แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 181
บทที่ 181 มีอยู่วิธีหนึ่งได้ผลกว่า
"อะไรนะ?"
บุริศร์กับธรณีต่างประหลาดใจมาก ยิ่งไปกว่านั้นวิ่งไปข้างๆของเจตต์อย่างรวดเร็ว
เจตต์อยากเก็บข่าวนี้ไว้คนเดียว จากนั้นไปตามหานรมนคนเดียว แต่ว่าเขาถูกสั่งห้ามไว้
"มึงปล่อยกูก่อน！บุริศร์！แมร่งรัดกูจนเกือบตาย"
คำพูดของเจตต์ยังพูดไม่จบ บุริศร์ก็จับคอเสื้อของเขาไว้ และเกือบจะกระชากเขาขึ้นมาจากพื้น
ธรณีรู้ดีว่าช่วงนี้บุริศร์ตามหานรมนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว อีกอย่างเขาเพิ่งรู้ความสัมพันธ์ระหว่างนรมนกับบุริศร์ วินาทีนี้ย่อมเข้าใจบุริศร์อยู่แล้ว
"บุริศร์ คุณปล่อยตัวเจตต์ก่อน ในเมื่อเขาเอาข่าวมา ก็ต้องพูดอยู่แล้ว คุณอย่ารัดเขาตายไปจริงๆนะ ถึงตอนนั้นเราจะไม่มีข่าวคราวเลย"
คำพูดของธรณีทำให้บุริศร์ปล่อยมือเล็กน้อย แต่ว่ายังคงร้อนใจอย่างยิ่ง
เจตต์นวดคอตัวเองแล้วพูดว่า:"บุริศร์ นายประสาทชัดๆ รู้อย่างงี้ฉันไม่บอกข่าวคราวของเธอให้กับนายหรอก ฉันไปหาคนเดียว ถึงตอนนั้นคนสวยก็จะตกเป็นของฉัน"
"นายอยากตายใช่มั้ย？"
วินาทีนี้บุริศร์ก็คือมังกรที่ถูกฝังเอาไว้ ต่อให้ความสามารถล้นเหลือ ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีการ ได้แต่มองดูเจตต์จู้จี้จุกจิกพูดอะไรที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี
"เชอะ ตะคอกใส่ฉันทำไม ฉันจะบอกนายให้นะ คนที่ทำคนสวยหายไปคือนายเองต่างหาก คนที่ขายคนสวยไปคือแม่นมของนายเองนะ！"
"นายว่าไงนะ？"
บุริศร์อึ้งไปทั้งคน ยิ่งไปกว่านั้นเหมือนถูกฟ้าผ่า
เขาเคยคิดความเป็นไปได้มีอยู่หลายอย่าง แต่ว่าไม่เคยคิดว่านรมนถูกค้าขาย แต่ว่าเขารู้สึกว่านั่นเป็นไปได้
ต่อให้ป้าโอเกลียดชังนรมนยังไงก็ตาม ก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นออกมา？
แต่ว่าตอนที่ได้ยินเจตต์พูดแบบนี้ บุริศร์เกือบจะทรงตัวไม่อยู่
ธรณีก็ขมวดคิ้วเช่นกัน
"นายพูดให้ชัดเจน เรื่องราวยังไงกันแน่？"
"ฉันก็ได้ยินข่าวผ่านทางลูกน้องของฉัน พวกเธอพูดว่าช่วงก่อนมีคนค้าขายคนในเรือลำหนึ่งไปที่ต่างประเทศ คนหนึ่งในนั้นพูดว่าเคยเห็นแคทเธอรี ตอนนั้นเธอสลบอยู่ ถูกป้าโอพาคนส่งไปบนเรือ ตอนนี้รู้แค่ว่าเรือลำนั้นไปที่เกาะร้าง จากนั้นเดินทางข้ามไป สำหรับสุดท้ายไปที่ไหนกันแน่ ไม่มีใครรู้ ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่นั่นต่างถูกขายไปทุกที่ ตามกฏของตลาดมืดที่นั่นกลายเป็นของเล่นของคนที่นั่น"
ตอนที่พูดดถึงเหล่านี้ เจตต์หดหู่ใจเหลือเกิน
เขาชอบนรมน ยิ่งไปกว่านั้นรู้สึกว่าที่ตัวของนรมนมีความปรองดองกันอย่างนึงที่เขาต้องการมาโดยตลอด ผู้หญิงที่อ่อนแอขนาดนั้น ถูกคนขายไปที่ต่างประเทศต้องเจอกับอะไรบ้าง เขาแทบจะจินตนาการออก
คนสวยคนนั้นไม่ใช่คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะต้องเผชิญกับมือหักและขาหัก และเหตุการณ์แย่ๆที่ไม่อาจทนดู
คิดถึงความเป็นไปได้จุดนี้ ในใจของเจตต์ก็เกิดไฟขึ้นมา แทบอยากฆ่าบุริศร์ตรงหน้าโดยตรง
"โทษนายเอง！บุริศร์ ถ้าหากนายไม่มีความสามารถปกป้องแม่ลูกพวกเขาทั้งคู่ ทำไมนายต้องส่งเธอไปที่บ้านตระกูลโตเล็ก ？ตอนนี้เป็นไงหล่ะ เธอกับกานต์หายไปแล้ว ต่อให้ตอนนี้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนก็ตาม นายบอกฉันสิ ตอนที่นายเจอเธออีกครั้ง เธอยังเป็นสภาพเดิมได้อีกมั้ย？เธอบริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดนั้น และสวยขนาดนั้น ต้องถูกทรมาทรกรรมยังไง นายกับฉันต่างเป็นลูกผู้ชาย มีหรือนายจะไม่เข้าใจ？ต่อให้ตามคนกลับมาได้นายสามารถลบล้างประสบการณ์ครั้งนี้ออกไปได้รึเปล่า？นายสามารถกำจัดปมในใจทั้งชีวิตนี้ของเธอได้รึเปล่า？นายทำได้รึเปล่า？"
เจตต์ต่อยไปที่หน้าของบุริศร์หนึ่งหมัด
บุริศร์ไม่ได้หลบหนี รับหมัดนี้ไว้โดยดี
ความจริงเขาก็ไม่สบายใจ？
นั่นเป็นภรรยาของเขา！
เป็นแม่ของลูกเขา！
จากกันตั้งห้าปี รู้ใจของตัวเองไม่ใช่ง่ายๆ ยังไม่ทันใช้ชีวิตอยู่กับนรมนเลย ตอนนี้ถึงกับเป็นแบบนี้ไปแล้ว ส่วนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมาถึงกับเป็นป้าโอ！
เป็นคนที่เขาเชื่อใจที่สุดมาตั้งแต่เด็กๆ และเป็นแม่นมที่เขาชอบที่สุด！
บุริศร์รู้สึกแค่ว่ารสชาติที่หวานเค็มเข้าไปในลำคอ อาเจียนเลือดสดๆออกมาแบบอดทนอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
เขาเสไปเสมา ยิ่งไปกว่านั้นทรงตัวไม่อยู่ด้วยซ้ำ
ธรณีก็ประหลาดใจมาก ผลลัพธ์แบบนี้ใครก็ไม่อยากพบเห็น แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะมานั่งเสียใจ
"บุริศร์ คุณต้องรักษาสุขภาพ คุณไม่เพียงต้องตามหาคุณหนูนรมน คุณยังต้องตามหากานต์อีกด้วย และยิ่งไปกว่านั้นคุณยังต้องคิดถึงกมลอีกด้วย"
"กมลเป็นใคร？มาถึงขั้นนี้แล้ว นายยังมีกระจิตกระใจไปสนเรื่องของคนอื่นอีกหรอ？บุริศร์ หัวใจของนายทำด้วยอะไร？
ฉันสงสัยเหลือเกินนายเคยชอบแคทเธอรีรึเปล่ากันแน่！"
เจตต์ไม่รู้เรื่องของกมล ขณะนี้ได้ยินชื่อนี้ ย่อมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กำหมัดขึ้นมาต้องการต่อยเข้าไปที่บุริศร์อีกครั้ง กลับถูกธรณีขัดขวางไว้
"พอกันที เจตต์ ทุกคนในนี้ไม่ได้สบายใจไปกว่านายหรอก！ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือพยายามรีบตามหาเรือลำนั้นอย่างเร่งด่วนว่าไปที่ไหน และตอนนี้คุณหนูนรมนอยู่ที่ไหน ไม่ใช่ว่ามาทะเลาะกันเองไม่ใช่หรือ?"
เจตต์ร้องไห้ออกมาอย่างกะทันหัน
ลูกผู้ชายทั้งแท่งแบบนี้วินาทีนี้ร้องไห้งอแงอย่างกับเด็ก
"หากฉันสามารถสืบ ฉันมาหาพวกนายทำไม？คนบนเรือลำนั้นตายไปไม่น้อยเลยทีเดียว ต่างถูกโยนลงไปในทะเล คนที่ถูกตักขึ้นมาหน้าตาดูไม่เหมือนเก่าเลยสักนิด ที่ยังมีลมหายใจอยู่ก็มีข่าวคราวแค่นิดเดียวเท่านั้น บุริศร์ นายเก่งกาจในเมืองชลธีไม่ใช่หรือ？นายมากความสามารถไม่ใช่หรือ？นายไปสืบสิ！นายรีบไปสืบเร็วๆสิ！ขืนสายอีก เธออาจจะเกิดเหตุแล้วจริงๆ！"
เสียงร้องไห้ของเจตต์ทำให้คนยิ่งเสียอกเสียใจ
เขาเป็นใคร？
คนที่มีอำนาจในเมืองชลธีเชียวนะ！
ปกติเคยเห็นใครอยู่ในสายตาบ้างอ่ะ？
ต่อให้เป็นบุริศร์ เขาก็ไม่ค่อยพ่ายแพ้ แต่ว่าตอนนี้ถึงขั้นทำเพื่อนรมน ร้องห่มร้องไห้อย่างกับเด็ก
หัวใจของบุริศร์เจ็บปวดรวดร้าว หน้าอกของเขามีเลือดสดออกมาอีกครั้ง เรื่องเลวร้ายทุกอย่างล้วนอยู่ในหัวสมองของเขา
นรมน！
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย