพาคนไปจากใต้จมูกของเขา
เมื่อธรณีได้ฟังคำพูดของบุริศร์ ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
“นาวินเป็นสุภาพบุรุษอย่างแน่นอน ในตระกูลทวีทรัพย์ธาดา มีกฏมากมาย เขาไม่เคยพูดออกมาแม้เพียงครึ่งคำ หากไม่ใช่เพราะธิดา บางทีเขายิ่งจะไม่เผยพิรุธใดๆ ความหมายของนายก็คือ นาวินเป็นคนวางเพลิงเมื่อห้าปีก่อน?เขมิกาเป็นคนบงการหรือ?”
“ตอนนี้ดูเหมือนเป็นแบบนั้น แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน เขมิกาหนีออกมาจากคุก พาตัวกานต์กับกิจจาไป เธออยากไปจากเมืองชลธี หรือไม่ก็ใช้พวกเขาสองคนมาเป็นเครื่องต่อรอง ให้สามารถหนีออกไปจากเมืองชลธีได้ แต่อยู่ดีๆเธอกลับไม่ไป เพราะอะไร?เธอกำลังรออะไรอยู่?หรือเป็นเพราะมีใครไม่ให้เธอไปจากที่นี่?ตอนที่กิจจาหนีออกมา กานต์หายสาบสูญไป อ้างอิงจากความสามารถของเธอ เธอสามารถหนีออกจากเมืองชลธีได้ แต่เธอกลับตายแล้ว เป็นการตายอย่างลึกลับ และกระทันหันแบบนั้น นายรู้สึกว่ามันแปลกไหม?”
บุริศร์หยิบบุหรี่ออกมาด้วยความอยาก แต่เพียงแค่เอามาสูดดม และทัดหูเอาไว้
เห็นเขาควบคุมความรู้สึกแบบนี้ ธรณียิ่งรู้จักเขามากขึ้น
“บางทีเธออาจเพียงแค่ติดเชื้อจนทำให้ตนเองต้องตาย?”
คำพูดของธรณีทำให้บุริศร์ส่ายหน้าและกล่าวว่า:“นายรู้ไหม?ฉันจงใจให้คนส่งข่าวถึงเขมิกา บอกว่ากิจจาป่วย เป็นตายเท่ากัน ตอนนั้นตังเมไปหาเขมิกา ให้ยาเธอขวดหนึ่ง บอกว่าเป็นยาที่จะทำให้เธอจิตใจเลื่อนลอยไปชั่วคราว วันต่อมาจะมีคุณหมอไปตรวจและรักษา แต่นายรู้ไหมว่านั้นคือยาอะไร?”
“ยาอะไร?”
“ยาพิษ ยาพิษที่คร่าชีวิตในสัมผัสแรก!”
คำพูดของบุริศร์ทำให้ธรณีหน้าซีดทันที
“เป็นไปได้อย่างไร?”
“ใช่ เป็นไปได้อย่างไร?ตังเมอยู่เป็นม่ายมาหลายปี มีเขมิกาเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว นอกจากนี้เธอยังฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เขมิกา หวังว่าเธอจะสามารถกลายเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลโตเล็ก ทำให้ตระกูลศิริวัชรภัทรเลื่อนฐานะขึ้นไปอีกขึ้น เพื่อตังเมจะได้เสพสุขไปตลอดชีวิต ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอจะลงมือกับลูกสาวแท้ๆของตนเองได้อย่างไร?”
บุริศร์เอ่ยถามเบาๆ
ธรณีเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจความหมายของบุริศร์ทันที
“ความหมายของนายคือ ตังเมถูกคนใช้เป็นเครื่องมือ บางทีแม้แต่ตนเองก็ไม่รู้ว่ายาขวดนั้นมีปัญหา?”
“มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นแบบนั้น ถ้าตอนนั้นเขมิกาไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีสักนิด กลัวว่ากิจจาจะหนีไปได้ บางทีเธออาจจะเสียชีวิตในคุกตอนนั้น แต่เขมิกาหนีไป ไม่เพียงแค่หนี แต่ยังพากานต์กับกิจจาไปด้วย ตั้งใจใช้กานต์เพื่อแก้แค้นนรมน แต่เมื่อนรมนรีบไปถึง กลับว่างเปล่า นายไม่คิดว่ามันน่าแปลกหรือ ผู้หญิงที่อยากให้นายตาย กลับทิ้งโอกาสแก้แค้น?อยู่ดีๆก็เกิดความเมตตา ปล่อยนรมนไป?นายคิดว่าเป็นไปได้หรือไง?”
คำถามอีกข้อของบุริศร์ทำให้ธรณียิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น
เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเรื่องเหล่านี้จะมีข้อสงสัยที่เชื่อมโยงกันมากมายขนาดนี้ และข้อสงสัยเหล่านั้นเกี่ยวกับการเสียชีวิตของเขมิกา และการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของกานต์กับนรมน ดูเหมือนจะไม่มีเบาะแสที่เกี่ยวข้อง
“กิจจาไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม?”
บุริศร์ส่ายหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...