บทที่ 181 มีอยู่วิธีหนึ่งได้ผลกว่า
"อะไรนะ?"
บุริศร์กับธรณีต่างประหลาดใจมาก ยิ่งไปกว่านั้นวิ่งไปข้างๆของเจตต์อย่างรวดเร็ว
เจตต์อยากเก็บข่าวนี้ไว้คนเดียว จากนั้นไปตามหานรมนคนเดียว แต่ว่าเขาถูกสั่งห้ามไว้
"มึงปล่อยกูก่อน!บุริศร์!แมร่งรัดกูจนเกือบตาย"
คำพูดของเจตต์ยังพูดไม่จบ บุริศร์ก็จับคอเสื้อของเขาไว้ และเกือบจะกระชากเขาขึ้นมาจากพื้น
ธรณีรู้ดีว่าช่วงนี้บุริศร์ตามหานรมนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว อีกอย่างเขาเพิ่งรู้ความสัมพันธ์ระหว่างนรมนกับบุริศร์ วินาทีนี้ย่อมเข้าใจบุริศร์อยู่แล้ว
"บุริศร์ คุณปล่อยตัวเจตต์ก่อน ในเมื่อเขาเอาข่าวมา ก็ต้องพูดอยู่แล้ว คุณอย่ารัดเขาตายไปจริงๆนะ ถึงตอนนั้นเราจะไม่มีข่าวคราวเลย"
คำพูดของธรณีทำให้บุริศร์ปล่อยมือเล็กน้อย แต่ว่ายังคงร้อนใจอย่างยิ่ง
เจตต์นวดคอตัวเองแล้วพูดว่า:"บุริศร์ นายประสาทชัดๆ รู้อย่างงี้ฉันไม่บอกข่าวคราวของเธอให้กับนายหรอก ฉันไปหาคนเดียว ถึงตอนนั้นคนสวยก็จะตกเป็นของฉัน"
"นายอยากตายใช่มั้ย?"
วินาทีนี้บุริศร์ก็คือมังกรที่ถูกฝังเอาไว้ ต่อให้ความสามารถล้นเหลือ ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีการ ได้แต่มองดูเจตต์จู้จี้จุกจิกพูดอะไรที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี
"เชอะ ตะคอกใส่ฉันทำไม ฉันจะบอกนายให้นะ คนที่ทำคนสวยหายไปคือนายเองต่างหาก คนที่ขายคนสวยไปคือแม่นมของนายเองนะ!"
"นายว่าไงนะ?"
บุริศร์อึ้งไปทั้งคน ยิ่งไปกว่านั้นเหมือนถูกฟ้าผ่า
เขาเคยคิดความเป็นไปได้มีอยู่หลายอย่าง แต่ว่าไม่เคยคิดว่านรมนถูกค้าขาย แต่ว่าเขารู้สึกว่านั่นเป็นไปได้
ต่อให้ป้าโอเกลียดชังนรมนยังไงก็ตาม ก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นออกมา?
แต่ว่าตอนที่ได้ยินเจตต์พูดแบบนี้ บุริศร์เกือบจะทรงตัวไม่อยู่
ธรณีก็ขมวดคิ้วเช่นกัน
"นายพูดให้ชัดเจน เรื่องราวยังไงกันแน่?"
"ฉันก็ได้ยินข่าวผ่านทางลูกน้องของฉัน พวกเธอพูดว่าช่วงก่อนมีคนค้าขายคนในเรือลำหนึ่งไปที่ต่างประเทศ คนหนึ่งในนั้นพูดว่าเคยเห็นแคทเธอรี ตอนนั้นเธอสลบอยู่ ถูกป้าโอพาคนส่งไปบนเรือ ตอนนี้รู้แค่ว่าเรือลำนั้นไปที่เกาะร้าง จากนั้นเดินทางข้ามไป สำหรับสุดท้ายไปที่ไหนกันแน่ ไม่มีใครรู้ ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่นั่นต่างถูกขายไปทุกที่ ตามกฏของตลาดมืดที่นั่นกลายเป็นของเล่นของคนที่นั่น"
ตอนที่พูดดถึงเหล่านี้ เจตต์หดหู่ใจเหลือเกิน
เขาชอบนรมน ยิ่งไปกว่านั้นรู้สึกว่าที่ตัวของนรมนมีความปรองดองกันอย่างนึงที่เขาต้องการมาโดยตลอด ผู้หญิงที่อ่อนแอขนาดนั้น ถูกคนขายไปที่ต่างประเทศต้องเจอกับอะไรบ้าง เขาแทบจะจินตนาการออก
คนสวยคนนั้นไม่ใช่คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะต้องเผชิญกับมือหักและขาหัก และเหตุการณ์แย่ๆที่ไม่อาจทนดู
คิดถึงความเป็นไปได้จุดนี้ ในใจของเจตต์ก็เกิดไฟขึ้นมา แทบอยากฆ่าบุริศร์ตรงหน้าโดยตรง
"โทษนายเอง!บุริศร์ ถ้าหากนายไม่มีความสามารถปกป้องแม่ลูกพวกเขาทั้งคู่ ทำไมนายต้องส่งเธอไปที่บ้านตระกูลโตเล็ก ?ตอนนี้เป็นไงหล่ะ เธอกับกานต์หายไปแล้ว ต่อให้ตอนนี้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนก็ตาม นายบอกฉันสิ ตอนที่นายเจอเธออีกครั้ง เธอยังเป็นสภาพเดิมได้อีกมั้ย?เธอบริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดนั้น และสวยขนาดนั้น ต้องถูกทรมาทรกรรมยังไง นายกับฉันต่างเป็นลูกผู้ชาย มีหรือนายจะไม่เข้าใจ?ต่อให้ตามคนกลับมาได้นายสามารถลบล้างประสบการณ์ครั้งนี้ออกไปได้รึเปล่า?นายสามารถกำจัดปมในใจทั้งชีวิตนี้ของเธอได้รึเปล่า?นายทำได้รึเปล่า?"
เจตต์ต่อยไปที่หน้าของบุริศร์หนึ่งหมัด
บุริศร์ไม่ได้หลบหนี รับหมัดนี้ไว้โดยดี
ความจริงเขาก็ไม่สบายใจ?
นั่นเป็นภรรยาของเขา!
เป็นแม่ของลูกเขา!
จากกันตั้งห้าปี รู้ใจของตัวเองไม่ใช่ง่ายๆ ยังไม่ทันใช้ชีวิตอยู่กับนรมนเลย ตอนนี้ถึงกับเป็นแบบนี้ไปแล้ว ส่วนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมาถึงกับเป็นป้าโอ!
เป็นคนที่เขาเชื่อใจที่สุดมาตั้งแต่เด็กๆ และเป็นแม่นมที่เขาชอบที่สุด!
บุริศร์รู้สึกแค่ว่ารสชาติที่หวานเค็มเข้าไปในลำคอ อาเจียนเลือดสดๆออกมาแบบอดทนอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
เขาเสไปเสมา ยิ่งไปกว่านั้นทรงตัวไม่อยู่ด้วยซ้ำ
ธรณีก็ประหลาดใจมาก ผลลัพธ์แบบนี้ใครก็ไม่อยากพบเห็น แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะมานั่งเสียใจ
"บุริศร์ คุณต้องรักษาสุขภาพ คุณไม่เพียงต้องตามหาคุณหนูนรมน คุณยังต้องตามหากานต์อีกด้วย และยิ่งไปกว่านั้นคุณยังต้องคิดถึงกมลอีกด้วย"
"กมลเป็นใคร?มาถึงขั้นนี้แล้ว นายยังมีกระจิตกระใจไปสนเรื่องของคนอื่นอีกหรอ?บุริศร์ หัวใจของนายทำด้วยอะไร?
ฉันสงสัยเหลือเกินนายเคยชอบแคทเธอรีรึเปล่ากันแน่!"
เจตต์ไม่รู้เรื่องของกมล ขณะนี้ได้ยินชื่อนี้ ย่อมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กำหมัดขึ้นมาต้องการต่อยเข้าไปที่บุริศร์อีกครั้ง กลับถูกธรณีขัดขวางไว้
"พอกันที เจตต์ ทุกคนในนี้ไม่ได้สบายใจไปกว่านายหรอก!ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือพยายามรีบตามหาเรือลำนั้นอย่างเร่งด่วนว่าไปที่ไหน และตอนนี้คุณหนูนรมนอยู่ที่ไหน ไม่ใช่ว่ามาทะเลาะกันเองไม่ใช่หรือ?"
เจตต์ร้องไห้ออกมาอย่างกะทันหัน
ลูกผู้ชายทั้งแท่งแบบนี้วินาทีนี้ร้องไห้งอแงอย่างกับเด็ก
"หากฉันสามารถสืบ ฉันมาหาพวกนายทำไม?คนบนเรือลำนั้นตายไปไม่น้อยเลยทีเดียว ต่างถูกโยนลงไปในทะเล คนที่ถูกตักขึ้นมาหน้าตาดูไม่เหมือนเก่าเลยสักนิด ที่ยังมีลมหายใจอยู่ก็มีข่าวคราวแค่นิดเดียวเท่านั้น บุริศร์ นายเก่งกาจในเมืองชลธีไม่ใช่หรือ?นายมากความสามารถไม่ใช่หรือ?นายไปสืบสิ!นายรีบไปสืบเร็วๆสิ!ขืนสายอีก เธออาจจะเกิดเหตุแล้วจริงๆ!"
เสียงร้องไห้ของเจตต์ทำให้คนยิ่งเสียอกเสียใจ
เขาเป็นใคร?
คนที่มีอำนาจในเมืองชลธีเชียวนะ!
ปกติเคยเห็นใครอยู่ในสายตาบ้างอ่ะ?
ต่อให้เป็นบุริศร์ เขาก็ไม่ค่อยพ่ายแพ้ แต่ว่าตอนนี้ถึงขั้นทำเพื่อนรมน ร้องห่มร้องไห้อย่างกับเด็ก
หัวใจของบุริศร์เจ็บปวดรวดร้าว หน้าอกของเขามีเลือดสดออกมาอีกครั้ง เรื่องเลวร้ายทุกอย่างล้วนอยู่ในหัวสมองของเขา
นรมน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...